Jak wiemy, w meteorologii różne rodzaje chmur są używane do poznania niektórych prognoz pogody na dany moment. Każdy rodzaj chmury ma swój własny wskaźnik i źródło powstawania. Jedną z najdziwniejszych chmur w kształcie jest chmury mammatus. Są to dość dziwny rodzaj formacji chmur, które nie pozostawiają nikogo obojętnym. Zarówno amatorzy, jak i meteorolodzy zwracają uwagę i fotografują dziwne formacje, które mają chmury mammatus.
Dlatego zamierzamy poświęcić ten artykuł, aby opowiedzieć o pochodzeniu, cechach i przewidywaniach chmur mammatus.
Główne cechy
W tym przypadku nie jest to typ chmury, ale najważniejsze są jego możliwe cechy. Jest wielu ludzi, którzy są zdumieni dziwnymi i malowniczymi formacjami tych chmur. Zarówno amatorzy, jak i profesjonaliści meteorologii przywiązują dużą wagę do tego typu mamutowo wyglądających chmur, które czasami pojawiają się na niebie. Jednym z najbardziej znanych przykładów chmur mammatus jest zdjęcie meteorologiczne wykonane w Nebrasce przez NASA po przejściu burzy w 2004 roku. Zdjęcie to staje się jednym z najbardziej reprezentatywnych dla wskazania tego rodzaju chmur.
Obecna klasyfikacja, która jest zebrana w atlasie chmur, który ma 10 rodzajów, 14 gatunków i 9 odmian, oprócz wykazywania różnych cech uzupełniających, to chmury mammatus. I chodzi o to, że nie jest to rodzaj chmury, ale sposób na przedstawienie bazy wielu gatunków w jednym typie. Wszystkie zaangażowane gatunki są następujące: cumulonimbus, altocumulus, altoestratus, cirrus, cirrocumulus i stratocumulus. Wszystkie mogą przybrać ten osobliwy kształt, który składa się z wiszących wypustek, takich jak duże lub małe worki zwisające z nieba. Wielu kojarzy go z piersiami ssaków, stąd jego nazwa.
Jak tworzą się chmury mammatus
Zobaczymy, jaki rodzaj formacji mają te odmiany w zależności od warunków środowiskowych atmosfery. Wielokrotnie pojawiają się na szczątkowych obszarach dojrzałych burz, co oznacza, że oddalają się od obserwatora w jego najbardziej aktywnej części. Większość obszarów odpowiadających piersiom można zobaczyć w chmurach rozwoju. Zwykle chmury te osiągają ogromny pionowy rozwój o typowej strukturze w kształcie kowadła.
To w obszarach najbardziej oddalonych od aktywnej części chmury, czyli tej, w której występują silne prądy skierowane w górę, zwykle pojawiają się prądy powietrzne skierowane w dół. Jest to jeden z powodów, dla których tworzy się te uderzające piersi i cechy tej formacji chmur.
Na całym niebie mamy dziwne chmury z kapryśnymi, a nawet przerażającymi formacjami w wielu przypadkach. Chmury Mammatus mają nieskończone nierówności, które tworzą się z powodu do zderzenia silnych pionowych prądów zstępujących powietrza. Nie są to chmury, które same mogą się formować i być inaczej sklasyfikowanym typem, ale raczej mogą powstać z chmur wspomnianych powyżej. Ilekroć występuje prąd zstępujący, który zmiażdży ją wbrew jej naturalnemu wzniesieniu, dolna powierzchnia będzie skutkowała klasą grudek lub piersi, które nadają tej dziwnej formacji chmurowej swoją nazwę.
Jedna z najlepszych i najbardziej uderzających formacji pojawia się, gdy prąd zstępujący jest generowany w centralnej chmurze cumulonimbus. Chmury te mają zwykle kształt kowadła i są tymi, które generują najbardziej spektakularny mammatus. I to właśnie u podstawy obłoku zaczynają zwisać efektowne bryły godne zobaczenia.
Warunki środowiskowe chmur mammatus
Zobaczymy, jakie są niezbędne warunki środowiskowe do powstania chmur mammatus. Najbardziej klasycznego pochodzenia z typu konwekcyjnego. Wszystkie chmury tworzą się, gdy ciepłe powietrze, które jest mniej gęste niż zimne, ma tendencję do unoszenia się. To powietrze unosi się, jakby było pęcherzykiem powietrza z wody. Z tego powodu gorące powietrze nasycone parą wodną kondensuje się, gdy wpada na inne warstwy chłodniejszego powietrza, a temperatura spada na wysokości. W ten sposób udaje mu się tworzyć mikrokropelki, które z kolei dostarczają energię cieplną do otaczającego środowiska ze względu na ciepło kondensacji, które powoduje, że masa ma tendencję do jeszcze większej tendencji w miarę postępu procesu wznoszenia się na wysokość.
Ciepło uwalniane podczas kondensacji jest dokładnie takie samo, jak słońce, aby wyparować z tej samej kropli wody. Jest to znane jako utajone ciepło parowania. Zjawisko egzotermiczne jest dość ważne i powoduje, że wznoszące się strumienie powietrza osiągają prędkość ponad 100 kilometrów na godzinę., sięgając do troposfery na ponad 15 kilometrów wysokości. Jeśli na wysokości 5 lub 10 kilometrów występuje silny wiatr poziomy, chmura utworzy się, dopóki nie uderzy w strumień zimnego powietrza, który opada wokół formacji chmury, co daje typowy kształt kowadła chmury cumulonimbus.
Mammatus są rzadkie i spektakularne. Czasami pojawiają się po uformowaniu się silnych zjawisk atmosferycznych, np. na dnie cumulonimbusów. Chociaż są przerażające, są nieszkodliwe.
Szczegóły i znaki
Część formalnej chmury, która może stać się bardzo duża proporcjonalnie do obszaru, w którym unosi się powietrze. W miejscach oddalonych od silnych prądów wstępujących powietrze nasyca się wilgocią i zaczyna opadać wraz z niesionymi przez masę powietrza mikrokryształkami. Stąd odnajdujemy formację piersi. Każde wybrzuszenie wskazuje na jedno z tych zejścia powietrza u podstawy chmury.
Jeśli chodzi o omen, obecność tych chmur nie sygnalizuje deszczu ani innych drastycznych zmian pogody. Zjawisko jest dość atrakcyjne i spektakularne zwłaszcza o zachodzie słońca, kiedy zaczerwienione słońce oświetla i kontrastuje wszystkie krzywizny wybojów.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o chmurach mammatus i ich cechach.