Kilka dni temu raport naukowy, który został opublikowany w „Scientific Reports” 7 (numer artykułu to 5828 z 2017 r.), Doprowadził do więcej niż alarmujących wniosków. Uwalniany jest metan uwięziony w arktycznym lodzie z nieciągłej wiecznej zmarzliny. Aby zrozumieć wagę tego wydarzenia, musimy najpierw pamiętać, że są to kieszenie metanu uwięzionego w lodzie, który po rozmrożeniu trwale rozmraża się. Uwolnienie metanu ma bardzo silny efekt cieplarniany. Jest 20/30 razy silniejszy i ujemny w stosunku do dwutlenku węgla.
Według statystyk przeprowadzonych badań metan jest trzecią przyczyną wzrostu temperatur na naszej planecie. Problem polega na tym, że uwolniony został metan uwięziony i nagromadzony pod lodem, który jest teraz uwalniany. Nieciągła wieczna zmarzlina, nazwana tak, że różni się od nowszych i zamarzniętych warstw, powstała w plejstocenie. Wpływ, jaki może to mieć, będzie duży ze względu na efekt sprzężenia zwrotnego. Uwalniany metan zwiększa ocieplenie, co zwiększa rozmrażanie, co zwiększa uwalnianie metanu z obszarów, które nie zostaną ponownie zamrożone ... itd.
Jak zrealizowano badanie?
Badanie, które zostało przeprowadzone w delcie Mackenzine o powierzchni 13.000 2 km320. To druga delta arktyczna. Badany obszar wynosił 240 km z zachodu na wschód i 5 km z północy na południe. Pomiary zostały wykonane na pokładzie statku kosmicznego Polar 2012 z Instytutu Alfreda Wegenera Helmholtza, Centrum Nauk Polarnych i Maribas. Chociaż badanie zostało niedawno opublikowane, okres, w którym badanie trwało na samolocie, przypadał na lata 2013–5. W tym łącznie 44 dni lotów i 7 tras lotów w pierwszym roku oraz 40 dni lotów plus XNUMX trasy w drugim roku.
Pomiary statku kosmicznego wykonano za pomocą 3-metrowej głowicy nosowej, w tym sondy z 5 otworami do pomiaru trójwymiarowego wektora wiatru, która została zamontowana z przodu samolotu. Próbkę powietrza pobierano z wlotu nad kabiną, a tylko stężenia metanu analizowano na RMT-3 w 200 roku. W 2012 roku analizowano go w analizatorze Fast Greenhouse Gas FGG2013EP, zarówno pod kątem metanu, dwutlenku węgla, jak i pary wodnej.
Jakie wnioski wyciągnięto z badania?
Badania przeprowadzono w nieciągłej wiecznej zmarzlinie delty Mackenzie w Kanadzie. Silne emisje metanu zostały zmierzone na 10.000 2 kmXNUMX. Wykazano, że wieczna zmarzlina działa jak duża pokrywa lodowa, która gromadzi zasoby mineralne i kopalne.
Przerzedzenie wiecznej zmarzliny
Po pierwsze, przerzedzenie wiecznej zmarzliny w cieplejszym klimacie może skutkować nie tylko zwiększoną emisją biogennego metanu. Ale także w zwiększaniu emisji geologicznego metanu, który jest obecnie uwięziony pod ciągłą i gęstą wieczną zmarzliną. Ponieważ nowe ścieżki emisji otwierają się z powodu rozmrażania wiecznej zmarzliny.
Rozmrożona wieczna zmarzlina na Alasce. Zdjęcie udostępnione przez NASA
Obszarów poza badanymi o podobnych warunkach jest więcej
Po drugie, inne regiony Arktyki z rezerwami gazu ziemnego i ropy naftowej, które są obecnie pokrywane przez trwającą wieczną zmarzlinę, mogłyby zostać uwzględnione przy rozwiązywaniu przyszłych emisji metanu, jeśli trwałe rozmrażanie wiecznej zmarzliny będzie kontynuowane.
Efekt sprzężenia zwrotnego
Po trzecie, wyniki uzyskane przez naukowców wskazują, że geologiczne emisje metanu mogą znacząco przyczynić się do efektu sprzężenia zwrotnego. Zmarzlina-węgiel-klimat (bardziej technicznie). Zwłaszcza w obszarach wiecznej zmarzliny podatnych na rozmrażanie i dlatego zasługują na większą uwagę.
We wszystkich krajach coraz bardziej widać spustoszenie, jakie powoduje globalne ocieplenie. Pytanie brzmi, czy wystarczy tylko ograniczyć emisje CO2, czy też trzeba będzie zrobić więcej. Wydaje się, że błędne koło, które się pojawia, nie skończy się tak po prostu.