El Mount Everest Jest to najwyższa góra na świecie o wysokości 8848,43 m n.p.m. Była i nadal jest marzeniem wszystkich wspinaczy, ale jednocześnie stanowi wielkie niebezpieczeństwo, ponieważ uważana jest za najbardziej śmiercionośną górę na świecie. Posiada unikalne cechy i pochodzenie, które warto znać.
Dlatego poświęcimy ten artykuł, aby przedstawić wszystkie cechy charakterystyczne, pochodzenie i geologię Mount Everest.
Główne cechy
Istnieje pewne zamieszanie co do wysokości Mount Everest. Co prawda jego szczyt jest najwyższym punktem na Ziemi, gdyż wznosi się kilka metrów nad poziomem morza, ale nie jest ani największy, ani najwyższy ze wszystkich, jeśli weźmie się pod uwagę, że pod nim znajdują się inne szczyty. poziomie, które są szersze, a nawet wyższe. Na przykład Mauna Kea to wulkan, który wznosi się ponad 10.000 XNUMX metrów od podstawy na dnie morza.
Mount Everest jest częścią Himalajów, położoną w Azji Południowo-Wschodniej, pomiędzy subkontynentem indyjskim a resztą Azji. Leży między Nepalem a Tybetem (Chiny), na wysokości 8848-8850 metrów i łącznej powierzchni około 594.400 XNUMX kilometrów kwadratowych. Przybiera kształt zbliżony do trójbocznej piramidy. Ze względu na swoją wysokość górne powietrze jest pozbawione tlenu, a obszar ten jest nawiedzany przez silne wiatry, gdy jest zimno.
Jego wierzchołek lub wierzchołek tworzy bardzo twardy śnieg otoczony kolejną warstwą śniegu, którą można zmniejszyć lub zwiększyć. Nieco wyższy we wrześniu i nieco niższy w maju. Temperatury różnią się w zależności od pory roku, w styczniu temperatury sięgają -36 ºC, podczas gdy w lipcu, w środku lata, temperatury mogą oscylować wokół -19 ºC. Pora monsunowa, od czerwca do września, powoduje silne burze z wiatrem do 285 km/h. Po drugie, ciśnienie powietrza jest tam 30% tego na poziomie morza.
Kilka metrów poniżej szczytu znajduje się tzw "strefa śmierci", nazwany tak, ponieważ brak tlenu i bardzo niskie temperatury zabiły kilku wspinaczy. Wraz ze spadkiem wysokości temperatura wzrasta, a śnieg i lód stają się coraz cieńsze, aż skały góry stają się wyraźniejsze.
Trochę historii
Według zapisów historycznych Mount Everest został stworzony przez samą ziemię około 60 milionów lat temu. Najwyższa góra świata została zidentyfikowana w 1841 roku przez zespół brytyjskich geodetów kierowanych przez Sir George'a Everesta, który nazwał Everest Mount Everest w 1865 roku.
Pierwsi ludzie, którzy oficjalnie zdobyli Mount Everest, rozpoczęli swoją próbę w 1921 roku. Jednak dwie próby brytyjskich ekspedycji w 1921 i 1922 roku nie powiodły się na szczycie Everestu. W 1924 roku George Mallory i Andrew Irvine, dwaj członkowie brytyjskiej ekspedycji, zostali połknięci przez złą pogodę zaledwie 800 stóp od szczytu. Chociaż ciało Mallory'ego zostało odkryte w 1999 roku, nie można było ustalić, czy on lub Owen dotarli na szczyt, ponieważ nie znaleziono żadnych dowodów.
Powstanie Mount Everestu
Mount Everest składa się z kilku warstw pofałdowanych skał metamorficznych i osadowych, pokrytych śniegiem i lodem, nagromadzonych przez miliony lat.
Najpierw trzeba cofnąć się do czasów, gdy Pangea była jeszcze superkontynentem na Ziemi w późnym paleozoiku i wczesnym mezozoiku. Około 175-180 milionów lat temu, w wyniku wewnętrznego ruchu planety, jej powierzchnia zaczęła się rozpadać., aw okresie jurajskim pojawiły się dwa duże kontynenty zwane Laurazją i Gondwaną. Te ostatnie obejmowały dzisiejszą Amerykę Południową, Afrykę, Antarktydę, Madagaskar, Australię, Półwysep Arabski i subkontynent indyjski. Laurasia obejmuje tereny dzisiejszej Ameryki Północnej, Europy i Azji.
Z tej perspektywy subkontynent indyjski był wówczas oddzielony od Azji, a subkontynent, który wiele lat później oderwał się od Afryki i innych płyt, zaczął przesuwać się na północ, aż zderzył się z Azją. Wstrząs spowodował subdukcję płyty indyjskiej; z powodu różnic ciśnienia i temperatury jedna płyta zatonęła pod drugą, powodując pomarszczenie skorupy i utworzenie słynnych gór. Mount Everest ma około 60 milionów lat.
Flora i fauna Mount Everestu
Duża wysokość Everestu sprawia, że jest on siedliskiem wielu gatunków roślin i zwierząt. Tylko niektóre zwierzęta mogą przebywać na powierzchni, ale i one mają swoje ograniczenia. Na przykład jaka ma duże płuca i może przetrwać na wysokości 6000 metrów, podczas gdy karlik czerwonodzioby (Pyrrhocorax graculus) może latać na wysokości 8000 metrów. Pandy rude (Ailurus fulgens), pająki (Euophrys everestensis i Euophrys omnisuperstes), niedźwiedzie himalajskie (Ursus thibetanus), lamparty śnieżne (Uncia uncia), sępy i niektóre piki również znajdują schronienie w pobliżu lub w górach.
Flora jest jeszcze mniej zróżnicowana, choć skały są czasem pokryte mchem. Można spotkać porosty, mchy i rośliny poduszkowate na wysokości 4.876 km, ale powyżej 5.639 km nie ma w ogóle roślinności.
Klimat i zajęcia
Główną aktywnością w tym miejscu jest wspinaczka na Mount Everest. Jest to jednak niebezpieczna przygoda. Aby wspiąć się na Mount Everest, potrzebujesz dużego doświadczenia alpinistycznego wraz z czystymi świadectwami zdrowia, sprzętem i dobrze wyszkolonym nepalskim przewodnikiem. Lód i śnieg na górze mogą powodować śmiertelne lawiny, a sezon wspinaczkowy jest poważnie ograniczony z powodu złej pogody.
Klimat Everestu zawsze był niekorzystny dla wszystkich żywych istot. Najcieplejsza średnia temperatura dzienna zazwyczaj rejestrowana w lipcu wynosi około -19°C na szczycie; Styczeń jest najzimniejszym miesiącem ze średnią maksymalną temperaturą -36°C i spadkiem nawet do -60°C. Burze mogą pojawić się nagle, a temperatura może nieoczekiwanie spaść.
Szczyt Mount Everest jest tak wysoki, jak dolna granica bystrza, który może wytrzymać ciągłe silne wiatry o prędkości ponad 160 kilometrów na godzinę. Podczas letniego monsunu, opady występują w postaci śniegu.
Jej główne znaczenie polega na popularności góry wśród wspinaczy, gdyż jest to najwyższy szczyt, jaki istnieje na ziemi. Jest domem dla znanych sportowców i jest również jednym z najpiękniejszych miejsc na świecie.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom dowiesz się więcej o Mount Evereście i jego charakterystyce.