Często ważne jest, aby określić poziom, na którym znajdują się określone części chmury. Aby wskazać taki poziom, można użyć dwóch pojęć, tj wysokość i wysokość.
Wysokość punktu (na przykład: podstawa chmury) to odległość w pionie między poziomem miejsca obserwacji a poziomem tego punktu. Należy zauważyć, że punkt obserwacyjny znajduje się na wzgórzu do góry. Zamiast tego wysokość punktu to odległość w pionie między średnim poziomem morza a poziomem tego punktu. Obserwatorzy powierzchni zwykle używają pojęcia wysokości. Jednak obserwatorzy statków powietrznych na ogół odnoszą się do wysokości. Plik wymiar pionowy chmury to odległość w pionie między poziomem jej podstawy a poziomem jej wierzchołka.
Chmury występują zwykle na wysokościach między poziomem morza a poziomem tropopauzy. Poziom tropopauza jest zmienna w czasie i przestrzeni; dlatego wierzchołki chmur są wyższe w tropikach niż na średnich i wysokich szerokościach geograficznych. Pamiętamy, że tropopauza była granicą między troposferą a stratosferą.
Umownie część atmosfery, w której zwykle występują chmury, została podzielona na trzy poziomy zwane odpowiednio wysoki, średni i niski. Każde piętro jest zdefiniowane przez zestaw poziomów, na których najczęściej występują chmury określonych gatunków. Podłogi w pewnym stopniu zachodzą na siebie, a ich granice zależą od wysokości.
Na przykład w regiony polarne wysoki poziom wynosi od 3 do 8 km, podczas gdy w regionach równikowych poziom ten wynosi od 6 do 18 km.