Żyjemy w czasach, w których przepływa wokół nas tak wiele informacji, że nie jesteśmy w stanie uchwycić ważnych i centralnych idei informacji. Zwłaszcza te bardziej złożone, jak naukowcy. Przeciążenie informacjami może czasami prowadzić do zamieszania. Mówi o kolejne zlodowacenie w Hiszpanii a to dezorientuje obywateli.
W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o kolejnym zlodowaceniu w Hiszpanii i jego wpływie.
Kolejne zlodowacenie w Hiszpanii
Naukowcy są przekonani, że te dwa fakty nie są ze sobą sprzeczne, bo kluczem jest skala czasowa. My, ludzie, gubimy się, gdy myślimy od dziesięcioleci do dziesiątek tysięcy lat. O to chodzi.
Wiek naszej planety Ziemi wynosi 5 miliardów lat. Hominidy istnieją na powierzchni Ziemi od 5 milionów lat. A w historii (pisma, cywilizacja) istniejemy dopiero od pięciu tysięcy lat. Wszystkie są „pięć”, bardzo blisko, ale w bardzo różnych skalach czasowych.
Krótko mówiąc, ilość czasu, jaki przeżyliśmy na Ziemi, jest nieznaczna w porównaniu z wiekiem planety. W ciągu miliardów lat istnienia klimat Ziemi zmienił się dramatycznie.
Epoka lodowcowa
W najnowszej historii Ziemi klimat znacznie się zmienił w okresach zwanych epokami lodowcowymi, podczas którego Ziemia była prawie pokryta lodem.W tych okresach lodowcowych mamy okresy interglacjalne. Rysunek 1 pokazuje nam ewolucję temperatury na Antarktydzie w ciągu ostatnich 400.000 XNUMX lat (czerwona linia). Zobaczyliśmy charakterystyczny kształt piłokształtny: szybkie podchodzenie i powolne schodzenie.
Wyobraź sobie, że żyjemy w epoce lodowcowej. Temperatura jest bardzo niska, ziemia jest pełna lodu i nagle temperatura gwałtownie rośnie. Wchodzimy w okres interglacjalny.
Czyli po tysiącach lat (cykl trwa zwykle około 100.000 XNUMX lat), znów jesteśmy w epoce lodowcowej. I pętla się powtarza. W tych skalach czasowych duża część zmian w naszym klimacie wynika z powolnych zmian orbit planet wokół Słońca, pomysłu opracowanego przez Milankovitcha w pierwszej połowie XX wieku.
Dziś znajdujemy się w okresie interglacjalnym. Mamy planetę, która od tysięcy lat nie była wypełniona lodem. Naukowcy nazywają ten okres holocenem. W nim pojawia się rolnictwo, pierwsza wielka cywilizacja i nasza historia do dziś. Wszystko wskazuje na to, że dynamika planety będzie się utrzymywać, a średnia temperatura planety będzie stopniowo spadać w kierunku kolejnej epoki lodowcowej. Ale pamiętaj, że ten cykl trwa około 100.000 XNUMX lat. Innymi słowy, nie będzie epoki lodowcowej ani w tym stuleciu, ani w następnym tysiącleciu. Będzie się to działo w osobliwej skali czasu, której nie możemy pojąć, przyzwyczajeni do długości ludzkiego życia.
Ale w bardzo niedawnej historii ziemskiego klimatu wydarzyło się coś niezwykłego. Naukowcy od dziesięcioleci mówią, że obserwujemy niezwykłe i nienaturalne ocieplenie. Znaleźliśmy powód: emitujemy gazy cieplarniane. Powiedziawszy to, przeprowadzamy wielki eksperyment na naszej planecie.
Nie wiemy dokładnie, co stanie się z klimatem Ziemi w nadchodzących dziesięcioleciach, ponieważ będzie to zależało od naszej własnej zdolności (emitowania większej lub mniejszej ilości gazów cieplarnianych). Jesteśmy już zanurzeni w globalnym ociepleniu, a cykl zlodowaceń i interglacjałów będzie trwał nadal, choć w absolutnie nieporównywalnej skali czasowej dla każdego zjawiska.
Opóźnienie kolejnego zlodowacenia w Hiszpanii
Według prognoz, kolejna epoka lodowcowa, która oznacza koniec ciepłego okresu, którym obecnie się cieszymy, powinna rozpocząć się za 1500 lat. Jednak ilość gazów cieplarnianych gromadzących się w atmosferze ziemskiej może zakłócić normalne wzorce i opóźnić kolejną epokę lodowcową o dziesiątki tysięcy lat.
Takie są wnioski z badania przeprowadzonego przez University of Florida, które wykorzystało modele astronomiczne do obliczenia ilości ciepła słonecznego, które dotarło do atmosfery ziemskiej podczas okresów lodowcowych i interglacjalnych. Według tych modeli, obecny okres interglacjalny zakończy się za 1.500 miliarda lat. Jednak wysokie stężenie gazów cieplarnianych w atmosferze może zakłócać normalne wzorce chłodzenia Ziemi, ponieważ zatrzymują ciepło odbite od powierzchni planety.
Choć perspektywa kolejnych lat ciepła przed kolejną epoką lodowcową jest kusząca, prawda jest taka, że związane z tym problemy mogą mieć bardzo poważne konsekwencje. „Pokrywy lodowe, takie jak Antarktyda Zachodnia, zostały zdestabilizowane przez globalne ocieplenie”, ostrzega Jim Tunnel. Kiedy w końcu się rozpadną i staną się częścią objętości oceanu, ich wpływ na poziom morza będzie ogromny.
Inne opinie
Paradoksalnie globalne ocieplenie może doprowadzić do dramatycznego spadku o 5 do 10 stopni Celsjusza w Europie. Nowa era otworzyła się nawet z powodu starego kontynentu. Może to brzmieć paradoksalnie, ale naukowcy twierdzą, że może się to zdarzyć, jeśli zmiana klimatu spowoduje załamanie się systemu prądów atlantyckich, znanego jako Atlantic Meridional Overturning Circulation (AMOC). To już się dzieje. Ponadto AMOC zbliża się do swojego krytycznego progu. Naukowcy wydali pilne ostrzeżenie, ponieważ systemy prądów oceanicznych mają kluczowe znaczenie dla stabilności globalnego klimatu.
Nowe badanie opublikowane w Nature Climate Change i wspierane przez finansowany przez UE projekt TiPES, którego celem jest lepsze ilościowe określenie obecności czynników zrzutów w systemie klimatycznym, podkreśla, w jaki sposób system prądu atlantyckiego, który jest A Prądu Zatokowego, wydawał się wykazywać „wyraźne oznaki niestabilności i możliwego zawalenia się”. Jeśli tak się stanie, naukowcy przewidują, że będzie to miało „znaczący wpływ ochłodzenia na klimat Europy”.
Badaniami kierował Niklas Boers z Poczdamskiego Instytutu Zmian Klimatu (PIK), członek konsorcjum TiPES (Tipping Points in the Earth System). Badanie wykazało, poprzez szczegółową analizę współczesnych obserwacji i wczesnych sygnałów ostrzegawczych, takich jak wzorce zasolenia wody morskiej, że AMOC mogły utracić stabilność w ciągu ostatniego stulecia.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom można dowiedzieć się więcej o kolejnym zlodowaceniu w Hiszpanii oraz o konsekwencjach zmian klimatycznych.