Dzisiaj będziemy mówić o pewnej doktrynie, która potwierdza centralną pozycję człowieka we wszechświecie. To jest o antropocentryzm. W tym nurcie myśli odkrywamy, że człowiek jest odpowiedzialny i znajduje się w centrum wszystkich rzeczy. Jeśli przeanalizujemy znaczenie z punktu widzenia antropocentryzmu, zobaczymy, że tylko wszystkie ludzkie interesy powinny być przedmiotem moralnej uwagi. Jest to inna alternatywa dla teocentryzmu, który dominował w średniowieczu.
W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o antropocentryzmie i jego cechach.
Główne cechy
Teocentryzm był wcześniejszą doktryną, w której Bóg był uważany za centrum wszechświata i kierował wszystkim, w tym działalność człowieka. Ponieważ te boskie słabości z czasem traciły na znaczeniu w historii, całą odpowiedzialność spoczywa na istocie ludzkiej. W ten sposób tylko ludzkie interesy są przedmiotem uwagi moralnej i są szczególnie ważne. Przejście od teocentryzmu do antropocentryzmu oznaczało, że cała odpowiedzialność, jaką mieli bogowie i ich znaczenie, stanie się istotą ludzką. Spowodowało to wielkie przemiany zarówno na polu intelektualnym, jak i artystycznym.
Wiemy, że powstała na początku epoki nowożytnej, właśnie w transmisji, która istnieje między późnym średniowieczem a epoką nowożytną. Do tego czasu prawie wszystkie cywilizacje rozwinęły się już zarówno na polu etycznym, moralnym, sądowniczym, jak i filozoficznym. To sprawia, że mają pewne obawy, aby wiedzieć, kto jest odpowiedzialny za cały wszechświat. Jeśli nadal podajemy wiedzę o niektórych filozofiach starożytnych cywilizacji, znajdujemy pewne badania naukowe, które próbują ustalić, skąd pochodzi człowiek. Badania te skłoniły ówczesne społeczeństwo do zakwestionowania teocentryzmu. To znaczy, szukając pochodzenia człowieka, stracono zainteresowanie i zakwestionowano fakt, że bogowie są centrum wszechświata.
Antropocentryzm i zmiana sposobu myślenia
Rezultatem zmiany doktryny była nowa ogólna mentalność. Tutaj jest zawarty schemat myślowy, którego bohaterem był człowiek jako istota najwyższa w centrum wszechświata. Ten typ doktryny uważa, że rozum musi być jedynym przewodnikiem dla ludzi, którzy mogą się rozwijać i rozwijać. Przechodzą od wiary jako motoru doktryny do rozumu. Należy pamiętać, że cała ta zmiana mentalności spowodowała rewolucję wszystkich przekonań w tamtym czasie.
Na tym opierała się doktryna antropocentryzmu człowiek jest bytem niezależnym od wszelkich religijnych i biblijnych mitów i opowieści. Wszystkie te historie do tej pory dotyczyły człowieka i zmuszały społeczeństwo do wykonywania określonych czynności lub zachowywania określonych zachowań.
Podsumujemy, które z głównych ruchów stały się podstawą zmiany mentalności dzięki wprowadzeniu antropocentryzmu.
Renesans
Jest to ruch artystyczny, który pojawił się w XV wieku i pojawił się w północnych Włoszech. Ten ruch artystyczny można by przedstawić i wyrazić poprzez malarstwo, rzeźbę i architekturę. Nazwa renesansu wzięła się stąd, że w tym stylu wykorzystano pewne cechy tradycji klasycznej i rzymskiej. Biorąc pod uwagę, że antropocentryzm zdominował całą tę epokę, wielu artystów skorzystało z okazji, aby uchwycić swoje reprezentacje w pracach. Na przykład, istniało wiele przedstawień ludzkiego ciała, które zostały wykonane przez klasyczną sztukę grecko-rzymską. Były też nurty artystyczne, które służyły odzyskaniu utraconych wraz z upływem czasu innych technik harmonii i proporcji.
Antropocentryzm spowodował, że renesans rozprzestrzenił się na całą Europę i utrzymał się do XVI wieku.
Humanizm
Jest to kolejny ruch intelektualny, w którym podsumowano antropocentryzm. Może powstać we Włoszech około XIV wieku i zostały wyrażone w różnych dyscyplinach, takich jak były filozofią, literaturą i teologią. Filozofia antropocentryzmu, którą narzucił, przywróciła klasyczną tradycję grecką i rzymską. Te klasyczne tradycje stawiają również człowieka jako obiekt i centrum badań oraz są odpowiedzialne za bycie centrum wszechświata.
Przez cały ten okres, w którym panował humanizm, dokonywano różnych tłumaczeń i rozpowszechniania niektórych dzieł grecko-rzymskich. Dzieła te pozostałyby ukryte ze względu na istnienie teocentryzmu w średniowieczu. Należy zauważyć, że chociaż człowiek był uważany za centrum wszechświata i odpowiedzialny za wszystko, w żadnym momencie religia nie została całkowicie porzucona. Humanizm rozprzestrzenił się w całej Europie i osiągnął swój szczyt między XV a XVI wiekiem.
Podstawowe aspekty antropocentryzmu
Przeanalizujemy, jakie są główne fundamentalne aspekty antropocentryzmu jako doktryny. Pamiętaj, że główną cechą jest to człowiek, a nie Bóg, znajduje się w centrum myśli. W rezultacie rodzą się z reszty myśli i prądów, które szerzyły się w ówczesnym społeczeństwie.
Dzięki charakterystyce tej doktryny znajdujemy pełne zaufanie do człowieka. W pełni ufali wszystkiemu, co było wytworem człowieka i jego zdolności do panowania nad środowiskiem. Chwała i prestiż osobisty w roku celem każdego człowieka. Wysoko ceniono prestiż, chwałę, władzę lub sławę. Doszli do punktu, w którym uznano ich za ambicje, które stanowiły wartość dla człowieka. Oznacza to, że ludzie, którzy nie mieli prestiżu ani władzy, nie mieli żadnej wartości.
Wszystko to wywołało większy optymizm. Chociaż była większa troska o życie ziemskie, przeważyła idea, że ludzie żyją, by cieszyć się tu i teraz. Jest to znane jako Carpe Diem. A to oznaczało, że świat przestał być miejscem tranzytu, a stał się miejscem, którym można się cieszyć w całości.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom dowiesz się więcej o antropocentryzmie i jego cechach.