Nadejście lata i zimy zawsze zaczyna się od przesilenia. Przesilenie zimowe ma wyjątkowe cechy, które sprawiają, że ten etap jest najzimniejszym w roku na półkuli północnej. Wiele osób nie wie, co przesilenie zimowe.
Z tego powodu zamierzamy poświęcić ten artykuł, aby opowiedzieć, czym jest przesilenie zimowe, jakie są jego cechy i znaczenie.
Co to jest przesilenie zimowe
Przesilenia nazywamy dwoma punktami rocznego biegu Słońca, w których południe pokrywa się z dwoma tropikalnymi regionami Ziemi: Rakiem i Koziorożcem, osiągając w ten sposób maksymalną deklinację względem równika ziemskiego. Innymi słowy, przesilenie ma miejsce, gdy słońce osiągnie jego najwyższa lub najniższa widoczna wysokość na niebie, albo +23° 27' (północ) albo -23° 27' (południe) od równika Ziemi.
Przesilenie występuje dwa razy w roku: przesilenie letnie i przesilenie zimowe, wyznaczając w ten sposób początek tych pór roku, najgorętszych lub najzimniejszych w zależności od półkuli. Tak więc pod koniec czerwca przesilenie letnie występuje na półkuli północnej, podczas gdy przesilenie zimowe występuje na półkuli południowej i odwrotnie, pod koniec grudnia. Zjawisko to związane jest z ruchem pochylającym planet.
Słowo przesilenie pochodzi od łacińskiego sol Sistere („jeszcze słońce”), ponieważ w te dni występują najdłuższe (lato) i najkrótsze (zima) okresy w roku. Z tego powodu różne starożytne kultury ludzkości zwracały szczególną uwagę na te dwa dni, widząc w nich największy punkt lub pełnię ciepła lub zimna, kojarząc je w ten sposób z imperium słońca i największym blaskiem, witalnością i blaskiem słońce. W czasie przesilenia zimowego jest mniej światła, mniej płodności i zimniej, więc istnieje więcej świata duchowego, jak zwykle uważa się świat nocny. W rzeczywistości najpopularniejszą tradycją przesilenia zimowego jest Boże Narodzenie.
przesilenie i równonoc
Przesilenia to punkty, w których słońce znajduje się najdalej od równika, tworząc swoje odpowiednio letnie i zimowe maksima, podczas gdy równonoce są odwrotne: dni, w których płaszczyzna słońca pokrywa się możliwie najbliżej równika, a zatem wytwarzają ziemskie dni i noce mniej więcej tej samej długości. W ciągu roku są też dwie równonoce, w marcu (wiosna) i wrześniu (jesień), na półkuli północnej (na południu są przeciwne).
Wiele tradycyjnych kultur ludzkich postrzega równonoc jako datę przejścia z jednej płaszczyzny na drugą, czas mile widzianego przejścia między życiem (wiosna, zieleń) a śmiercią (jesień, opadające liście).
Czy przesilenie zimowe jest pierwszym dniem sezonu?
Powodem przesileń i pór roku jest to, że Ziemia jest nachylona średnio o 23,5 stopnia w stosunku do słońca. Dlatego, gdy okrążamy naszą gwiazdę, półkula północna i południowa otrzymują różne ilości światła słonecznego w ciągu roku.
Część każdej półkuli, która jest najdalej od słońca stygnie w ciągu roku. Przesilenie zimowe (grudzień na północy, czerwiec na południu) występuje wtedy, gdy nachylenie to jest najbardziej ekstremalne. To astronomiczne zjawisko pojawia się pierwszego dnia zimy w kalendarzu, ale w tym sezonie przed nami meteorolodzy. Według Grega Hammera z Narodowego Centrum Informacji o Środowisku NOAA, w miarę zbliżania się przesilenia zimowego klimatolodzy obserwowali warunki zimowe od prawie miesiąca.
„Zimy meteorologiczne na półkuli północnej zawsze występują w grudniu, styczniu i lutym, ponieważ są to zwykle najzimniejsze miesiące w roku. Opiera się na rocznym cyklu temperaturowym, a nie na podstawie astronomicznej” – wyjaśnił.
Biorąc pod uwagę ogromny wpływ światła słonecznego na klimat Ziemi, dlaczego najciemniejsza pora roku nie jest najzimniejsza? Zasadniczo latem woda i ziemia potrzebują czasu, aby ostygnąć po tym, jak całe ciepło zostało wchłonięte. Dlatego minimalna temperatura dnia pojawia się dopiero prawie miesiąc później.
Meteorologiczne zimy są bardziej odzwierciedleniem popularnego kalendarza i sposobu, w jaki większość ludzi postrzega pory roku. Wierzymy, że zima jest najzimniejszym okresem, lato najgorętszym, a wiosna i lato okresami przejściowymi. Większość z nas widzi pierwsze zachody słońca na tydzień lub dwa przed przesileniem zimowym. Dzieje się tak dlatego, że słońce i nasz ludzki zegar nie są dokładnie takie same.
Podzieliliśmy nasze dni na okresy 24-godzinne, ale Ziemia nie obraca się wokół własnej osi z taką precyzją. Chociaż od południa do południa zawsze jest dokładna 24 godziny, czas między południowym południem słonecznym, czyli moment, w którym słońce każdego dnia osiąga najwyższy punkt na niebie, jest różny. Z biegiem czasu pora południa słonecznego zmienia się w zależności od pory roku, podobnie jak wschód i zachód słońca.
W grudniu, południe słoneczne następuje około 30 sekund po zakończeniu cyklu dobowego. Chociaż najmniej światła dziennego otrzymujemy w czasie przesilenia, zachód słońca w tym dniu jest o kilka minut później niż wcześniej w miesiącu.
Bliżej równika najwcześniejszy zachód słońca w roku przypada na listopad. Aby zobaczyć, że zbiega się z przesileniem, musisz udać się na biegun północny. Sezonowe zmiany trajektorii słońca na niebie bliżej biegunów powodują, że zachody słońca na wyższych szerokościach geograficznych są bliżej przesilenia zimowego.
Czy widzisz przesilenie zimowe?
Możesz zrozumieć skutki przesilenia zimowego, obserwując, co dzieje się na niebie i jak zmienia się światło słoneczne w czasie. Dla obserwatorów z północy łuk słoneczny na niebie zwęża się i skraca od czerwca. Podczas północnego przesilenia zimowego osiąga najniższy łuk, tak niski, że wydaje się wznosić i zachodzić w tym samym miejscu przez kilka dni przed i po przesileniu zimowym.
Ze względu na niższy kąt słońca oznacza to, że podczas przesilenia zimowego nasze południowe cienie są najdłuższe w roku.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom można dowiedzieć się więcej o przesileniu zimowym i jego charakterystyce.