La radioactiviteit Het is de eigenschap die bepaalde materialen hebben om spontaan energie af te geven aan de omgeving. Het manifesteert zich meestal als subatomaire deeltjes in de vorm van elektromagnetische straling. Afhankelijk van waar u zich in het elektromagnetische veld bevindt, kan het hoog- of laagfrequente straling zijn. Dit is een fenomeen dat te wijten is aan instabiliteit van kernenergie in atoomkernen.
In dit artikel gaan we u alle kenmerken, soorten en belang van radioactiviteit vertellen.
hoofdkenmerken
Een onstabiele kern die tot een radioactief element behoort, ondergaat verval. Tijdens dit verval is er een emissie van radioactiviteit totdat het zijn energiestabiliteit bereikt. Radioactieve emissies hebben een hoge energie-inhoud, die een hoog ioniserend vermogen verleent dat stoffen kan beïnvloeden die erop reageren.
Er zijn verschillende soorten radioactiviteit, afhankelijk van de toelating en de kenmerken ervan. Aan de ene kant hebben we natuurlijke radioactiviteit, die wordt gevonden zonder menselijke tussenkomst. Aan de andere kant is kunstmatige radioactiviteit die geproduceerd door menselijk ingrijpen. De eerste het wordt gewoonlijk van nature gedetecteerd in radio-isotopen. De tweede is de kunstmatige radio-isotopen en superzware elementen. Veel van de natuurlijk voorkomende radio-isotopen zijn onschadelijk en kunnen daarom op medisch gebied worden gebruikt. We hebben bijvoorbeeld koolstof 14 en kalium 40. Deze radio-isotopen zijn nuttig voor het dateren van objecten en bodemlagen.
Hoewel radioactiviteit vele toepassingen heeft voor mensen, heeft het ook schadelijke effecten die tot de dood kunnen leiden. Als de stralingsdosis die een persoon ontvangt hoog is, de kans op het ontwikkelen van ongewenste mutaties of kanker is onevenredig groot.
Natuurlijke en kunstmatige radioactiviteit
Natuurlijke straling bestaat uit een reeks elementen met van nature onstabiele kernen. Omdat kernen energetisch totaal instabiel zijn, vallen ze spontaan uiteen en vermijden ze radioactiviteit. Het wordt vertegenwoordigd door de elementen van de aardkorst, de atmosfeer en die uit de ruimte komen. De meest voorkomende zijn de volgende: uranium-238, uranium-235, koolstof-14, uranium-235 en radon-222.
Aan de andere kant hebben we kunstmatige radioactiviteit. Het bestaat uit een groep radioactieve elementen die door mensen in onderzoekslaboratoria worden aangemaakt. Wat er gaat gebeuren is een bombardement van niet-radioactieve elementen die kernen hebben zoals het heliumatoom om ze om te kunnen zetten in radioactieve isotopen. Radioactieve elementen die zich in de diepten van de aardkorst bevinden en naar de oppervlakte zijn gebracht door economische activiteiten zoals is mijnbouw en oliewinning. Ze worden als kunstmatig beschouwd omdat ze van nature niet op het aardoppervlak kunnen zijn.
De meeste door de mens veroorzaakte radioactiviteit is te wijten aan superzware en synthetische elementen. De kernen van deze elementen hebben de neiging om snel te ontbinden om andere elementen te kunnen voortbrengen.
Soorten radioactiviteit
Als we eenmaal hebben onderverdeeld welke verschillende typen er bestaan op basis van hun oorsprong, gaan we kijken welke soorten radioactiviteit er bestaan op basis van hun kenmerken.
Alfa-straling
Het is een deeltje dat een onstabiele kern afgeeft. Ze zijn opgebouwd uit twee protonen en twee neutronen. Daarom wordt alfa-straling beschouwd als een volledig naakt ijsatoom zonder elektronen. Door de aanwezigheid van twee protonen in de kern van een atoom is het alfadeeltje voorzien van een positieve lading. Alfa-straling als je hebt gezien en geverifieerd dat het heel weinig doordringt en wordt gemakkelijk tegengehouden door een vel papier. Het heeft meestal weinig bereik in de lucht. Enkele voorbeelden van atomen die alfastraling uitzenden, zijn uranium-238 en radium-226.
Beta-straling
Dit type straling is ioniserend en heeft een bereik in de lucht van ongeveer een meter. Het kan worden gestopt door een stuk aluminiumfolie. Tijdens de radioactieve vervalfase wordt een elektron uitgezonden door een positron. Beiden zijn van nucleaire oorsprong. Daarom zijn er twee subtypes van bètastraling: bèta + en bèta -. De eerste is te wijten aan de emissie van een elektron van nucleaire oorsprong met een positieve lading en de tweede aan de emissie van een elektron van nucleaire oorsprong en een neutron dat wordt omgezet in een proton.
Gammastraling
Het is straling van elektromagnetische aard. Het is een krachtige en doordringende golf die alleen wordt tegengehouden door wat er geleid wordt. Dit penetratievermogen maakt het gebruik ervan in de vorm van kobalt-60 mogelijk bij de behandeling van kanker op diepe lichaamsdelen.
Neutronenemissie
Het is een vorm van niet-ioniserende radioactiviteit die met name door water wordt tegengehouden. Het belang van deze straling is dat het in staat is om elementen die niet radioactief zijn om te zetten in andere die dat wel zijn.
toepassingen
We gaan kijken wat voor toepassingen radioactiviteit heeft op menselijk gebied.
Medicinaal
Radioactieve isotopen worden in de geneeskunde gebruikt voor therapeutische en diagnostische doeleinden. Velen van hen dienen als tracers om de diagnose van een bepaalde ziekte te stellen, omdat ze dezelfde kenmerken hebben als de atomen van niet-radioactieve elementen. Bijvoorbeeld, jodium-131 wordt in de geneeskunde gebruikt om het hartminuutvolume en het plasmavolume te bepalen. De belangrijkste toepassing van dit radioactieve element is echter om de activiteit van de schildklier te kunnen meten. Dit komt doordat de hormonen die jodium transporteren, in de schildklier worden aangetroffen.
Wetenschappelijke en academische activiteiten
Radioactieve materialen worden gebruikt om de componenten van olie en rook te bepalen. In verschillende archeologische studies wordt de activiteit van koolstof-14 gebruikt om de leeftijd van bepaalde fossielen te bepalen. Dankzij deze isotoop die van nature in de atmosfeer voorkomt, kunnen we de geschiedenis van onze planeet dateren en kennen. En is dat deze isotoop wordt alleen door levende wezens opgenomen.
Industrie
Het wordt gebruikt om medische materialen, voedsel en de containers die het bevatten te steriliseren. Het kan ook worden gebruikt voor de verwerking van weefsels, kookgerei met antiaanbaklaag, radioactieve tracers voor motoroliën, verwijdering van giftige gassen zoals zwaveldioxide en stikstofoxiden, enz.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over radioactiviteit en zijn kenmerken.