Βαθυμετρία Ινδικού Ωκεανού
Στον Ινδικό Ωκεανό, το ποσό των Η βροχόπτωση διαφέρει πολύ κατά μήκος των άκρων της. Ενώ βρίσκεστε στα υγρά δάση της Σουμάτρα βρέχει έντονα, η ήδη ξηρά περιοχή της Ανατολικής Αφρικής επηρεάζεται από ξηρασίες. Ερευνητές από το Κέντρο Έρευνας για τη Βιοποικιλότητα και το Κλίμα (BiK-F), το Τεχνολογικό Ινστιτούτο Καλιφόρνιας (CIT), το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας και το Πανεπιστήμιο της Βρέμης έχουν παρατηρήσει ότι αυτό το διπολικό φαινόμενο κυκλικού κλίματος έχει συνεχιστεί τα τελευταία 10000 χρόνια.
Μια πιλοτική μελέτη που δημοσιεύθηκε πριν από λίγες μέρες στα «Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών» ρίχνει φως στο κλιματικό σύστημα του οποίου τα πρότυπα υετού έχουν τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στο παγκόσμιο κλίμα. Επομένως, αυτή η μελέτη παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους ερευνητές του κλίματος.
Ο οι τροπικές περιοχές διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στο παγκόσμιο κλίμα για το κλίμα, μεταξύ άλλων λόγων επειδή είναι η προέλευση ακραίων κλιματολογικών φαινομένων όπως το El Niño και οι μουσώνες. Μία από τις πιο σημαντικές περιοχές αυτού του τύπου είναι ο Ινδο-Ειρηνικός, στη Νοτιοανατολική Ασία, καθώς είναι η μεγαλύτερη πηγή ατμοσφαιρικών υδρατμών, καθώς και ο μεγαλύτερος αποδέκτης βροχής στη γη. Οι ερευνητές έχουν παρατηρήσει αλλαγές στις βροχοπτώσεις στα ανοικτά της δυτικής ακτής της Ινδονησίας τα τελευταία 24000 χρόνια, προκειμένου να κατανοήσουν καλύτερα τα τοπικά μοτίβα και δυναμικές υετού.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, φαίνεται ότι το Διπολικό Ινδικό Ωκεανό (Δίπολος Ινδικού Ωκεανού), υπήρξε ένα σταθερό χαρακτηριστικό του περιφερειακού κλιματικού συστήματος τα τελευταία 10000 χρόνια. Μεταξύ άλλων στοιχείων, ανωμαλίες βροχοπτώσεων παρατηρούνται στα ανατολικά και δυτικά άκρα του Ινδικού Ωκεανού, που σχετίζονται άμεσα. Το δίπολο υετού εκδηλώνεται με τέτοιο τρόπο ώστε όσο υψηλότερη είναι η βροχόπτωση στη δυτική ακτή της Ινδονησίας, τόσο χαμηλότερη είναι στην Ανατολική Αφρική και αντίστροφα.
Αυτή η νέα μελέτη, που επικεντρώθηκε στις μέσες ποσότητες βροχοπτώσεων που διαρκούν 30 χρόνια, δείχνει ότι ένα παρόμοιο μοτίβο έχει διατηρηθεί κατά τη διάρκεια του τα τελευταία 10000 χρόνια. «Αυτά τα είδη παρατηρήσεων για το παρελθόν μπορούν να βοηθήσουν στο διαχωρισμό των ταλαντώσεων των φυσικών βροχοπτώσεων από εκείνες που προκαλούνται από τον άνθρωπο, που θεωρούνται πολύ σημαντικές ενόψει της συνεχιζόμενης κλιματικής αλλαγής» σχολιάζει η Δρ Eva Niedermeyer (BiK-F), διευθύντρια αυτής της μελέτης.
Ο Niedermeyer και οι ερευνητές του συνεργάστηκαν με δείγματα θαλάσσιων ιζημάτων που ελήφθησαν υπεράκτια από τη δυτική ακτή της Σουμάτρα σε βάθος 481 μέτρων. Επικεντρώθηκαν κεριά που βρίσκονται σε φυτά γηςΕίναι ένα στρώμα στην επιφάνεια των φυτών που τα προστατεύει από την αφυδάτωση και τη μικροβιακή προσβολή, το οποίο παραμένει στα ιζήματα.
Είναι επομένως δυνατή η κατασκευή αλλαγών καθίζησης στο παρελθόν μετρώντας τη σταθερή ισοτοπική σύνθεση υδρογόνου σε χερσαία φυτικά κεριά, καθώς η βροχή είναι η κύρια πηγή υδρογόνου που αποθηκεύεται σε φυτικό υλικό. Αυτή η μέθοδος αυξάνει έτσι τις άμεσες συγκρίσεις μέτρησης με πολύ μικρή χρονική επέκταση σε μεγάλες περιόδους του παρελθόντος.
Με το τέλος της τελευταίας εποχής του πάγου ήρθε η αύξηση των θερμοκρασιών και η τήξη των πολικών καλυμμάτων πάγου, η οποία συνοδεύτηκε από αύξηση των βροχοπτώσεων γύρω από την Ινδονησία και σε πολλές άλλες περιοχές του κόσμου. Αντίθετα, το ιστορικό κεριού που παρατηρήθηκε στη μελέτη μας λέει ότι οι μεγάλες ποσότητες βροχοπτώσεων κατά τη διάρκεια του Last Glacial Maximum και του Ολοκαινίου ήταν αρκετά παρόμοιες.
Η ποσότητα της βροχής που έχει μειωθεί τα τελευταία 24000 χρόνια φαίνεται να σχετίζεται με το επίπεδο έκθεσης της πλατφόρμας Sonda και συγκεκριμένα με τη συγκεκριμένη τοπογραφία του δυτικού άκρου της περιοχής, και όχι μόνο με τις οριακές κλιματολογικές συνθήκες . Αυτό δεν ήταν αυτό που αναμενόταν, καθώς βάσει προηγούμενων μελετών υποτίθεται ότι ολόκληρη η περιοχή ήταν πολύ πιο ξηρή κατά τη διάρκεια του τελευταίου Glacial Maximum σε σύγκριση με τις τρέχουσες συνθήκες, καταλήγει ο Niedermeyer.
Παρόλο που η μελέτη υπογραμμίζει ότι οι μακροπρόθεσμες αλλαγές στην ένταση των βροχοπτώσεων δεν προκαλούνται πάντα από τον άνθρωπο, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι τρέχουσες χρονικές ανωμαλίες κατά μήκος των χωρών της άκρης του Ινδικού Ωκεανού και ειδικότερα δεν υπόκεινται συχνά σε ανθρώπινη επιρροή.
Οι περιοχές του Ινδικού Ωκεανού αντιμετωπίζουν αυξανόμενους πληθυσμούς και οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες στο μέλλον ενδέχεται να οδηγήσουν σε πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις. Η καλύτερη γνώση των κλιματικών φαινομένων και των κρυφών μηχανισμών που τα δημιουργούν σε αυτόν τον τομέα θα συμβάλει στην αύξηση της επίλυσης των κλιματικών προβολών και στην πρόληψη αυτού του είδους συγκρούσεων, προλαμβάνοντας τις κλιματολογικές επιπτώσεις.
Περισσότερες πληροφορίες: Η ξηρασία επιδεινώνει την επισιτιστική κρίση στο Σαχέλ, Ινδονησία στο χείλος της κατάρρευσης από καταρρακτώδεις βροχές
Fuentes: Senckenberg