We weten dat water een essentieel element is voor het leven zoals we dat op onze planeet kennen. Om het mogelijke bestaan van leven op een andere planeet of satelliet van het zonnestelsel of in de rest van het universum te begrijpen, moet men daarom kijken naar het bestaan van water op andere planeten en satellieten in ieder geval om te kunnen zien en het leven zoals wij dat hier op planeet Aarde kennen mogelijk is.
In dit artikel gaan we je alles vertellen wat je moet weten over water op andere planeten en satellieten en of er een mogelijkheid is om leven te herbergen.
Zoek naar water op andere planeten en satellieten
De nabijheid van Mercurius tot de zon verhindert dat het oppervlak van de planeet vloeibaar water bevat. Naar alle waarschijnlijkheid zou er in het verleden vloeibaar water op het oppervlak van Venus hebben bestaan. Dit is meer waar Hoewel er ooit vloeibaar water op Mars bestond. Tegenwoordig is deze mogelijkheid echter uitgesloten.
Op Mars zijn er aanwijzingen voor water, maar het is niet vloeibaar. Daarentegen bestaat water op Mars in de vorm van gemalen ijs. Het gebeurt ook op aarde, bijvoorbeeld in de koude gebieden van het noordpoolgebied, een toestand die bekend staat als permafrost. De dunne atmosfeer van Mars bevat sporen van waterdamp.
Maar zoals we al zeiden, er is geen sluitend bewijs van vloeibaar water op het oppervlak van Mars. De andere planeten in het zonnestelsel (Jupiter, Saturnus, Uranus, Neptunus) zijn allemaal gasreuzen, maar sommige manen kunnen vloeibaar water bevatten.
ondergrondse oceanen
wat ze gemeen hebben De manen Ganymede en Europa van Jupiter, en Titan en Enceladus van Saturnus, is dat het lijkt alsof ze een mondiale oceaan van vloeibaar water onder hun ijskoude korst hebben. Deze sterren in ons zonnestelsel bevinden zich buiten de zogenaamde bewoonbare zone. Het wordt gedefinieerd als het gebied rond een ster waar door straling van de ster vloeibaar water op het oppervlak van een rotsachtige planeet (of maan) kan ontstaan. Maar zoals we al zeiden, bevinden de vloeibare oceanen van deze rotsachtige manen zich niet op hun oppervlak, maar onder tientallen kilometers dikke ijslagen.
De zwaartekracht van de reuzenplaneten (Jupiter en Saturnus) waar deze manen omheen draaien, creëert getijdenkrachten. Goed, zij zijn verantwoordelijk voor de verwarming die nodig is om het water in deze ondergrondse oceanen vloeibaar te houden. Bovendien creëert deze energie in sommige gevallen interne wrijving die, samen met de rotatie van de maan zelf om zijn as, enige vulkanische activiteit in de ondergrond veroorzaakt. In 2005 ontdekte NASA's Cassini-ruimtevaartuig spectaculaire geisers van waterdamp op het zuidelijk halfrond van Saturnusmaan Enceladus. Het is een kleine maan met een diameter van slechts 500 kilometer.
vloeibare pekel op Mars
De conclusie van deze belangrijke ontdekking is dat in een regio genaamd Plamun Australe, gelegen binnen de ijskap van de zuidpool van Mars, onder anderhalve kilometer vast water, de door radar getekende contouren sterk lijken op die van grote meren. en vloeistoffen gevonden in Groenland.
Dat wil zeggen, er kan een groot zoutwatermeer zijn van minstens 20 kilometer lang. De temperatuur in de regio bereikt min 120 graden Celsius, maar onder het oppervlak is het water vloeibaar. Dit is mogelijk omdat het zoutgehalte de druk van het ijs verhoogt (waardoor de temperatuur stijgt van -30 naar -70 graden Celsius), waardoor het ijs niet bevriest.
De ontdekking heeft het debat over de mogelijkheid van leven in dit of andere nog te ontdekken Marsmeren opnieuw aangewakkerd. De radar van de Mars Express-sonde het heeft slechts minder dan 10% van de zuidpool van Mars gedetecteerd. Er valt nog veel te leren over de rode planeet.
Bewijs van water op andere planeten en satellieten
Dit zijn enkele planeten en satellieten waar bewijs is voor het bestaan van water:
- Europa: Een van de manen van Jupiter, Europa, is een intrigerende kandidaat voor het herbergen van vloeibaar water onder het oppervlak. Men denkt dat de ijskap een ondergrondse mondiale oceaan verbergt, verwarmd door getijdenkrachten die worden gegenereerd door de intense zwaartekracht van Jupiter en andere Galilese manen.
- Enceladus en Titaan: Dit zijn manen van Saturnus. Er is aangetoond dat Enceladus water- en stoomstralen van het oppervlak uitstoot, wat duidt op een ondergrondse oceaan en geothermische activiteitsprocessen. Titan heeft zeeën en meren met vloeibare koolwaterstoffen op het oppervlak, hoewel er vermoedelijk ook vloeibaar water onder de ijskoude korst ligt.
- Ceres: Dit is het grootste lichaam in de asteroïdengordel tussen Mars en Jupiter. Waarnemingen van het Dawn-ruimtevaartuig hebben de aanwezigheid van waterijs op het oppervlak gesuggereerd, mogelijk vermengd met mineralen en zout.
- exoplaneten: Er zijn exoplaneten (planeten buiten ons zonnestelsel) ontdekt in de ‘bewoonbare zone’ van hun sterren, waar de temperaturen het mogelijk maken dat er vloeibaar water op het oppervlak aanwezig is. Voorbeelden hiervan zijn de TRAPPIST-1- en Proxima Centauri b-systemen. De directe detectie van water in de atmosfeer van exoplaneten is echter een voortdurende technische uitdaging.
Water op Pluto?
Mercurius staat te dicht bij de zon om enige vorm van water te hebben, en hoewel we denken dat Venus honderden miljoenen jaren geleden oceanen had kunnen hebben, er is alleen water in de atmosfeer aangetroffen, en wel in zeer kleine hoeveelheden. Bijna aan het einde van het zonnestelsel vinden we Pluto echter.
Er wordt aangenomen dat de dwergplaneet Pluto grondwater herbergt. Aangenomen wordt dat dit te wijten is aan gegevens die naar ons zijn teruggestuurd door de New Horizons-sonde, die de meest intensieve studie van Pluto heeft uitgevoerd sinds zijn scheervlucht in 2015. Het idee is dat deze oorspronkelijk, toen de temperatuur beneden bereikte, mogelijk heeft bestaan. vloeibaar water op het oppervlak van deze planeet. Zijn formatie is nog steeds hoog genoeg. Naarmate de tijd verstrijkt en de temperatuur afneemt, kan de aarde bevriezen, hoewel er nog steeds vloeibaar water in kan voorkomen.
Ik hoop dat je met deze informatie meer kunt leren over het bestaan van water op andere planeten en satellieten.