Na Mimasie, jednym z księżyców Saturna, znajduje się krater Herschela, który pod względem wielkości należy do największych w Układzie Słonecznym. To charakterystyczne oznaczenie w połączeniu z szarym odcieniem stwarza uderzające podobieństwo do Gwiazdy Śmierci, legendarnej stacji kosmicznej z sagi Gwiezdne Wojny. Wiele osób prawie nic o tym nie wie Mimas, jeden z satelitów Saturna.
Dlatego w tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o Mimasie, jego charakterystyce i nowych odkryciach.
Funkcje Mimasa
Mimas jest jednym z satelity najbardziej znane, które krążą wokół planety Saturn w naszym Układzie Słonecznym. Została odkryta w 1789 roku przez astronoma Williama Herschela. Ze średnicą około 396 kilometrów Mimas jest stosunkowo mały w porównaniu do innych satelitów Saturna, ale jego wyjątkowość polega na uderzającym podobny do „Gwiazdy Śmierci” z sagi filmowej Gwiezdne Wojny.
Podobieństwo to wynika z najbardziej widocznego krateru, Herschel, który zajmuje prawie jedną trzecią średnicy satelity i nadaje mu niemal kulisty wygląd. Krater ten, o średnicy około 130 kilometrów i głębokości około 10 kilometrów, jest wynikiem katastrofalnego uderzenia w odległej przeszłości Mimasa.
Oprócz charakterystycznego krateru Mimas ma powierzchnię pokrytą głównie przez lód wodny i skały, a na niektórych obszarach widać teren górzysty i inne intrygujące cechy geologiczne. Naukowcy zaobserwowali dowody pęknięć i pęknięć na jego powierzchni, co sugeruje aktywne procesy geologiczne w jego przeszłej historii.
Poza swoim wyglądem fizycznym Mimas wzbudza zainteresowanie badaczy również ze względu na swoją ekscentryczną orbitę i rezonans orbitalny z innymi satelitami Saturna. Te skomplikowane cechy orbity doprowadziły do teorii, że Mimas mógł w przeszłości doświadczyć znaczących interakcji grawitacyjnych, co mogłoby wyjaśnić jego obecny wygląd i zachowanie na orbicie.
Eksploracja Mimasa przeprowadzano głównie za pomocą sond kosmicznych, takie jak misja Cassini-Huygens NASA i Europejskiej Agencji Kosmicznej. Misje te dostarczyły szczegółowych zdjęć i danych naukowych, które pozwoliły naukowcom lepiej zrozumieć tego intrygującego satelitę i jego rolę w układzie Saturna.
Nowe odkrycia
Niedawne odkrycie zespołu astronomów ujawniło kluczowy element podtrzymujący życie: wodę. Grupa naukowców odkryła ocean ukryty pod lodową powierzchnią Mimasa, dużego księżyca krążącego wokół Saturna. Ten ocean, który stanowi 50% objętości Księżyca, zawiera znaczną ilość wody.
Według autorów odkrycia ocean można uznać za stosunkowo młody, gdyż powstał około 5–15 milionów lat temu. Sonda Cassini wielokrotnie zapuszczała się w pobliże tego księżyca, zbierając cenne dane i robiąc zdjęcia, w tym jedno, na którym Mimas był wyraźnie podobny do Pac-Mana. Informacje zebrane przez sondę NASA odegrały kluczową rolę w ostatnim przełomie.
Naukowcy analizując dane z sondy zauważyli związek pomiędzy zaobserwowanymi ruchami tanecznymi a orbitą satelity. Ich badania skupiały się na zbadaniu potencjalnej korelacji między orbitą satelity a ruchem obiektów w podziale Cassiniego, obszarze pierścieni Saturna.
Dzięki symulacjom naukowcy odkryli niezwykły ruch Mimasa. Ta obserwacja skłoniła ich do rozważenia dwóch możliwych wyjaśnień: obecność rozległego oceanu pod lodową powierzchnią lub prawdopodobieństwo, że Mimas miał wydłużone skaliste jądro.
Stosunkowo młody wiek oceanu i znaczna grubość pokrywy lodowej, która wynosi od 20 do 30 kilometrów, sprawiły, że sonda Cassini nie mogła przeprowadzić dogłębnej analizy ukrytego morza wewnętrznego w Enceladusie. Jednak sonda była świadkiem zauważalnego pojawienia się wody na powierzchni Księżyca, przypominającej gejzery.
Bliźniacy Mimas i Enceladus
Zaskakujące odkrycie ujawnia istnienie bliźniaków pomiędzy księżycami Mimasa i Enceladusa, co czyni ich parą niebiańskich braci. Pod ich lodową powierzchnią ukryte są znaczne rezerwy ciekłej wody. Pod względem wielkości oba księżyce są niezwykle podobne: Enceladus ma nieco większą średnicę, około 500 km.
Jednak dynamika geologiczna tych dwóch księżyców będzie się różnić. Enceladus ze swoim skalistym jądrem Wytworzyłaby energię cieplną, która spowodowałaby stopienie lodu we wnętrzu. Zjawisko to jest wynikiem siły pływowej spowodowanej różnicą w natężeniu grawitacji pomiędzy obszarami najbliżej Saturna i obszarami najbardziej oddalonymi, podobnie jak efekt pływów.
Wytwarzanie tej energii w Mimas można przypisać ruchowi falowemu wody, który jest również odpowiedzialny za jej wyjątkową orbitę. Wyniki tego badania przedstawiono niedawno w artykule opublikowanym w prestiżowym czasopiśmie Nature.
Czy w Mimasie może być życie?
Pogoń za życiem jest w centrum uwagi. Ujawnienie tego odkrycia kieruje uwagę osób poszukujących życia w naszym Układzie Słonecznym na Mimasa. Nawet jeśli istnienie życia, jakie znamy, wydaje się mało prawdopodobne, ten rozległy zbiornik wodny daje astrobiologom możliwość lepszego zrozumienia cech charakterystycznych wczesnych oceanów, które mogły istnieć na innych lodowych księżycach w początkowych stadiach ich powstawania.
W komunikacie prasowym Nick Cooper, współautor badania opublikowanego niedawno w Nature, podkreślił, że Mimas wraz z nowo powstałym oceanem ciekłej wody stwarza wyjątkową szansę dla badaczy badających pochodzenie życia.
Jak widać, dzięki postępowi nauki i zaawansowanej technologii obserwacyjnej można odkryć coraz więcej rzeczy na temat naszego wszechświata. Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom będziecie mogli dowiedzieć się więcej o satelicie Mimas i wszystkich odkryciach, jakich dokonano w ostatnim czasie.