La powaga jest to siła, która przyciąga do siebie obiekty o masie. Jego siła zależy od masy przedmiotu. Jest to jedno z czterech znanych podstawowych oddziaływań materii i można je również nazwać „grawitacją” lub „oddziaływaniem grawitacyjnym”. Grawitacja to siła, którą odczuwamy, gdy ziemia przyciąga obiekty wokół siebie do swojego środka, podobnie jak siła, która powoduje upadek obiektów. Odpowiada również za planety krążące wokół Słońca, chociaż są daleko od Słońca, nadal przyciąga je jego masa.
W tym artykule powiemy Ci, czym jest grawitacja, jakie są jej cechy i znaczenie.
Czym jest grawitacja i jak ją odkryto
Intensywność tej siły jest związana z prędkością planet: planety najbliżej Słońca są szybsze i planety dalej od Słońca są wolniejsze. To pokazuje, że grawitacja jest siłą i chociaż oddziałuje na bardzo duże obiekty nawet na duże odległości, jej siła maleje, gdy obiekty oddalają się od siebie.
Pierwsza teoria grawitacji pochodzi od greckiego filozofa Arystotelesa. Od pierwszej chwili ludzie zrozumieli, że kiedy nie ma sił, które by ich podtrzymały, rzeczy się załamują. Jednak dopiero w IV wieku p.n.e. C. że rozpoczęły się formalne badania sił, które miałyby ich „powalić”. C, kiedy grecki filozof Arystoteles przedstawił pierwszą teorię.
W swojej ogólnej koncepcji ziemia jest centrum wszechświata, a zatem bohaterem niewidzialnej siły, która przyciąga wszystko. Siła ta nazywana była w czasach rzymskich "gravitas" i była związana z pojęciem wagi, ponieważ nie rozróżniała wówczas wagi i masy obiektów.
Teorie te zostały później całkowicie zmienione przez Kopernika i Galileo Galilei. Jednak to Isaac Newton wymyślił termin „grawitacja”. W tym czasie podjęto pierwszą formalną próbę pomiaru grawitacji i opracowano teorię zwaną prawem powszechnego ciążenia.
Grawitacja jest mierzona na podstawie jej efektu, który jest przyspieszenie, które drukujesz na poruszających się obiektach, na przykład obiektach spadających swobodnie. Na powierzchni ziemi przyspieszenie to obliczono na około 9.80665 m/s2, a liczba ta może się nieznacznie różnić w zależności od naszego położenia geograficznego i wysokości.
Jednostki miary
Mierzy przyspieszenie obiektu przyciąganego do innego obiektu o większej masie.
W zależności od tego, co chcesz badać, grawitację mierzy się w dwóch różnych wielkościach:
- Siła: Mierzony jako siła, używany jest Newton (N), który jest jednostką układu międzynarodowego (SI) na cześć Izaaka Newtona. Grawitacja to siła odczuwana, gdy jeden obiekt jest przyciągany do drugiego.
- Przyśpieszenie. W takich przypadkach zmierz przyspieszenie uzyskane, gdy jeden obiekt jest przyciągany do innego obiektu. Ponieważ jest to przyspieszenie, używana jest jednostka m/s2.
Należy zauważyć, że przy danych dwóch obiektach grawitacja odczuwana przez każdy obiekt jest taka sama ze względu na zasadę działania i reakcji. Różnica polega na przyspieszeniu, bo masa jest inna. Na przykład siła, jaką ziemia wywiera na nasze ciało, jest równa sile, jaką nasze ciało wywiera na ziemię. Ale ponieważ masa Ziemi jest o wiele większa niż masa naszego ciała, Ziemia w ogóle nie przyspieszy ani się nie poruszy.
Czym jest grawitacja w mechanice klasycznej
Grawitacja jest obliczana przy użyciu prawa powszechnego ciążenia Newtona. Grawitacja w mechanice klasycznej lub newtonowskiej opiera się na empirycznym wzorze Newtona, który dotyczy sił i elementów fizycznych w niezbędnym stałym układzie odniesienia. Ta grawitacja obowiązuje w inercyjnych systemach obserwacyjnych, które są uważane za wspólne dla celów badawczych.
Zgodnie z mechaniką klasyczną grawitację określa się jako:
- Zawsze atrakcyjna siła.
- Reprezentuje nieskończony zakres.
- Wskazuje względną siłę typu środka.
- Im bliżej ciała, tym większa intensywność, a im bliżej ciała, tym słabsza.
- Oblicza się ją na podstawie prawa powszechnego ciążenia Newtona.
To prawo natury ma ogromne znaczenie dla badania wielu zjawisk przyrodniczych na świecie i we wszechświecie. Teoria powszechnego ciążenia Newtona była i jest rozważana przez fizyków brytyjskich. Jednak najbardziej kompletna teoria grawitacji został zaproponowany przez Einsteina w jego słynnej ogólnej teorii względności.
Teoria Newtona jest przybliżeniem do teorii Einsteina, która jest kluczowa przy badaniu obszaru kosmosu, w którym grawitacja jest znacznie większa niż to, czego doświadczamy na Ziemi.
Według mechaniki relatywistycznej i mechaniki kwantowej
Zgodnie z mechaniką relatywistyczną grawitacja jest wynikiem deformacji czasoprzestrzeni. Mechanika relatywistyczna Einstein złamał teorię Newtona w pewnych obszarach, zwłaszcza te mające zastosowanie do uwarunkowań przestrzennych. Ponieważ cały wszechświat jest w ruchu, klasyczne prawa tracą ważność w odległości między gwiazdami i nie ma uniwersalnego i stabilnego punktu odniesienia.
Zgodnie z mechaniką relatywistyczną grawitacja nie istnieje po prostu w wyniku interakcji między dwoma masywnymi obiektami, gdy są one blisko siebie, ale w wyniku geometrycznej deformacji czasoprzestrzeni spowodowanej masywną masą gwiezdną. To znaczy że grawitacja może nawet wpływać na pogodę.
Obecnie nie ma kwantowej teorii grawitacji. Dzieje się tak, ponieważ fizyka cząstek subatomowych, którą zajmuje się fizyka kwantowa, bardzo różni się od bardzo masywnych gwiazd i teorii grawitacji, która łączy dwa światy (kwantowy i relatywistyczny).
Zaproponowano teorie, które próbują to zrobić, takie jak: pętlowa grawitacja kwantowa, teoria superstrun lub teoria wielkości torsyjnych. Jednak żadnego z nich nie można zweryfikować.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o tym, czym jest grawitacja i jej znaczenie w nauce.