Wiemy, że wszechświat jest ogromny i może istnieć wiele nieznanych obiektów, takich jak gwiazdy, które odnoszą się do ciała niebieskiego. Istnieją również różne typy pojedynczych obiektów astronomicznych, które można znaleźć na niebie. Wśród wszystkich tych obiektów astronomicznych znajduje się kwazar. Jest to obiekt astronomiczny uważany przez doświadczonych naukowców za jedną z najjaśniejszych gwiazd istniejących we Wszechświecie. Chodzi o to, że Roger Birds znajduje przestrzeń daleko i jest w stanie wyemitować ogromne ilości energii poprzez podobne promieniowanie, aby wytworzyć gwiazdy.
W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o kwazarze, jego cechach i znaczeniu.
Główne cechy
Kwazary to ciała niebieskie zasilane przez supermasywne czarne dziury (miliardy razy większe niż nasze słońce). Świecą tak jasno, że oślepiały starożytne galaktyki, które je zawierały, i, co zaskakujące, zaczęliśmy je rozumieć dopiero pół wieku temu.
Naukowcy uważają, że te silne sygnały pochodzą z jądra galaktyki, które ma więcej niż galaktykę macierzystą. W rzeczywistości znajdujemy kwazary tylko w galaktykach z supermasywnymi czarnymi dziurami (nawet nie we wszystkich galaktykach czarnych dziur). Kiedy materia niebieska jest zbyt blisko, tworzy dysk akrecyjny, który nagrzewa się do milionów stopni i emituje dużo promieniowania.
Powoduje to środowisko magnetyczne wokół czarnej dziury strumienie energii powstają w przeciwnych kierunkach (podobnie jak to się dzieje z energią pulsara, który również emituje w dwóch przeciwnych kierunkach), które podróżują w kosmosie przez miliony lat. Chociaż światło nie może uciec z czarnej dziury, a pył i gaz wpadają do niej, inne cząstki są przyspieszane prawie do prędkości światła z powodu tego magnetyzmu.
Teraz skupimy się na charakterystyce kwazara:
- Żywi się energią generowaną przez gwałtowne spotkanie materii galaktycznej
- Rośnie w centrum nowej galaktyki, a następnie staje się bardzo jasnym ciałem niebieskim. Może nawet wykryć miliardy lat świetlnych.
- Jego światło jest wywoływane przez ogromną czarną dziurę znajdującą się w centrum Drogi Mlecznej.
- Otaczająca go materia gazowa zdołała osiągnąć ekstremalnie wysokie temperatury. Było w nim dużo tarcia i turbulencji.
- Mają wysoki poziom promieniowania.
- Są miliony razy jaśniejsze niż gwiazdy.
Historia kwazara
Musimy cofnąć się do lat trzydziestych XX wieku, kiedy Karl Jansky (jeden z pionierów nowoczesnej radioastronomii) odkrył, że zakłócenia statyczne w liniach telefonicznych na Atlantyku pochodzą mniej więcej z Drogi Mlecznej. W latach pięćdziesiątych, astronomowie używali już radioteleskopów do skanowania nieba i używali swoich odkryć do porównywania ich z obrazami nieba.
Dlatego odkryli, że niektóre mniejsze źródła emisji nie mają równoważnych źródeł emisji w zakresie światła widzialnego. Innymi słowy, znaleźli źródło emisji radiowej w sygnale radiowym, ale nie znaleźli gwiazdy ani niczego, co wydaje się emitować tę energię na obrazie nieba. Astronomowie nazywają te obiekty „bezprzewodowymi źródłami energii do celów widokowych” lub „kwazarami”. Po latach badań (a może nawet uda się wyjaśnić możliwość, że są one rodzajem emisji z obcej cywilizacji), ludzie odkryli, że w rzeczywistości są to cząstki przyspieszane do prędkości bliskiej prędkości światła.
Jest to źródło energii, które odpowiada za wypromieniowanie dużej ilości światła, jest to niezwykle masywna czarna dziura i piec świecącego gazu.
Właściwości kwazara
Kwazar ma znaczne przesunięcie ku czerwieni i są one daleko od ziemi. Chociaż wyglądają na słabe, gdy są oglądane przez teleskop, są daleko od siebie, co czyni je najjaśniejszymi obiektami we wszechświecie. Mogą zmieniać swoją jasność w różnych okresach czasu. Niektóre z nich potrafią też zmieniać jasność w ciągu miesięcy, tygodni, dni czy godzin. Szerokość kwazara, który zmienia się w ciągu kilku tygodni, nie może przekraczać kilku tygodni świetlnych.
Kwazar ma również wiele takich samych cech jak galaktyki aktywne Promieniowanie nie jest promieniowaniem cieplnym i było obserwowane przez dżety i płaty (jak radiogalaktyki). Kwazary można obserwować w wielu regionach widma elektromagnetycznego, np częstotliwość radiowa, podczerwień, światło widzialne, ultrafiolet, promieniowanie rentgenowskie, a nawet promienie gamma. Większość z nich jest najjaśniejsza w ramce odniesienia koloru ultrafioletowego w pobliżu linii emisji wodoru Lyman-alfa 1216Å, ale z powodu ich przesunięcia ku czerwieni, obserwowana plamka światła w bliskiej podczerwieni osiąga 9000Å.
Znaczenie odkrycia i zbadania kwazara polega na tym, że naukowcy mogą go użyć do znalezienia ważnych informacji o tym, jak stworzyć pierwszą supermasywną czarną dziurę i jej galaktykę.
Gdzie się znajdują?
Większość znalezionych kwazarów znajduje się miliardy lat świetlnych od nas. Ponieważ nawet jeśli porusza się z prędkością światła, promieniowanie to zajmuje dużo czasu, aby się rozprzestrzeniać. Badanie tych obiektów jest w rzeczywistości tym samym, co używanie wehikułu czasu, dzięki czemu możemy zobaczyć ciała niebieskie tysiące lat temu, tak jak wtedy, gdy uciekało stamtąd światło. Miliony lat. Spośród ponad 2.000 znanych kwazarów, większość istniała we wczesnych stadiach ich galaktyk. Droga Mleczna mogła być obchodzona na początku i od tamtej pory pozostaje cicha.
Kwazary emitują do biliona woltów energii, przewyższając całe światło zebrane przez wszystkie gwiazdy Drogi Mlecznej. Są najjaśniejszymi obiektami we wszechświecie i jego moc świetlna jest od 10 do 100.000 XNUMX razy większa niż w przypadku Drogi Mlecznej. Nie są to jedyne obiekty o tych cechach, w rzeczywistości są częścią grupy ciał niebieskich zwanych aktywnymi jąderami galaktycznymi, która obejmuje również galaktyki i ciała niebieskie Seiferta.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o kwazarze i jego cechach.