Dolina lodowcowa

Doliny lodowcowe, znane również jako doliny lodowe, odnoszą się do dolin, w których krążą lub kiedyś krążyły lodowce na dużą skalę, pozostawiając wyraźne formy lodowcowe. A dolina lodowcowa Ma to ogromne znaczenie dla bioróżnorodności ekosystemów i równowagi ekologicznej.

Z tego powodu powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o dolinie lodowcowej, jej cechach geomorfologicznych.

Co to jest dolina lodowcowa

Doliny lodowcowe, zwane też potocznie rynnami lodowcowymi, to te doliny, w których możemy stwierdzić, że pozostawiły po sobie typowe formy rzeźby lodowców.

Krótko mówiąc, lodowcowe doliny są jak lodowce. Doliny lodowcowe powstają, gdy w cyrkach lodowcowych gromadzą się duże ilości lodu. Lód z niższych warstw ostatecznie przesuwa się na dno doliny, gdzie ostatecznie staje się jeziorem.

Jedną z głównych cech charakterystycznych dolin lodowcowych jest to, że mają one przekrój poprzeczny w kształcie rynny, dlatego też nazywane są rynnami lodowcowymi. Ta cecha jest główną cechą, która pozwala geologom rozróżnić te typy dolin, w których duże ilości lodu osuwają się lub kiedykolwiek się ślizgają. Innymi cechami charakterystycznymi dolin lodowcowych są ślady zużycia i nadmiernego wykopu, spowodowane tarciem lodu i wleczeniem materiału.

Starożytne lodowce na Ziemi zdeponowały materiał wcześniej zerodowany przez lód. Materiały te są bardzo niejednorodne i generalnie tworzą się inaczej rodzaje moren, takie jak moreny denne, moreny boczne, moreny wałowe, a nawet gorzej, pomiędzy którymi zwykle tworzy się słynne jezioro polodowcowe. Przykładami tych ostatnich są jeziora polodowcowe, które możemy znaleźć na obrzeżach Alp Europejskich (nazywane Como, Mayor, Garda, Genewa, Konstanca itp.) lub w niektórych obszarach środkowej Szwecji i wielu innych.

Dynamika doliny lodowcowej

Jeśli chodzi o mechanizm erozji lodowców, ważne jest, aby podkreślić, że lodowce są wysoce erozyjne i mogą działać jako przenośniki taśmowe dla materiałów wszystkich rozmiarów wniesionych przez zbocza, transportując je do dolin.

Ponadto, w lodowcu jest znaczna ilość wody roztopowej, które mogą krążyć z dużą prędkością w tunelach wewnątrz lodowca, ładując materiał na dnie lodowca, a te prądy subglacjalne są bardzo skuteczne. Materiał, który przenosi, powoduje ścieranie, a skały w lodowcu można zmiażdżyć na drobną mieszankę mułu i mączki z gliny lodowcowej.

Lodowce mogą funkcjonować na trzy główne sposoby i są to: start lodowcowy, ścieranie, pchnięcie.

Podczas wydobywania pękniętych bloków siła strumienia lodu może poruszać i podnosić duże kawałki połamanej skały macierzystej. W rzeczywistości profil podłużny dna lodowca jest bardzo nieregularny, ze strefami, które poszerzają się i pogłębiają w postaci zagłębień zwanych korytami lub korytami, które są pogłębiane przez nadmierne wydobycie mniej wykopanej i bardziej odpornej skały. Obszar ten jest następnie zawężony i nazywany jest zatrzaskiem lub progiem.

W przekroju poprzecznym platformy są utworzone w mocniejszych skałach, które spłaszczają się na określonej wysokości, zwanych poduszkami naramiennymi. Ścieranie obejmuje mielenie, skrobanie i mielenie podłoża skalnego przez bardziej szorstkie fragmenty skał przenoszonych przez lód. To tworzy rysy i rowki. W polerowaniu są to drobniejsze elementy, jak papier ścierny na kamieniu.

Jednocześnie, w wyniku ścierania, skały są kruszone, tworząc glinę i muł, znany jako lód w proszku ze względu na jego drobnoziarnisty rozmiar, który jest zawarty w roztopionej wodzie i ma wygląd odtłuszczonego mleka.

Poprzez pchnięcie lodowiec transportuje i popycha do siebie rozkładający się materiał, który miażdży i przekształca, jak opisano powyżej.

formy erozji

Wśród nich są uznane cyrki, tarn, grzbiety, róg, szyja. Podczas modelowania dolin lodowcowych mają tendencję do zajmowania wcześniej istniejących dolin, które poszerzają się i pogłębiają w kształcie litery U. Lodowce poprawiły i uprościły krzywizny pierwotnych dolin i zerodowanych ostrog skalnych, tworząc duże trójkątne lub ścięte ostrogi.

W typowym profilu podłużnym doliny lodowcowej stosunkowo płaskie baseny i przedłużenia następują po sobie, tworząc łańcuchy jezior, które otrzymują imię naszych rodziców, gdy baseny napełniają się wodą.

Dla nich, Wisząca Dolina to starożytna dolina dopływowa głównego lodowca. Wyjaśnia się je, ponieważ erozja lodowców zależy od grubości pokrywy lodowej, a lodowce mogą pogłębiać swoje doliny, ale nie ich dopływy.

Fiordy tworzą się, gdy woda morska wdziera się do dolin lodowcowych, takich jak te w Chile, Norwegii, Grenlandii, Labradorze i najbardziej wysuniętych na południe fiordów na Alasce. Są one zwykle związane z uskokami i różnicami litologicznymi. Docierają na duże głębokości, takie jak kanał Messiera w Chile, który Ma głębokość 1228 metrów. Można to wytłumaczyć nadmiernym wydobyciem lodu erozji poniżej poziomu morza.

Zlodowacenie może również naśladować skały, które tworzą skały przypominające owce, których gładkie, zaokrąglone powierzchnie przypominają stado owiec oglądane z wysokości. Mają rozmiary od jednego metra do kilkudziesięciu metrów i są ustawione wzdłuż kierunku przepływu lodu. Strona fontanny lodowej ma gładki profil ze względu na efekt szlifowania, podczas gdy druga strona ma kanciaste i nieregularne profile ze względu na usuwanie kamieni.

Formy akumulacji

Pokrywy lodowe cofnęły się od ostatniej epoki lodowcowej, około 18.000 XNUMX lat temu, ukazując odziedziczoną rzeźbę terenu na wszystkich odcinkach, które zajmowały podczas ostatniej epoki lodowcowej.

Osady lodowcowe to osady zbudowane z materiału naniesionego bezpośrednio przez lodowce, bez struktury warstwowej i których fragmenty mają prążkowanie. Z punktu widzenia uziarnienia są one niejednorodne, od mączki lodowcowej po niestabilne kruszywa przewożone 500 km od regionu pochodzenia, jak te znalezione w Central Parku w Nowym Jorku; w Chile, w San Alfonso, w szufladzie Maipo. Kiedy te osady łączą się, tworzą tillity.

Termin morena odnosi się do kilku form składających się głównie z gór. Istnieje kilka rodzajów moren i długich wzniesień zwanych bębnami. Morena czołowa to kopiec na froncie lodowca, który tworzy łuk, gdy lodowiec pozostaje stabilny w jednym miejscu przez lata lub dziesięciolecia. Jeśli przepływ na lodowcu będzie kontynuowany, osady będą nadal gromadzić się na tej barierze. Jeśli lodowce cofają się, osadza się warstwa łagodnie falującej moreny, zwanej moreną podstawną, podobnie jak na terenach podmokłych regionu Wielkich Jezior w Stanach Zjednoczonych. Z drugiej strony, jeśli lodowiec będzie się dalej cofał, jego czołowa krawędź może ponownie się ustabilizować, tworząc cofającą się morenę.

Moreny boczne są typowe dla lodowców dolinnych i niosą osad wzdłuż krawędzi doliny, tworząc długie grzbiety. W miejscu styku dwóch moren bocznych, na przykład u zbiegu dwóch dolin, tworzy się morena środkowa.

Drumliny to gładkie, smukłe, równoległe wzgórza złożone z osadów morenowych utworzonych przez lodowce kontynentalne. Mogą osiągnąć długość do 50 metrów i kilometr, ale większość jest mniejsza. W Ontario w Kanadzie można je znaleźć na polach z setkami bębnów. Wreszcie zidentyfikowano formy złożone z uwarstwionych fragmentów glacjalnych, takie jak kem, tarasy kemowe i ozy.

Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom dowiesz się więcej o tym, czym jest dolina lodowcowa i jakie są jej cechy.