El zegar astronomiczny miasta jest jedną z najbardziej uderzających atrakcji turystycznych, ponieważ ma bogatą historię i funkcję. Na przykład dla odwiedzających Pragę zegar astronomiczny jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc. Wśród opowiadanych historii jest kilka niesamowitych.
Dlatego zamierzamy poświęcić ten artykuł, aby opowiedzieć całą historię i cechy zegara astronomicznego.
Zegar astronomiczny z możliwością wyświetlania czasu
Historia praskiego zegara astronomicznego ma wiele szczegółów, które są całkowicie niesamowite. Na przykład jednym z nich jest to, że przyszli do mistrza, który zbudował ten zegarek, aby nie mógł stworzyć innego takiego. Są tacy, którzy wierzą, że jest to amulet, który służy do całkowitego bezpieczeństwa wszystkich obywateli. Wraz z postępem technologicznym i odkrywaniem rzeczywistości na temat pewnych mitów historycznych, zostawiamy te historie, aby skupić się na ich działaniu. Wciąż mijają lata fragmenty zegara astronomicznego pozostają fascynujące dla każdego miłośnika systemów analogowych.
Chodzi o to, że jest to zegar, który może wskazywać czas na wiele sposobów. Projekt jest podobny do astrolabium i składa się z 3 kół zębatych, które są w stanie wyznaczyć 5 momentów w tym samym czasie. Jeśli spojrzymy na górną część, zobaczymy teatr lalek umieszczony między dwiema żaluzjami, w którym rysowanych jest 12 apostołów. Każdy z nich wychodzi co 60 minut, aby wskazać, która jest godzina. Liczby są bardziej nowoczesne niż zegar, choć pochodzą z XIX wieku. Oznacza to, że figury zostały wprowadzone po ich stworzeniu.
Na dole mamy kalendarz z ilustracjami miesięcy i pór roku. Wskaż również, który jest świętym każdego dnia w roku. Obie strony mają artystyczne zainteresowania, które rok po roku przyciągają do Pragi tysiące turystów. Klejnotem tego zegarka jest centralny korpus, ponieważ był to element pierwotnie zaprojektowany w 1410 roku.
Pojemność zegara astronomicznego
I właśnie ten zegarek jest bardzo uderzający, ponieważ jest w stanie wskazać czas na pięć różnych sposobów. Jego system części jest dość ciekawy. Zamierzamy szczegółowo opisać każdy z nich. Z jednej strony mamy złote słońce, które porusza się po okręgu zodiakalnym. Ten kawałek jest w stanie pokazać nam trzy godziny w tym samym czasie. Pierwszą wskazówką jest pozycja złotej dłoni. Znajduje się na rzymskich cyfrach i podaje czas w Pradze. Kiedy ręka przechodzi przez złote linie, wskazuje czas w postaci nierównych godzin. Wreszcie, przechodząc przez zewnętrzny pierścień, zaznaczają godziny po wschodzie słońca według czasu czeskiego.
Kolejną funkcją zegara astronomicznego jest wskazywanie czasu między wschodem a zachodem słońca. System wskazujący ten czas jest podzielony na 12 „godzin”. Aby to zrobić, użyj odległości między słońcem a środkiem kuli. Należy pamiętać, że miara ta zmienia się w ciągu roku, ponieważ nie wszystkie dni mają taką samą długość. W miarę zbliżania się sezonu letniego dni są coraz dłuższe, a czas między wschodem a zachodem słońca wydłuża się. Wręcz przeciwnie, kiedy jesteśmy zimą, mamy krótszy odcinek między wschodem a zachodem słońca.
Po trzecie, na zewnętrznej krawędzi zegara astronomicznego znajdują się cyfry zapisane złotym krojem pisma Schwabachera. Liczby te są odpowiedzialne za wskazanie dzieł, tak jak zostało to zrobione w Czechach i zaczynają oznaczać od 1 w nocy. Aby mógł pokrywać się z czasem słonecznym, pierścienie poruszają się przez cały rok, aby można było dokonać dokładniejszych pomiarów.
Z drugiej strony mamy pierścień zodiaku. Odpowiada za wskazywanie położenia słońca na ekliptyce. Ekliptyka to nic innego jak krzywizna, po której Ziemia porusza się wokół Słońca. Jest to linia, na której odbywa się naziemny ruch tłumaczeniowy. Kolejność pierścienia zodiakalnego jest wyjaśniona jako podstawa płaszczyzny eliptycznej. Dość często można go znaleźć w każdym zegarze astronomicznym. Ruch zależy od dysku, który porusza pierścień zodiakalny.
Kilka ciekawostek
Kolejność tego pierścienia wynika z zastosowania stereograficznej ochrony płaszczyzny ekliptyki. Podstawą tego samolotu jest biegun północny. Może się to wydawać dziwną częścią, ale jest to układ, który można znaleźć w większości zegarów astronomicznych. Wreszcie jedną z ciekawostek jest to jest kula księżycowa, która pokazuje nam fazy naszego satelity. Ruch tutaj jest podobny do głównego zegara, ale nieco szybszy. Większość widoczności, jaką wygrywa zegar astronomiczny, znajdowała się w korpusie centralnym.
Inną ciekawostką jest to, że składa się z nieruchomego dysku pośrodku i kilku obracających się dysków, które działają całkowicie niezależnie. Podsumowując, widzimy, że ma pierścień zodiaku i zewnętrzną krawędź, które są napisane typografią Schwabachera. Ma również trzy igły: jedną z nich jest ręka, drugą ręką jest słońce, które przemieszcza się przez nią od góry do dołu, a trzecią jest to punkt gwiazdy połączony z pierścieniem zodiakalnym.
Dziś może to być dość prosty system z wyglądu, ale w tamtych czasach był to cud techniczny. Mówimy o tym, że pierwszy egzemplarz powstał w 1410 roku i nic więcej nie da się porównać technologii tamtych czasów z obecną. Należy zauważyć, że układ mechaniczny jest tak powolny, że nie można ocenić ruchu okiem ludzkim w czasie rzeczywistym. Jeśli chcemy zobaczyć ruch zegara astronomicznego, musimy zarejestrować, a następnie przejść dalej. Istnieją również modele komputerowe, w których możemy przeprowadzić różne testy, aby zobaczyć, jak się porusza i jak działa.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom dowiesz się więcej o praskim zegarze astronomicznym i jego cechach.