W epoce paleozoicznej istnieje 6 różnych okresów. Jednym z nich jest okres karboński. W tym okresie w zapisie kopalnym znaleziono dużą liczbę złóż węgla, stąd jego nazwa. Wszystko to spowodowane było dużą ilością zakopanych lasów, z których powstały warstwy węglowe. To jeden z powodów Fauna karbońska jest to bardzo ważne na całym świecie.
Dlatego w tym artykule przeanalizujemy znaczenie fauny karbońskiej i jej główne cechy.
Okres karboński
Okres ten był jednym z tych, które kryją w sobie jedną z doniosłych zmian na poziomie zwierząt i roślin. Jednym z powodów jest to, że wskazuje, iż płazy odsunęły się od wody, aby podbić ekosystemy lądowe. To było spowodowane do rozwoju jaja owodniowca. Okres karboński trwa około 60 milionów lat. Zaczęło się około 359 milionów lat temu i zakończyło około 299 milionów lat temu.
W tym okresie nastąpiła wielka aktywność geologiczna. W nim płyty tektoniczne miały ruch spowodowany bardzo silnym dryfem kontynentów. Ruchy te spowodowały, że niektóre masy lądowe zderzyły się i zapoczątkowały łańcuchy górskie.
Jedną z najważniejszych atrakcji okresu karbońskiego jest pojawienie się jaja owodniowego i pierwszych gadów. Uważa się, że gady wyewoluowały z istniejących płazów. Dzięki pojawieniu się jaja owodniowca, jaja chronionego i izolowanego od środowiska zewnętrznego, pomogło w ochronie zarodków i poprawi ewolucję. To wydarzenie wywołało coś rewolucyjnego w grupie gadów, ponieważ mogły one zacząć podbijać ziemskie środowisko. Ewoluował dzięki adaptacji braku konieczności powrotu do wody w celu złożenia jaj.
W tym okresie nastąpiły wielkie zmiany w oceanach i masach kontynentalnych. Ta aktywność tektoniczna spowodowała, że wiele mas kontynentalnych przeniosło się, tworząc superkontynent znany jako Pangea. Jeśli chodzi o klimat, to w okresie karbonu panował dość ciepły klimat. Ten gorący i wilgotny klimat spowodował, że na całej planecie rozprzestrzeniła się duża ilość roślinności. Pozwoliło na powstanie lasów oraz rozwój i zróżnicowanie innych form życia. Niektórzy specjaliści zwracają uwagę, że temperatura otoczenia wynosiła około 20 stopni. Gleby były bardzo wilgotne, aw niektórych regionach powstawało wiele bagien.
Flora i roślinność
Jeśli chodzi o florę karbonu, występowało zróżnicowanie istniejących form życia i wynikało to z korzystnych warunków środowiskowych. Ten gorący i wilgotny klimat był idealny do stałego rozwoju roślin. Te rośliny, które wyróżniały się najbardziej, to Pteridospermatophyta, Lepidodendrales, Cordaitales, equisetales i Lycopodiales.
Pierwsza grupa była znana jako Paprocie Nasienne. Wiadomo, że były to prawdziwe rośliny nasienne, a nazwa paproci wynika z tego, że ma podobny kształt do obecnych. Rósł bardzo blisko ziemi i tworzył gęstą plątaninę roślinności, która zatrzymywała wilgoć.
Lepidodendrales to grupa roślin, które wymarły na początku późniejszego okresu. Swój największy blask osiągnęli w okresie karbonu i osiągnęli 30 metrów wysokości. Cordaitales były rodzajem roślin, które wymarły podczas masowego wymierania Okres triasu y Jurajski. Jego łodyga przedstawiała ksylem pierwotny i wtórny. Jej liście były dość duże, dochodzące do metra długości.
Fauna karbońska
Teraz przeanalizujemy faunę karbonu. W tym okresie fauna stała się dość zróżnicowana. Dzięki sprzyjającym warunkom klimatycznym i środowiskowym prawie wszystkie gatunki miały lukę rozwojową. Wilgotne i ciepłe środowisko oraz duża dostępność tlenu atmosferycznego przyczyniły się do rozwoju dużej liczby gatunków. Wśród tych zwierząt Najbardziej widoczne w faunie karbonu są płazy, owady i zwierzęta morskie. Pod koniec tego okresu pojawiły się pierwsze gady.
Przeanalizujmy najpierw stawonogi. W okresie karbońskim występowały liczne duże okazy stawonogów. Zwierzęta te były przedmiotem wielu badań specjalistów. Uważa się, że duży rozmiar tych zwierząt był spowodowany wysokim stężeniem tlenu atmosferycznego.
arthoropleura
To stawonóg znany jako gigantyczna stonoga. To najsłynniejszy stawonóg całego tego okresu. I to jest to osiągnął 3 metry długości i należał do grupy myriapodów. Było to bardzo niskie zwierzę i miało tylko około pół metra wzrostu. Składał się z segmentów połączonych przegubowo i pokrytych płytami.
Pajęczaki
W grupie pajęczaków z okresu karbońskiego wyróżnia się gatunek pająka zwanego Mesothelae. Jego główną cechą był duży rozmiar, który był w przybliżeniu wielkości ludzkiej głowy. Ich dieta była w pełni mięsożerna i żywili się małymi zwierzętami.
Gigantyczne ważki
W tym okresie latały owady bardzo podobne do dzisiejszych ważek. Były to duże zwierzęta i używano ich do mierzenia około 70 centymetrów od końca do końca. Zostały rozpoznane jako największe owady, jakie kiedykolwiek zamieszkiwały tę planetę. Ich dieta była mięsożerna i byli drapieżnikami mniejszych zwierząt, takich jak płazy i owady.
Fauna karbońska: płazy
Jak wspomnieliśmy na początku artykułu, płazy były grupą zwierząt, która najbardziej zróżnicowała się i uległa zmianom. Warto wspomnieć o zmniejszeniu wielkości ciała, a także o wdrożeniu oddychania płucnego. Pierwsze płazy, które się pojawiły, miały konfigurację ciała podobną do tej u salamandry.
Występowały różne rodzaje płazów. Pederpes były płazami czworonogów o mniejszym ciele i krótkich, mocnych kończynach. Crassigyrinus były płazami o nieco dziwniejszym wyglądzie. Jego przednie kończyny były bardzo słabo rozwinięte, więc nie mógł utrzymać ciała zwierzęcia. Był to czworonóg o długości około dwóch metrów i wadze około 80 kg.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom dowiesz się więcej o faunie karbonu.