In de geologie zijn er verschillende soorten reliëfs. Reliëfs die te maken hebben met de samenstelling, de structuur of de mate van inclinatie. In dit geval gaan we het hebben over karst reliëf. Het is een type landschap dat bestaat uit kalksteenrots. Kalksteen is een heel speciaal soort gesteente, want ondanks dat het een sedimentair gesteente is in zijn oorsprong, geven water en levende wezens het een samenhang die het resistent maakt tegen de verschillende erosieve stoffen die sedimentair gesteente aanvallen.
In dit artikel gaan we alle kenmerken en het belang van het karstreliëf uitleggen.
hoofdkenmerken
Het kalkstenen gesteente fragmenteert niet maar lost op in water. Daarom is het bestand tegen veel erosiemiddelen behalve regenwater. Na verloop van tijd slijt het en wordt er een oplossing gevormd, wat het karst-reliëf vormt. Dit type reliëf ontwikkelt zich niet alleen op kalksteenrotsen, maar ook Uvsl
Om meer te weten te komen over het karstreliëf, gaan we ons een beetje verdiepen in de rots waaruit het is samengesteld. Kalksteen is voornamelijk samengesteld uit calciumcarbonaat. Dit is wat haar oplosbaar maakt in water, het is het enige waar steen van gemaakt is. Het heeft ook onzuiverheden en hun ophoping wordt terra rossa genoemd. Door het oplossen van kalksteenrotsen kunnen we twee soorten karstreliëf vinden: het interne en het externe.
Soorten karst-reliëf
Externe karstreliëf
De eenvoudigste vorm die het oplossen van kalksteengesteente heeft, is lapiaz. Dit zijn oppervlakkige gaten die kunnen variëren van kleine gaatjes ter grootte van een millimeter tot een paar meter breed. Deze ondiepe gaten hebben een bodem die is omgeven door randen, hoewel ze, wanneer ze een zeer steile helling lijken, een meer lineair uiterlijk krijgen, alsof het de pijpen van een orgel zijn. Als de lapiaz zich goed ontwikkelt, vormt het een kuiltje op de grond. Deze depressie genereert verschillende soorten karst-reliëf:
- Dolomiet. Het is een gesloten holte met een ronde of elliptische bodem. Het kan meten van enkele tientallen meters tot honderden meters. De onderkant van dit reliëf is bedekt of door de onzuiverheden die zich ophopen uit de kalksteenrots. Terwijl water zich op de bodem ophoopt, is de oplossnelheid van het gesteente hoger en daarom verschijnt er een gootsteen die naar een grot leidt. Deze bodem is meestal trechtervormig vanwege de manier waarop het kalksteengesteente na verloop van tijd geleidelijk oplost. Komt deze formatie dicht bij de kust, dan is het mogelijk dat deze gevormde bodem is binnengedrongen door de zee. Door het binnendringen van zout kan het gesteente verder verslechteren.
- uvala. Dit type formatie vindt plaats wanneer verschillende zinkgaten samen groeien totdat ze samenkomen in een enkele depressie. Het wordt zo genoemd omdat deze coalescentie een alveolaire vorm heeft.
- Polje. Het is een ander type formatie dat te maken heeft met het karstreliëf. Het treedt op wanneer een externe depressie met een vlakke bodem en kilometers afmetingen wordt afgesloten door steile hellingen. Je zou kunnen zeggen dat het een hele grote druif is. Binnen een poljé zijn er kleine karstvormen zoals uvala's, lapiaces en sinkholes. Omdat deze depressies groot zijn, ontstaat er meestal een hydrografisch netwerk op. Omdat het een gesloten depressie is, kan het water niet goed stromen, maar heeft het eerder een gootsteen die toegang geeft tot een ondergrondse rivier. Het gebied bij deze gootsteen is meestal een moerassig gebied, aangezien dit meestal voorkomt bij zware regenval. Alles hangt af van de grootte van de wasbak en de hoeveelheid neerslag.
Interne karstreliëf
Het is een ander type karstreliëf dat grotten vormt. De oorsprong van dit soort reliëf vindt plaats in de ondergrondse rivieren die in de kalksteenrots circuleren. Dit water komt via de wasbakken die we hierboven hebben genoemd. De rivieren profiteren van de zwakke punten van de rots om er een weg door en naar binnen te banen. Als de rots wegslijt met het passeren van water, gaf het vorm aan verschillende ondergrondse paden, we kunnen authentieke ondergrondse rivieren zien.
Terwijl het rivierwater de kalksteen in het binnenland oplost, verlaat het de oude loop om langs de binnenloop verder te gaan. Dit is de reden waarom we volledig droge grotten kunnen zien die zijn verlaten door rivieren. De meest elementaire vorm die we vinden van een waterloop in een grot is de zogenaamde galerij. Deze essentiële galerijen om te blijven kunnen rennen en verder gaan langs andere paden. De galerijen kunnen ingewikkeld en smaller of breder zijn, afhankelijk van de loop van het water. Er zijn plaatsen waar het water weer moet stijgen en zich vertakt in verschillende gangen. Het gebied waar het water de neiging heeft weer te stijgen, staat bekend als sifons.
De galerijen die verlaten zijn door de waterlopen die aan een andere route beginnen, hebben meestal een hoge vochtigheidsgraad in de wanden die circuleren met water dat beladen is met calciumcarbonaat. Deze druppels water zijn wat, in de loop van de jaren, de stalactieten en stalagmieten. Als een stalactiet zich nu bij de stalagmiet voegt, zullen ze een complete kolom vormen. Om dit te vormen, moeten duizenden en duizenden jaren voorbijgaan. Daarom zijn de grotten met deze formaties zo belangrijk.
In de dynamiek van deze galerijen kan het gebeuren dat alles instort en verdwijnt. Dit is hoe sikkels en kanonnen worden gevormd. Dit zijn zeer diepe putten die worden omgeven door verticale muren dicht bij elkaar met een rivier op de achtergrond. Het gebied waar de rivier van binnen naar buiten verlaat, wordt opwelling genoemd.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over het karstreliëf.