Istnieje wiele badań, które próbują odkryć wpływ i konsekwencje odwilży na klimat i stabilność naszej planety. Dzięki satelitom możemy poznać ruch i różnicę w wielkości lodowców. Ostatnio, po oderwaniu się od szelfu antarktycznego, „narodziła się” największa góra lodowa, jaką kiedykolwiek widziano w historii.
Pęknięcie bariery Larsen C na Antarktydzie Pozwoliło to naukowcom dowiedzieć się więcej o stabilności platformy. Czy odwilż powoduje niestabilność?
Wielkość góry lodowej uwolnionej na Antarktydzie jest dwukrotnie większa niż w Luksemburgu. Od tego czasu ta ogromna rurowa góra lodowa o nazwie A68, oddalał się około 5 km od bariery. Obrazy dostarczone przez satelity pokazują formację grupy około 11 mniejszych gór lodowych.
Teraz na Antarktydzie jest zima i prawie nie ma światła. Godzin dnia jest niewiele, więc aby zbadać ewolucję góry lodowej A68, należy użyć satelitów widzących w podczerwieni.
Podejmowane są wysiłki, aby dowiedzieć się, czy oddział Larsena C powoduje niestabilność pozostałej części szelfu antarktycznego. Także Ważne jest, aby zrozumieć stabilność góry lodowej A68 w miarę jej kurczenia się i dryfowania.
„Jeśli szelf lodowy traci kontakt z wysokością w wyniku ciągłego przerzedzania lub wycielania się, może to spowodować znaczne przyspieszenie prędkości lodu i prawdopodobnie dalszą destabilizację. Wydaje się, że historia Larsena C może się jeszcze nie skończyć ”, wyjaśnia dr Hogg w badaniu opublikowanym w czasopiśmie Zmiana klimatu przyrody.
Topnienie szelfu lodowego nie spowoduje znaczącego wzrostu poziomu morza, ponieważ sama objętość, jaką zajmuje góra lodowa, zostanie zastąpiona wodą.