Kiedy mówimy o głębinach piekła na naszej planecie, mówimy o punkcie najbliżej środka ziemi. W tym przypadku, chociaż nie jest to najbliższy punkt, jest to najgłębszy punkt zarejestrowany na głębokości około 11.000 XNUMX metrów. Mówimy o Rów Mariański. Istocie ludzkiej udało się dotrzeć prawie do końca tych grobów, ale nigdy do końca nie dotarła.
W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o Rowie Mariany i jego ciekawostkach.
Miejsce w piekle
Na całej naszej planecie jest wiele rzeczy rozsianych po całym świecie. Jednak Rów Mariana stał się najgłębszym miejscem na planecie. Tutaj mamy ciśnienie i ponad 1000 atmosfer, tylko 4 stopnie temperatury i całkowitą ciemność. Będąc tak głęboko, światło słoneczne tu nie dociera. Wydaje się, że jest to najbardziej zniechęcające piekło, jakie możemy sobie wyobrazić i nazywane jest centrum planety lub piekłem. Chociaż znajduje się w najgłębszej części planety, możemy znaleźć życie. Ma kształt półksiężyca i znajduje się na wschód od Marianów na Filipinach.
Najgłębszy punkt na ziemi znajduje się w tej jamie, chociaż nie znajduje się najbliżej jej środka ze względu na nieregularność naszej geoidy. Ma głębokość ponad 11.000 XNUMX metrów pod powierzchnią ziemi. Gdybyśmy umieścili w nim Mount Everest, dotarcie na powierzchnię zajęłoby jeszcze kilka metrów. W tym łóżku człowiek przeprowadził liczne badania. Pierwsza z nich miała miejsce w 1960 roku. Tutaj słynna Aguste Piccard osiąga wraz z Donem Walshem głębokość 10.911 2012 metrów. Później, w 10.908 roku, filmowiec James Cameron zdołał zejść na 10.928 metrów. Rekord został ustanowiony przez Victora Vescovo, osiągając głębokość XNUMX metrów. Wrażenie tego człowieka było dość rozczarowujące. I był w stanie zobaczyć pozostałości ludzkiego skażenia nawet w najgłębszym punkcie oceanu.
W tej jamie znajduje się duża ilość plastiku i chociaż jest to najgłębsze miejsce na ziemi, będąc jałową sceną i prawie boczną, zanieczyszczenie jest tutaj obecne.
Co żyje w Rowie Mariany
Podróż na dno Rowu Mariańskiego jest jak podróż w ogromną samotność. Chociaż jesteśmy wolni od obecności człowieka na tych głębokościach, nie jesteśmy sami. Chociaż niewiele istot jest w stanie przetrwać w tych ekstremalnych warunkach, są takie, które to potrafią. W 2011 roku to odkryto na dnie otchłani znajdowały się istoty ksenofilne. Oznacza to, że na pierwszy rzut oka są to żywe stworzenia podobne do gąbek morskich i innych zwierząt.
Aby przetrwać w tych środowiskach, potrzebne są bardzo wyrafinowane adaptacje ewolucyjne. Są to mikroorganizmy zorganizowane w pseudo-struktury. Oznacza to, że mają zorganizowane imprezy, które wydają się być bardziej złożone niż w rzeczywistości. Są wysoce wyspecjalizowani, aby móc żyć w tych prawie niemożliwych do życia warunkach. Mając ten rodzaj adaptacji, są ekstremalni, stali się bardzo delikatnymi istotami i nie było ani jednej kolekcji, która mogłaby to zbadać w życiu. W tej chwili wydajne badanie tych zwierząt przy życiu wydaje się niemożliwe.
Wiele z tego, co wiemy o tych organizmach, dotyczy krewnych znanych jako Xenophyophorea. Jest to klasa protistów, czyli organizmów jednokomórkowych, wśród których znajdują się ameby. Te ksenofiofory to zwierzęta, które są rozszerzone na dno morskie na głębokości większej niż 6.000 metrów. W tej klasie protistów znajdujemy dość trudne do opanowania zwierzęta, które nadal pozostają tajemnicą pod wieloma względami.
Ze względu na dużą liczbę tych zwierząt biolodzy morscy próbują spekulować na temat roli tych ekosystemów. Uważa się, że mogą mieć fundamentalna rola w cyklu osadów osiadających na dnie. Oprócz ksenofioforów znajdujemy pewne mikroorganizmy zamieszkujące dno morskie. Uzyskanie próbek tych organizmów jest trudne, ponieważ nie są one odporne na zmiany w ekstremalnych warunkach środowiskowych. Posiadanie morskich adaptacji tych złożonych ekosystemów jest dla nich trudne do przystosowania do innych.
Gatunek rowu Mariana
Jeśli poszliśmy trochę głębiej, znaleźliśmy kilka głębszych ryb, wśród których znaleźliśmy kilka z galaretowatą tkanką. Ta tkanka jest bardzo niespójna i zapada się, gdy ciśnienie i temperatura nie są takie, jak w Rowie Mariana, w którym żyją. Niektóre gatunki zamieszkujące te głębsze miejsca sprawiają, że pomimo swojego istnienia, miejsce to wydaje się spektakularnie samotne.
W przeciwieństwie do tego, co ma miejsce w innych głębszych inwestycjach w porannym wykopie, nie obserwuje się żadnych bioturbacji. Bioturbacje to nic innego jak modyfikacje terenu ukształtowane przez zwierzęta. Na przykład znajdujemy bioturbacje powodowane przez robaki lub holoturiany, które mogą kształtować teren dzięki swojej aktywności biologicznej. Największymi zwierzętami żyjącymi na głębokości około 8.000 metrów są amfipody. Są to zwierzęta o wyglądzie zbliżonym do lam i należą do grupy skorupiaków.
Niektóre gatunki głowonogów, takie jak kalmary zwane gigantycznymi kałamarnicami, mogą sięgać na te głębokości. Na razie nie wiadomo, ale są to zwierzęta przystosowane do ekstremalnych warunków. Gdy poszliśmy jeszcze głębiej, znaleźliśmy parzystokopytne, w tym meduzy i hydry. Znaleźliśmy też kilka zębate, ślepe ryby, kilka długonogich skorupiaków i trochę dziwnie wyglądających ogórków morskich.
Między strefą hadalu i ostrzeżeniem znajdującą się na głębokości od 4.000 do 6.000 metrów mamy zwierzęta o wyglądzie obcych. Oto najbardziej przerażające oznaki naszej natury.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom dowiesz się więcej o Rowie Mariana i jego cechach.