Ο αφρικανικός πιγκουίνος παγιδεύεται σε μια «οικολογική παγίδα» που θα μπορούσε να τον θέσει σε κίνδυνο. Για να ταΐσει και να επιβιώσει, πηγαίνει στο θαλάσσιο οικοσύστημα της Μπενγκουέλα, όπου μέχρι τώρα υπήρχε μεγάλη συγκέντρωση τροφίμων. Ωστόσο, Η υπεραλίευση που πραγματοποιείται εδώ και δεκαετίες καθώς και η κλιματική αλλαγή έχουν μειώσει την ποσότητα ψαριών.
Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Current Biology, αυτά τα πουλιά έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα.
Μια ομάδα ερευνητών από τα πανεπιστήμια του Exter (Ηνωμένο Βασίλειο) και το Κέιπ Τάουν (Νότια Αφρική), σε συνεργασία με επιστημονικούς εκπροσώπους των κυβερνήσεων της Ναμίμπια και της Νότιας Αφρικής, ακολούθησαν 54 νεαρούς αφρικανικούς πιγκουίνους που προέρχονταν από οκτώ διάσπαρτες αποικίες στο μια λωρίδα που πηγαίνει από τη Λουάντα (Αγκόλα) στα ανατολικά του Ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας (Νότια Αφρική).
Η κλιματική αλλαγή και ο ανθρώπινος αντίκτυπος στο θαλάσσιο οικοσύστημα προκαλούν πολλά από αυτά τα νεαρά πουλιά να μην φτάσουν στην ενηλικίωση: ενώ η υπεραλίευση έχει μειώσει τον πληθυσμό της σαρδέλας, η αλατότητα των νερών έχει τροποποιήσει τις διαδρομές της σαρδέλας και της αντσούγιας, όπως προτείνεται από τα μοντέλα των ερευνητών, τα ποσοστά αναπαραγωγής είναι 50% χαμηλότερα από ό, τι θα μπορούσαν να ταΐσουν όπως έκαναν οι προηγούμενες γενιές τους.
Ο ερευνητής Richard Sherley μετρά έναν νεαρό αφρικανικό πιγκουίνο.
Εικόνα - Timothee Cook
Ο αφρικανικός πιγκουίνος είναι ένα ζώο που κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Για να το προστατεύσουν, οι ερευνητές προτείνουν τη δημιουργία περιοχών όπου δεν μπορούν να παγιδευτούν, κατασκευάζοντας περιφραγμένες περιοχές με αλιεία έτσι ώστε οι πιγκουίνοι να μπορούν να τρέφονται ή να αυξάνεται ο αριθμός των σαρδέλων.
Από την πλευρά της, η κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής σχεδιάζει να εφαρμόσει όρια αλιείας, τα οποία είναι πιθανό να ωφελήσουν αυτό το πουλί.
Μπορείτε να διαβάσετε την πλήρη μελέτη Aquí (Στα Αγγλικά).