பூமியின் மேற்பரப்பில் கதிர்வீச்சு

எந்த வகையான கதிர்வீச்சு பூமியை அடைகிறது என்பதை நாம் எப்போதாவது யோசித்திருக்கலாம், இது சம்பந்தமாக கிரகத்தின் கதிர்வீச்சின் அடிப்படை உள்ளீடு என்பது அறியப்படுகிறது சூரியனால் வெளிப்படும் கதிர்வீச்சு, உள்ளே ஹைட்ரஜனை ஹீலியமாக மாற்றுவதற்கான தொடர்ச்சியான செயல்முறை நடைபெறுகிறது, இது மிகப்பெரிய அளவிலான வெப்பத்தை வெளியிடுகிறது. இந்த வெப்பம் சூரியனின் உட்புறத்திலிருந்து அதன் மேற்பரப்புக்கும் அதிலிருந்து பூமிக்கும் தப்பிக்கிறது.

இந்த ஆற்றல் மின்காந்த அலைகளின் வடிவத்தில் பூமிக்கு பரவுகிறது, அவை வெவ்வேறு நீளங்களைக் கொண்டுள்ளன. ஒரு உடலால் வெளிப்படும் வெவ்வேறு அலைநீளங்களின் தொகுப்பு அழைக்கப்படுகிறது ஸ்பெக்ட்ரம் அந்த உடலின் மற்றும் அதன் வெப்பநிலையுடன் நெருக்கமாக தொடர்புடையது, அது உயர்ந்ததாக இருக்கும் வகையில், அது வெளியேற்றும் அலைநீளங்கள் குறைவு.

சூரியனால் வெளிப்படும் அலைநீளங்களின் தொகுப்பை சூரிய நிறமாலை என்று அழைக்கப்படுகிறது அதில், தர்க்கரீதியாக, மிகச் சிறிய அலைநீளங்கள் ஆதிக்கம் செலுத்துகின்றன, அதன் மிக உயர்ந்த வெப்பநிலைக்கு ஒத்திருக்கிறது, இது சுமார் மதிப்பீடு செய்யப்படுகிறது 6.000 கே (5.727 ° C).

சூரிய நிறமாலைக்குள், மூன்று வகையான அடிப்படை கதிர்வீச்சுகளை வேறுபடுத்தி அறியலாம்:

க்கு புற ஊதா கதிர்கள், 0, 1 மற்றும் 0,4 மைக்ரோமீட்டர்களுக்கு இடையிலான அலைநீளங்களுடனும், சூரியனால் வெளிப்படும் மொத்த ஆற்றலில் 9% எக்ஸ்-கதிர்கள் மற்றும் காமா கதிர்களுடனும் சேர்ந்து போக்குவரத்து.

b) கதிர்கள் புலப்படும் அல்லது ஒளிரும், அதிக அலைநீளங்களுடன் - 0,4 முதல் 0,78 மைக்ரோமீட்டர் வரை - மற்றும் இது மொத்த சூரிய ஆற்றலில் சுமார் 41% ஐ கொண்டு செல்கிறது.

c) தி அகச்சிவப்பு கதிர்கள், முக்கியமாக அலைநீளங்கள் 0,78 முதல் 3 மைக்ரான் வரை (அருகிலுள்ள அகச்சிவப்புக்கு ஒத்த இசைக்குழு), மற்றும் மீதமுள்ள 50% சூரிய சக்தியைக் கொண்டு செல்கின்றன.

இந்த கதிர்வீச்சுகள் அனைத்தும் சூரியனை விட்டு வெளியேறி முதலில் வளிமண்டலத்தின் மேல் எல்லையை அடைகின்றன. இப்போது இந்த சராசரி மதிப்பு ஒரு விநியோகத்தை மறைக்கிறது மிகவும் சீரற்றது வெவ்வேறு அட்சரேகைகளுக்கு இடையிலான கதிர்வீச்சு, பூமி-வளிமண்டல அமைப்பு சூரிய கதிர்வீச்சை இடைமறிக்கும் விதத்தில் பதிலளிக்கும் ஏற்றத்தாழ்வுகள்.