Zjawisko La Niña

Zjawisko El Niño jest słyszalne prawie u każdego, biorąc pod uwagę jego wpływ na klimat na świecie. Jednak co to jest i jak działa, nie jest dobrze znane. Wręcz przeciwnie, jest też zjawisko odwrotne do El Niño znanego jako La Niña.

La Niña powoduje również ważne zmiany w klimacie planety, a ich reperkusje są dość ważne. Dlatego zamierzamy dogłębnie porozmawiać o tym zjawisku. Chcesz wiedzieć wszystko o zjawisku La Niña?

Zjawisko El Niño

Aby dobrze zrozumieć zjawisko La Niña, musimy najpierw dobrze zrozumieć, jak działa El Niño. Po pierwsze, dlaczego nazywają to zjawiskiem i dlaczego El Niño? Zjawisko w naukach przyrodniczych to nie jest coś nadzwyczajnego, ale raczej wszelkie fizyczne objawy, które można zaobserwować po bezpośredniej obserwacji lub pomiarze pośrednim. Dlatego El Niño i deszcz są to zjawiska meteorologiczne.

Nazwa El Niño została nadana przez rybaków z miasta Paita w północnym Peru w odniesieniu do Dzieciątka Jezus, ponieważ zjawisko to pojawiło się w okresie Bożego Narodzenia.

Na czym polega zjawisko El Niño? Cóż, normalnym zachowaniem pasatów na Pacyfiku jest to, że wieją ze wschodu na zachód. Wiatry te wypychają wodę z wybrzeży Ameryki Południowej i przenoszą ją do Oceanii i Azji. Wszystko to, co nagromadziło się w gorącej wodzie, generuje na tych obszarach deszcz i klimat tropikalny. To, co dzieje się w Ameryce Południowej, polega na tym, że cała ciepła woda, która się przesunęła, zostaje zastąpiona zimną wodą, która wypływa z głębin w kierunku powierzchni. Nazywa się ten strumień zimnej wody Prąd Humboldta.

Ta sytuacja gorącej wody na zachodzie i zimnej wody na wschodzie powoduje różnicę temperatur w całym Pacyfiku, co daje nam klimat tropikalny w Oceanii i części Azji. Tymczasem wiatr wysoko w atmosferze porusza się w przeciwnym kierunku, co skutkuje systemem cyrkulacji powietrza, który nieustannie wypycha ciepłe wody na zachód. To normalna sytuacja na Pacyfiku i klimat.

Ale zjawisko El Niño, które występuje regularnie w cyklach od trzech do pięciu lat, zmienia całą tę dynamikę. Zjawisko to zaczyna się od spowodowania spadku pasatów, powodując, że cała ciepła woda zmagazynowana w Oceanii przemieszcza się w kierunku Ameryki Południowej. Kiedy woda ta dociera do brzegów, wody te wyparowują i wytwarzają niezwykłe ulewne deszcze, podczas gdy klimat po drugiej stronie Pacyfiku wysycha, powodując poważne susze.

Zjawisko La Niña

Znasz już normalne funkcjonowanie prądów oceanicznych i pasatów na Pacyfiku. Cóż, teraz będzie ci łatwiej zrozumieć, na czym polega zjawisko La Niña.

Nazwa La Niña została wybrana, ponieważ jest przeciwieństwem Dziecka, choć nie ma to większego sensu, ponieważ jest to Dzieciątko Jezus. Kiedy pojawia się to zjawisko, pasaty wieją z siłą większą niż normalnie, co powoduje, że na wybrzeżach Oceanii i Azji gromadzi się znacznie więcej ciepłej wody. Kiedy tak się dzieje, w tych miejscach występują ekstremalne deszcze, ale w Ameryce Południowej występuje poważna susza.

Te dwa zjawiska powodują niedobory ryb i klęski żywiołowe.

Konsekwencje zjawiska La Niña

Zjawisko La Niña trwa zwykle miesiącami, a jego konsekwencje są następujące:

• Spada ciśnienie na poziomie morza w regionie Oceanii i wzrost go na tropikalnym i subtropikalnym Pacyfiku wzdłuż wybrzeży Ameryki Południowej i Ameryki Środkowej; co powoduje wzrost różnicy ciśnień, która istnieje między dwoma końcami równikowego Pacyfiku.
• Nasilają się olchy, powodując, że stosunkowo zimniejsze głębokie wody wzdłuż równikowego Pacyfiku pozostają na powierzchni.
• Nienormalnie silne pasaty wywierają większy efekt oporu na powierzchnię oceanu, zwiększając różnicę poziomu morza między obydwoma końcami równikowego Pacyfiku. Z tym poziom morza spada na wybrzeżach Kolumbii, Ekwadoru, Peru i północnego Chile oraz rośnie w Oceanii.
• W wyniku pojawienia się stosunkowo zimnych wód wzdłuż równika temperatura powierzchni morza spada poniżej średniej wartości klimatologicznej. Stanowi to najbardziej bezpośredni dowód na obecność zjawiska La Niña. Jednak maksymalne ujemne anomalie termiczne są mniejsze niż te zarejestrowane podczas El Niño.
• Podczas wydarzeń La Niña gorące wody równikowego Pacyfiku koncentrują się w regionie obok Oceanii i to właśnie nad tym regionem się rozwija zimne prądy dla dziewczyny.
• W Azji Południowo-Wschodniej, częściach Afryki, Brazylii i Australii, gdzie powodzie stałyby się częste, wzrasta ilość opadów.
• Wzrasta częstotliwość burz tropikalnych i huraganów w Stanach Zjednoczonych.
• Opady śniegu, które mogą być historyczne w niektórych częściach Stanów Zjednoczonych.
• Poważne susze w zachodniej części Ameryki, w Zatoce Meksykańskiej i północno-wschodniej Afryce. Temperatura w tych miejscach może być nieco niższa niż zwykle.
• W przypadku Hiszpanii i całej Europy opady deszczu mogą znacznie wzrosnąć.

Fazy ​​zjawiska La Niña

Zjawisko to nie zachodzi w ten sposób z chwili na chwilę, ale aby się całkowicie ujawnić, przechodzi przez różne fazy.

Pierwsza faza składa się z zjawisko El Niño zaczyna słabnąć. Zwykle te dwa zjawiska mają charakter cykliczny, więc po jednym zaczyna się drugi. Kiedy pasaty, które ustały, ponownie zaczną wiać, a prąd powietrza ustabilizuje się normalnie, La Niña może zacząć nadążać, jeśli prędkość pasatowate stanie się nienormalnie wysoka.

Wiadomo, że La Niña zaczyna się pojawiać, gdy pasaty wieją silniej, a międzytropikalna strefa konwergencji przesuwa się wcześniej na północ ze swojej zwykłej pozycji. Zwiększa również strefę konwekcyjną na Pacyfiku.

Naukowcy stwierdzili, że La Niña rozwija się, gdy się pojawi:

• Osłabienie prądu względem równikaOn, powodując, że ciepłe wody pochodzące z wybrzeży Azji, w niewielkim stopniu wpływają na wody Pacyfiku Ameryki.
• Poszerzenie wychodni morskich, które jest konsekwencją nasilenia pasatow. Wychodnie mają miejsce, gdy duża ilość wód powierzchniowych jest zastępowana na głębokości przez zimną wodę, a wszystkie składniki odżywcze, które znajdowały się pod najbardziej powierzchownymi warstwami, podnoszą się. Przy nadmiarze składników odżywczych żyjące tam organizmy i ryby rozmnażają się i jest to bardzo dobre dla wędkarzy.
• Wzmocnienie południowego prądu równikowego, zwłaszcza w pobliżu równika, ciągnącego zimne wody, które obniżają temperatury wschodniego i środkowego tropikalnego Pacyfiku.
• Większa bliskość termokliny (regionu, w którym następuje gwałtowny spadek temperatury) do powierzchni morza w tropikalnym Pacyfiku, co sprzyja trwałości gatunków morskich, które znajdują pożywienie przez długi czas.

Ostatnia faza ma miejsce, gdy pasaty zaczynają tracić siłę i wiać z siłą, którą zwykle robią.

Jakie cykle ma zjawisko La Niña?

Kiedy ma miejsce La Niña, trwa zwykle od 9 miesięcy do 3 latw zależności od intensywności. Zwykle im krótszy czas trwania, tym intensywniejsze są efekty. Najpoważniejsze i najbardziej szkodliwe skutki przedstawiono w ciągu pierwszych 6 miesięcy.

Rozpoczyna się zwykle w połowie roku, osiąga maksymalną intensywność pod koniec i zanika w połowie następnego roku. Występuje rzadziej niż El Niño. Zwykle występuje między okresami od 3 do 7 lat.

Czy możemy powstrzymać te zjawiska?

Odpowiedź brzmi nie. Gdybyśmy chcieli kontrolować obecność lub intensywność obu zjawisk, powinniśmy być w stanie kontrolować temperatury Oceanu Spokojnego. Ze względu na ilość wody w tym oceanie powinniśmy wykorzystać całą wytworzoną energię eksplozja 400.000 20 XNUMX-megatonowych bomb wodorowych każdy, aby móc podgrzać wodę. Gdybyśmy mogli to zrobić, moglibyśmy dowolnie podgrzewać wodę Pacyfiku, chociaż musielibyśmy ją ponownie schłodzić.

Dlatego dopóki nie znajdzie się sposobu na kontrolowanie tych zjawisk, możemy tylko zapobiegać, być bardzo wyczuleni na obecność tych zjawisk, aby móc tworzyć polityki działania i ograniczania skutków, a przede wszystkim udzielać pomocy ofiarom.

Nie wiadomo jeszcze naukowo, dlaczego te zjawiska występują, ale wiadomo, że ze względu na zmiany klimatyczne występują one częściej. Wzrost globalnych temperatur destabilizuje obecność tych zjawisk i cyrkulację mas wodnych.

Dzięki tym informacjom jestem pewien, że za każdym razem, gdy słyszysz nazwę obu zjawisk, na pewno wiesz, co to jest.