Teoria dryfu kontynentalnego

W przeszłości uważano, że kontynenty pozostawały niezmienne od milionów lat. Nic nie było wiadomo, że skorupa ziemska składa się z płyt, które poruszają się dzięki prądom konwekcyjnym płaszcza. Zaproponował jednak naukowiec Alfred Wegener teoria dryfu kontynentalnego. Teoria ta głosiła, że ​​kontynenty dryfowały od milionów lat i nadal to robią.

Z tego, co można się spodziewać, teoria ta była sporą rewolucją dla świata nauki i geologii. Chcesz dowiedzieć się wszystkiego o dryfcie kontynentalnym i odkryć jego tajemnice?

Teoria dryfu kontynentalnego

Ta teoria się odnosi do bieżącego ruchu płyt które podtrzymują kontynenty i poruszają się przez miliony lat. W całej historii geologicznej Ziemi kontynenty nie zawsze znajdowały się w tej samej pozycji. Istnieje szereg dowodów, które zobaczymy później, a które pomogły Wegenerowi obalić jego teorię.

Ruch wynika z ciągłego tworzenia się nowego materiału z płaszcza. Ten materiał powstaje w skorupie oceanicznej. W ten sposób nowy materiał wywiera siłę na istniejący i powoduje przesunięcie kontynentów.

Jeśli przyjrzeć się bliżej kształtowi wszystkich kontynentów, wydaje się, że Ameryka i Afryka zostały zjednoczone. W tym filozof zauważył Francis Bacon w 1620 roku. Nie przedstawił jednak żadnej teorii, że kontynenty te w przeszłości pozostawały razem.

Wspomniał o tym Antonio Snider, Amerykanin mieszkający w Paryżu. W 1858 r. Podniósł możliwość przemieszczania się kontynentów.

Już w 1915 roku niemiecki meteorolog Alfred Wegener opublikował swoją książkę pt „Pochodzenie kontynentów i oceanów”. W nim ujawnił całą teorię dryfu kontynentalnego. Dlatego Wegener jest uważany za autora teorii.

W książce wyjaśnił, w jaki sposób nasza planeta gościła swego rodzaju superkontynent. Oznacza to, że wszystkie kontynenty, które mamy dzisiaj, kiedyś tworzyły jeden. Nazwał ten superkontynent Pangea. Z powodu wewnętrznych sił Ziemi Pangaea pękała i oddalała się kawałek po kawałku. Po upływie milionów lat kontynenty zajęłyby pozycję, którą zajmują dzisiaj.

Dowody i dowody

Zgodnie z tą teorią w przyszłości, za miliony lat, kontynenty spotkają się ponownie. Co sprawiło, że ważne jest, aby wykazać tę teorię za pomocą dowodów i dowodów.

Testy paleomagnetyczne

Pierwszym dowodem, który sprawił, że mu uwierzyli, było wyjaśnienie paleo magnetyzmu. Pole magnetyczne Ziemi nie zawsze był w tej samej orientacji. Co jakiś czas pole magnetyczne uległo odwróceniu. To, co jest teraz magnetycznym biegunem południowym, było kiedyś północą i odwrotnie. Jest to znane, ponieważ wiele skał o wysokiej zawartości metali uzyskuje orientację w kierunku bieżącego bieguna magnetycznego. Znaleziono skały magnetyczne, których biegun północny wskazuje na biegun południowy. Tak więc w starożytności musiało być odwrotnie.

Tego paleomagnetyzmu można było zmierzyć dopiero w latach 1950. XX w. Chociaż można było to zmierzyć, uzyskano bardzo słabe wyniki. Jednak analiza tych pomiarów pozwoliła ustalić, gdzie znajdują się kontynenty. Możesz to stwierdzić, patrząc na orientację i wiek skał. W ten sposób można było wykazać, że wszystkie kontynenty były kiedyś zjednoczone.

Testy biologiczne

Innym z testów, które intrygowały więcej niż jeden, były testy biologiczne. Na różnych kontynentach występują zarówno gatunki zwierząt, jak i roślin. Jest nie do pomyślenia, że ​​gatunki, które nie migrują, mogą przemieszczać się z jednego kontynentu na drugi. Co sugeruje, że kiedyś byli na tym samym kontynencie. Gatunki rozpraszały się wraz z upływem czasu, wraz z przemieszczaniem się kontynentów.

Również w zachodniej Afryce i wschodniej Ameryce Południowej znaleziono formacje skalne tego samego typu i wieku.

Jednym z odkryć, które zainicjowało te testy, było odkrycie skamieniałości tej samej liściastej paproci w Ameryce Południowej, Afryce Południowej, na Antarktydzie, w Indiach i Australii. Jak ten sam gatunek paproci może pochodzić z kilku różnych miejsc? Stwierdzono, że mieszkali razem w Pangaei. Skamieniałości gadów Lystrosaurus znaleziono również w Afryce Południowej, Indiach i na Antarktydzie, a skamieniałości mezozaurów w Brazylii i Afryce Południowej.

Zarówno flora, jak i fauna należały do ​​tych samych wspólnych obszarów, które z czasem się od siebie oddzieliły. Kiedy odległość między kontynentami była zbyt duża, każdy gatunek dostosowywał się do nowych sytuacji.

Testy geologiczne

Wspomniano już, że krawędzie kontynentalne szelfy Afryki i Ameryki idealnie do siebie pasują. I kiedyś byli jednym. Ponadto łączy je nie tylko kształt puzzli, ale ciągłość pasm górskich kontynentu południowoamerykańskiego i afrykańskiego. Dziś Ocean Atlantycki jest odpowiedzialny za oddzielenie tych pasm górskich.

Testy paleoklimatyczne

Klimat sprzyjał również interpretacji tej teorii. Dowody na ten sam wzór erozyjny znaleziono na różnych kontynentach. Obecnie każdy kontynent ma swój własny reżim opadów, wiatrów, temperatur itp. Jednak kiedy wszystkie kontynenty utworzyły jeden, panował jednolity klimat.

Co więcej, te same złoża morenowe znaleziono w Afryce Południowej, Ameryce Południowej, Indiach i Australii.

Etapy dryfu kontynentalnego

Dryf kontynentalny występował w całej historii planety. W zależności od położenia kontynentów na kuli ziemskiej życie zostało w taki czy inny sposób ukształtowane. Oznaczało to, że dryf kontynentalny ma bardziej wyraźne etapy, które wyznaczają początek formowania się kontynentów, a wraz z nim nowe sposoby życia. Pamiętamy, że żywe istoty muszą dostosowywać się do środowiska i, w zależności od warunków klimatycznych, ewolucja charakteryzuje się różnymi cechami.

Przeanalizujemy, jakie są główne etapy dryfu kontynentalnego:

• Około 1100 miliarda lat temu: powstanie pierwszego superkontynentu miało miejsce na planecie zwanej Rodinia. Wbrew powszechnemu przekonaniu Pangea nie była pierwszą. Mimo to nie wyklucza się, że istniały inne poprzednie kontynenty, chociaż nie ma wystarczających dowodów.
• Około 600 miliarda lat temu: Rozpadnięcie się Rodinii zajęło około 150 milionów lat i ukształtował się drugi superkontynent o nazwie Pannotia. Trwał krócej, tylko 60 milionów lat.
• Około 540 milionów lat temu Pannotia podzieliła się na Gondwanę i Proto-Laurazję.
• Około 500 miliarda lat temu: Proto-Laurasia została podzielona na 3 nowe kontynenty zwane Laurentia, Syberia i Baltic. W ten sposób podział ten wygenerował 2 nowe oceany znane jako Iapetus i Khanty.
• Około 485 miliarda lat temu: Avalonia oddzieliła się od Gondwany (krainy odpowiadającej Stanom Zjednoczonym, Nowej Szkocji i Anglii. Bałtyk, Laurentia i Avalonia zderzyły się, tworząc Euramérica.
• Około 300 miliarda lat temu: były tylko 2 duże kontynenty. Z jednej strony mamy Pangeę. istniał około 225 milionów lat temu. Pangea była jednym superkontynentem, na którym rozprzestrzeniły się wszystkie żywe istoty. Jeśli spojrzymy na geologiczną skalę czasu, zobaczymy, że ten superkontynent istniał w okresie permu. Z drugiej strony mamy Syberię. Oba kontynenty były otoczone przez Ocean Panthalassa, jedyny obecny ocean.
• Laurasia i Gondwana: W wyniku rozpadu Pangei powstały Laurasia i Gondwana. Antarktyda również zaczęła się formować przez cały okres triasu. Stało się to 200 milionów lat temu i zaczęło następować zróżnicowanie gatunków istot żywych.

Obecne rozmieszczenie żywych istot

Chociaż po rozdzieleniu kontynentów każdy gatunek uzyskał nową gałąź ewolucji, na różnych kontynentach istnieją gatunki o tych samych cechach. Analizy te wykazują podobieństwo genetyczne do gatunków z innych kontynentów. Różnica między nimi polega na tym, że ewoluowały w czasie, znajdując się w nowych warunkach. Przykładem tego jest ślimak ogrodowy który został znaleziony w Ameryce Północnej i Eurazji.

Mając wszystkie te dowody, Wegener próbował bronić swojej teorii. Wszystkie te argumenty były dość przekonujące dla społeczności naukowej. Naprawdę odkrył wspaniałe odkrycie, które umożliwiłby przełom w nauce.