Czas plejstocen był pierwszym podziałem geologicznym Okres czwartorzędu. Charakteryzował się głównie niskimi temperaturami, które pokryły lodem prawie całą planetę. Plik Fauna plejstoceńska charakteryzował się głównie wyglądem dużych ssaków, takich jak mamut. Obserwujemy również w tym okresie ewolucję gatunku ludzkiego. W tym czasie pojawili się przodkowie współczesnego człowieka.
W tym artykule przeanalizujemy wszystkie cechy i ewolucję fauny plejstoceńskiej.
Ogólny kontekst fauny plejstocenu
Aby zrozumieć rozwój fauny plejstoceńskiej, musimy zrozumieć uogólniony kontekst, zarówno klimatyczny, jak i geologiczny itp. Jest to czas, który jest jednym z najlepiej zbadanych i ma najwięcej zapisów kopalnych. Z tego powodu stał się jednym z czasów, w których dostępne są obszerniejsze i bardziej wiarygodne informacje. Ten okres się rozpoczął 2.6 miliona lat temu i zakończyło się po ostatniej epoce lodowcowej, około 10.000 XNUMX pne
W tym okresie duże ssaki przeżywały swoją największą świetność, jeśli chodzi o rozwój i zróżnicowanie. Wśród nich są mamuty, megaterium i mastodonty, które zdominowały praktycznie całą planetę. Cechą odróżniającą je od reszty fauny był ich duży rozmiar. Konieczne jest również skomentowanie rozwoju przodków człowieka, takich jak Homo erectus, Homo habilis i Homo neanderthalensis.
Jeśli chodzi o geologię, stwierdziliśmy, że przemieszczenie kontynentów było niewielkie. W tym przypadku dryf kontynentalny był dość niski i od tamtej pory taki pozostaje. Już w tym czasie kontynenty zajmowały te same pozycje, co dzisiaj. Analizując klimat widzimy, że dominowały niskie temperatury. I właśnie w tym czasie wydarzyło się kilka cykli lodowcowych. Tak było przez cały czas do końca ostatniej epoki lodowcowej. Znaczna część planety była pokryta lodem. Specjaliści odnotowali, że około 30% całej powierzchni ziemi zostało zamrożone. Biegun południowy na Antarktydzie był całkowicie pokryty lodem, tak jak dzisiaj. Znajdowały się tam również wszystkie ziemie koła podbiegunowego.
Po przeanalizowaniu kontekstu tego okresu przystępujemy do analizy fauny plejstoceńskiej.
Fauna plejstoceńska
W tym czasie dominującą grupą stały się ssaki. Utrzymuj uogólnioną całą hegemonię, która rozpoczęła się w poprzednich czasach. W faunie plejstoceńskiej wyróżnia się pojawienie się tzw. Megafauny. Ta megafauna odnosi się do duże zwierzęta, które były w stanie wytrzymać niskie temperatury, które istniały w tym czasie.
Chociaż ssaki stanowiły maksymalny rozwój i zróżnicowanie fauny tego czasu, inne grupy zwierząt, takie jak ptaki, płazy i gady, również ulegały dywersyfikacji. Wiele z tych grup zwierząt przetrwało do dziś. Nie można jednak argumentować, że królami tego wieku były ssaki.
Megafauna plejstoceńska składała się głównie z dużych zwierząt. Wśród tych zwierząt wyróżniamy najwięcej reprezentantów, którzy są mamut, megaterium, smilodon, elasmotherium, pośród innych. Będziemy kolejno analizować główne zwierzęta fauny plejstoceńskiej.
mamut
Zwierzęta te należały do rodzaju Mammuthus i wyglądały bardzo podobnie do dzisiejszych słoni. Jedną z najbardziej reprezentatywnych cech tej grupy było wydłużenie nosa. Dzieje się tak, ponieważ należą do rzędu Proboscidea i mają narząd, który jest potocznie nazywany tułowiem. Jego naukowa nazwa to trąba. Mamuty również opętały długie, ostre kły, które pomagały bronić się przed potencjalnymi drapieżnikami. Te kły miały krzywiznę skierowaną ku górze. Te kły były zrobione z kości słoniowej.
W zależności od obszaru występowania osobnika oraz bliskości lub oddalenia obszarów o niższych temperaturach, ciało było pokryte mniej lub więcej futrem. Jego nawyk lub pokarm były roślinożerne. To sprawia, że kły pełnią jedynie funkcję obronną. Pomimo swojego ogromnego wyglądu i przynależności do plejstoceńskiej grupy megafauny, wyginął w następnej epoce. Dzięki licznym zapisom kopalnym można było dowiedzieć się wiele o morfologii i sposobie życia tego gatunku.
Megatherium
Zwierzęta te należą do rzędu Pilosa i są spokrewnione z obecnymi leniwcami. Jest to rodzaj zwierzęcia, które stało się jednym z największych zwierząt zamieszkujących ziemię. Jego średnia waga wynosiła od 2.5 do 3 ton i miały około 6 metrów długości. Gatunek ten został przebadany dzięki zebranym skamieniałościom. Jego kości były dość mocne, więc podejrzewa się, że musiał on utrzymać dużą masę mięsa.
Podobnie jak dzisiejsze leniwce, miały bardzo długie pazury. Te pazury były używane głównie do kopania w poszukiwaniu pożywienia. Ich dieta składała się całkowicie z żmii i uważa się, że zachowywały się samotnie. Ciało było pokryte grubym futrem, które pomagało chronić je przed panującymi w tamtych czasach niskimi temperaturami. Jego siedlisko i obszar dystrybucji poszerzyły się o strefy Ameryki Południowej.
smilodon
To zwierzę należy do rodziny kotowatych, będąc bezpośrednimi krewnymi obecnych kotów. Jego główną cechą był duży rozmiar i dwa długie kły wychodzące z górnej szczęki. Dzięki tym cechom smilodon był znany na całym świecie jako »Tygrysy szablozębne». Jest to jedno z najlepiej zbadanych zwierząt w całej historii, ponieważ występuje również w wielu opowieściach i mitologiach.
Dzięki skamieniałościom zebranym z tych gatunków samce mogły osiągnąć wagę nawet 300 kilogramów. Mieszkali głównie we wszystkich rejonach Ameryki Północnej i Południowej.
elasmoterium
Był to jeden ze ssaków należących do rodziny Rhinocerotidae, spokrewnionych z dzisiejszymi nosorożcami. Główną cechą tych zwierząt było to, że miały duży róg, który wystawał z ich czaszki i mógł mierzyć do ponad dwóch metrów. Ich dieta była roślinożerna, a ich głównym pokarmem była trawa.. Podobnie jak inne ssaki plejstoceńskie, miał ciało pokryte grubym futrem. Jego siedlisko i obszar dystrybucji znajdowały się na obszarach Azji Środkowej i rosyjskich stepów.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom dowiesz się więcej o faunie plejstocenu.