El Góra Święta Helena to aktywny wulkan w Ameryce Północnej, majestatycznie wznoszący się w południowo-zachodnim stanie Waszyngton w Stanach Zjednoczonych. Jej angielska nazwa to St. Helens, a rdzenni Amerykanie nazywają ją Lawetlat'la, Lawalaclough i Tahonelatclah. Jego obecna nazwa pochodzi od Elaine Fitzherbert, pierwszego barona Świętej Heleny i przyjaciela odkrywcy George'a Vancouver, który badał ten obszar, gdy był mało znany.
W tym artykule przedstawimy wszystkie cechy, pochodzenie, geologię i erupcje Góry Świętej Heleny.
Lokalizacja
Mount Saint Helens jest dobrze znaną, aktywną formacją wulkaniczną znajdującą się w hrabstwie Scamania w stanie Waszyngton na Terytorium Północno-Zachodnim Pacyfiku w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Na wysokości około 2.550 metrów nad poziomem morza używany jest termin „prąd” ponieważ jej szeroko udokumentowane erupcje obniżyły wysokość tej struktury wulkanicznej.
Znajduje się dokładnie 154 km od Seattle i około 85 km na północny zachód od Portland w stanie Oregon. Ta masywna struktura wulkaniczna jest częścią Pasma Kaskadowego, a miejsce to było pierwotnie znane pod nazwą Louwala-Clough, co oznacza „zadymiony wulkan lub górę” w języku tak zwanych słynnych mieszkańców, lokalnego plemienia Klickitat.
Święta Helena zawdzięcza swoją nazwę dyplomacie Erin Fitzherbert, ponieważ był pierwszym baronem Świętej Heleny, wielki przyjaciel obywatela George'a Vancouvera, wielki i ciekawy odkrywca, który był odpowiedzialny za inspekcję obszaru XVIII wieku w Santa Helena. Wulkan znany jest z potężnych eksplozji zawierających ogromne ilości popiołu i tak zwanych przepływów piroklastycznych.
Formacja Góry Świętej Heleny
W porównaniu do innych wulkanów z pasma kaskadowego, Mount Saint Helens jest stosunkowo młodym wulkanem. Według United States Geological Survey (USGS), jego powstanie Miało to miejsce w 4 etapach erupcji, które rozpoczęły się około 275.000 XNUMX lat temu, chociaż program Globalnej Aktywności Wulkanicznej Smithsonian Institution wskazuje, że rozpoczął się on w 9 etapach powstałych 40.000 50.000-XNUMX XNUMX lat temu podczas erupcji. W każdym razie w holocenie był to najaktywniejszy ze wszystkich wulkanów w Kordylierze.
USGS Volcanic Hazards Program wskazuje, że znajduje się w pobliżu strefy subdukcji płyty Juan de Fuca na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych i jest wynikiem ruchów skorupy ziemskiej na dużą skalę.
W okresie sprzed 12.800 XNUMX lat starożytny stożek Mount St. Helens utworzone przez erupcje wulkanów, kopuły lawy i inne przepływy piroklastyczne który dotarł do lądów dalej od podstawy wulkanu. W ciągu ostatnich 3000 lat stożek uzyskał najnowocześniejszą konstrukcję. Ze swojej strony Global Volcanism Program wspomina, że stożek powstał w wyniku uwolnienia lawy i materiału piroklastycznego około 2200 lat temu, podczas gdy współczesny stożek jest kontinuum fragmentów andezytu, dacytu i bazaltu powstałych w wyniku przepływu.
Erupcje Mount Saint Helens
Erupcja z 1980 roku była najlepiej zbadana w XX wieku, ale wulkany mają długą historię erupcji. Najstarsze potwierdzone wydarzenie miało miejsce w 2340 rpne. C. Inne erupcje miały miejsce w 1860a. C, 1180. C, 1110a. C, 100 pne C, AD 420 C, sierpnia 1831, 26 marca 1847, 27 marca 1980, 5 listopada 1990 i 1 października 2004.
W sumie z czasem potwierdzono 40 erupcji, z pewnymi niepewnościami. Trzęsienie ziemi miało miejsce pod wulkanem 20 marca 1980 r., a inne mniej intensywne trzęsienia ziemi miały miejsce między 20 a 27 dniem tego samego miesiąca. Tuż w południe 27-go dnia z góry spadła kolumna popiołu i pary, osiągając wysokość 1.829 metrów. Ale najgorsze się nie stało.
Rankiem 18 maja miało miejsce trzęsienie ziemi o sile 5.1 i północna część wulkanu zaczęła się zapadać. co się stało? osuwisko i 9-godzinna erupcja Pliniusza. Kolumna erupcyjna miała wysokość 24 kilometrów, a popiół dotknął części 11 stanów USA.Saldo to 57 zabitych (w tym fotograf i geograf) i miliony dolarów strat ekonomicznych.
ostatnia erupcja
Można powiedzieć, że wszystko zaczęło się dokładnie 16 marca, a szczególnie w 1980 roku, miało szczególny początek, prawdopodobnie serię trzęsień ziemi, których źródłem wydaje się być wielki ruch magmy zawartej w górze Santa Elena. głębokie trzęsienia ziemi odpowiadające zjawisku o sile 4,2 w skali Richtera mogą być zarejestrowane w ten sposób 20 marca, z zachowaniem odpowiedniej i ujednoliconej strefy czasowej, takiej jak strefa Oceanu Spokojnego, wyznaczona o godzinie 15:47.
Wszystko to znajduje się pod powierzchnią wspomnianej północnej góry St. Helens jako epicentrum, co w istotny sposób pokazuje aktywność tego wielkiego wulkanu po ponad 123 latach bezczynności.
Mówi się, że po tym dodano serię małych trzęsień ziemi i jakoś wszystkie prawidłowo zainstalowane sejsmometry zostały nasycone podczas rozmieszczania całego obszaru, aż do osiągnięcia maksimum między 25 marca a dwoma dniami później, podczas tych dwóch dość pracowitych dni.
W słynnych trzęsieniach ziemi o sile 174 stopni w skali Richtera lub wyższej zarejestrowano znaczną liczbę 2,6 trzęsień ziemi. To było po tym, że trzęsienia ziemi wzrosły w skali 3.2 stopnia a ich częstotliwość również rosła między kwietniem a majem, na początku kwietnia z jakiegoś powodu było średnio 5 trzęsień ziemi o temperaturze około 4 stopni lub więcej każdego dnia.
Ale tydzień wcześniej, 18 maja, średnia oscylowała wokół serii 55 wstrząsów dziennie, początkowo bez żadnych wskazówek ani bezpośrednich dowodów na przyszłą erupcję, ale jakaś forma małego trzęsienia powodującego duże. Jak pokazane powyżej, agregaty śniegu i lodu obserwowane z powietrza odnotowane lawiny. O godzinie 12:36 27 marca doszło do pewnego rodzaju gwałtownej eksplozji i wiele osób twierdzi, że zdarzyło się to dwa razy w tym samym czasie.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o Górze Świętej Heleny i jej cechach charakterystycznych.