Geochronologia

Odkąd istota ludzka zaczęła rozwijać technologię i interesowała się wiedzą o tej planecie, podjęto próby poznania, jak powstała Ziemia. Aby wiedzieć, jak powstała nasza planeta i jak przeszła ewolucję, musisz rozwinąć całą wiedzę i ubierać działania w sposób chronologiczny. Stąd rodzi się gałąź geologii zwana geochronologia. Geochronologia to jedna z gałęzi nauki, która stara się badać powstawanie i rozwój planety Ziemi w sposób chronologiczny.

W tym artykule przedstawimy wszystkie cechy geochronologii i jakie jest jej znaczenie.

Co studiuje geochronologia

Geochronologia to nauka, której celem jest możliwość określenia wiek i chronologiczna kolejność wydarzeń geologicznych, które miały miejsce w historii Ziemi. Aby poznać powstawanie elementów geologicznych, które tworzą naszą planetę, rozpoznaje się kolejność, w jakiej miały miejsce różne wydarzenia. Każde wydarzenie od czasu powstania naszej planety spowodowało powstanie reliefu, jaki znamy dzisiaj. Zadaniem geochronologii jest badanie i porządkowanie wszystkich tych zdarzeń geologicznych.

Ponadto odpowiada za tworzenie jednostek geochronologicznych. Są to odrębne, ciągłe i następujące po sobie jednostki czasu, które zapewniają skalę czasową obejmującą całą historię Ziemi. Można to zbadać, analizując czas geologiczny i poprzez geochronometrię. Ta gałąź jest odpowiedzialna za wiedzę wieku bezwzględnego zawsze z pewnym stopniem niepewności. Istnieje wiele różnorodnych metod, które są używane do poznania w tym czasie, w tym nauki multidyscyplinarne.

Podjęto również próbę uporządkowania jednostek stratygraficznych, które składają się z prawdziwych brył skalnych. Ważne jest, aby wyznaczyć granice wszystkich odstępów czasu, które wystąpiły w czasie, nawet jeśli istnieje ciągły zapis materiału dotyczący tego samego spalania, co wszystkie etapy. Jednostki chronostratygraficzne mają geologiczny odpowiednik czasu:

• Czas geologiczny: eon, era, period, epoch, age, cron.
• Geochronologia: eonotem, eratheme, system, seria, piętro, strefa czasowa.

Można powiedzieć, że są to jednostki miary każdego typu.

Działy geochronologii

Można powiedzieć, że ludzie z energią różnią się również od biostratygrafii. Biostratygrafia odpowiada za względny porządek chronologiczny skał osadowych. Można to osiągnąć, badając zawartość skamieniałości występujących w skałach. W ten sposób możesz poznać i ustanowić w czasie różne kolejne biostrefy. Te biostrefy reguluje zasada superpozycji warstw i zasada sukcesji fauny. Zasady te są podane w teorii Dryf kontynentalny.

Różnica polega na tym, że biostratygrafia nie pozwala określić wieku skały. Jest po prostu odpowiedzialna za umieszczenie go w przedziale czasowym, w którym znane są wszystkie skojarzenia istniejących skamieniałości.

Jak badać wiek Ziemi

Aby poznać i zbadać wiek procesów geologicznych, które zachodziły na naszej planecie na przestrzeni dziejów, stosuje się różne metody, które są zawarte w geochronologii. Przeanalizujemy niektóre z nich.

Metody oparte na zasoleniu oceanów

Jedną z pierwszych prób ilościowego określenia epok podjęto na podstawie zasolenia oceanów. Głównym pomysłem było obliczenie czasu potrzebnego, aby sarh zgromadził się w oceanach, zaczynając od początkowo słodkiej wody. Wczesne oceany powstały w wyniku kondensacji z pierwotnej atmosfery i nie miały w ogóle soli. Sól rozpuszczała się ze skał przez strumienie i dwie rzeki i transportowana do morza, gdzie była skoncentrowana.

To sprawia, że ​​wiemy, że wystarczy obliczyć ilość rozpuszczonych soli, które niosą rzeki, ilość soli w morzu i skrócić czas potrzebny do jej gromadzenia. Ta metoda nie była jedną z głównych, ponieważ obliczenia nie były wystarczające, ponieważ było niewiele danych.

Metody oparte na szybkości sedymentacji

Pomysł, który wykorzystają inni autorzy, polega na obliczeniu czasu potrzebnego na uformowanie się skał osadowych skorupy ziemskiej. W tym celu oszacowano czas potrzebny na zdeponowanie osadów w piaskowcach. Następnie próbowano określić maksymalnego następcę, z jakim skała się uformowała w każdym okresie geologicznym. Szacunki autorów były bardzo zróżnicowane. Były tam kolumny stratygraficzne, które mogły zmieniać się doskonale od 25 do 112 km. Dla prędkości sedymentacji występowały również bardzo zmienne wartości w zależności od lokalizacji i typów skał.

Metody oparte na stratygrafii i paleontologii

Dzięki pojawieniu się trendu uniformitarnego był to postęp, który jest dość ważny, ponieważ wiązał się z nową mentalnością naukową. Ta idea zakłada, że ​​w geologii czas jest praktycznie nieograniczony. Dzięki temu stopniowo zbierano różne dane, co wydłużało czas potrzebny do tego, aby w zjawiskach geologicznych można było podać wszystko. A zatem, można rozwiązać wszystkie biblijne interpretacje i ulepszyć metodę naukową.

Wszyscy geolodzy, którzy wyznawali mentalność uniformitarną, odznaczali się trwałym urojeniem czasów geologicznych. Jest to niezbędne, jeśli chodzi o zrozumienie, że procesy geologiczne zachodzą w geologicznej skali czasu. Jednak Biblia ostrzegała przed katastrofizmem, w którym Ziemia w krótkim czasie przekształciła środowisko.

Metody oparte na chłodzeniu Ziemi i Słońca

Te metody były termodynamiczne. Problem wieku Ziemi został rozwiązany poprzez jasność słońca. Uważano, że światło słoneczne pochodzi z ciepła, które powstało podczas grawitacyjnego kurczenia się jego ogromnej masy. Idea tej teorii, że cząstki mają tendencję do opadania w kierunku środka i że energia potencjalna jest uwalniana podczas tej jesieni i zamieniana w ciepło. Dzięki tym pomysłom oszacowali między 20 a 40 milionów lat.

Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom dowiesz się więcej o geochronologii.