Petrologie

Vandaag gaan we het hebben over een tak van de geologie die zich richt op het bestuderen van rotsen als geheel. Het gaat over de petrologie​ Het hoofddoel van deze tak van wetenschap is het bestuderen van de geometrische veldkenmerken, de petrografische kenmerken, de componenten, de gedetailleerde chemische samenstelling en de verschillende mineralen waaruit de rotsen bestaan. Het is van groot belang voor de studie van de verschillende geografische gebieden waaruit ecosystemen bestaan.

In dit artikel gaan we je vertellen over alle kenmerken, onderzoeken en doelstellingen van petrologie.

hoofdkenmerken

Als we het hebben over petrologie, concentreren we ons op de studie van gesteenten als geheel. Probeer de voorwaarden te achterhalen fysisch-chemische processen van rotsvorming en wat zijn de evolutionaire processen die plaatsvinden tijdens hun ontstaan​ Er zijn talloze petrografische studies die de fysieke beschrijving van alle gesteenten in visuele termen behandelen. Om dit te doen, gebruikt het gepolariseerde lichtmicroscopie, die in wezen gebruikmaakt van doorgelaten licht, hoewel het in sommige gevallen ook wordt gereflecteerd. Al deze onderzoeken bieden veel informatie over de aard van de gesteentecomponenten, voornamelijk mineralen, hun overvloed, vorm, grootte en ruimtelijke relaties.

Al deze kenmerken helpen om de rotsen te classificeren en alle kwalitatieve en kwantitatieve voorwaarden voor hun vorming vast te stellen. Sommige gesteenten zijn gemaakt met verschillende evolutionaire processen die ook in de petrologie worden geïdentificeerd. Petrografische componenten zijn componenten waaruit de rots bestaat en die een fysieke entiteit hebben​ Deze componenten zijn de minerale korrels, de specifieke associaties van sommige mineralen en andere rotsfragmenten die genetisch verwant zijn of niet. Sommige komen voor in alle soorten gesteenten, zoals minerale korrels of poriën. Deze komen meer voor in afzettingsgesteenten en vulkanische stollingsgesteenten. Ze zijn echter zeldzamer in metamorfe gesteenten en plutonische stollingsgesteenten.

Sommigen van hen komen alleen voor in sommige soorten gesteenten, zoals vulkanisch glas in vulkanisch magmatisch gesteente. Andere komen slechts af en toe voor, zoals breuken.

Onderlinge ruimtelijke relaties in petrologie

Vandaag gaan we de verschillende concepten van onderlinge ruimtelijke relaties in petrologie onderscheiden. De eerste is de textuur. Het gaat over de set van interkristallijne ruimtelijke relaties en de morfologische kenmerken van de rotsen. Dit is waar de in het gesteente aanwezige korrels en minerale aggregaten binnenkomen. Je zou kunnen zeggen dat de componenten van het gesteente degene zijn die het zijn morfologische kenmerken geven. De aanduidingen in de structuur en de criteria die worden gebruikt om deze componenten te identificeren, variëren afhankelijk van het type gesteente dat moet worden bestudeerd.

Er zijn talloze soorten ruimtelijke relaties binnen petrologie, hoewel er nog 5 basistypen kunnen worden vastgesteld die alle natuurlijke gesteenten dienen. Laten we eens kijken wat de verschillende soorten texturen en combinaties zijn die het meest worden gevonden:

• Opeenvolgende textuur: het is ook bekend onder de naam seriële textuur en is er een waarin het gesteente bestaat uit kristallen die zijn gegroeid uit een vloeibare oplossing. Een voorbeeld hiervan is door magma of sommige vloeistoffen. Bergkristallen groeien op verschillende tijdstippen en hebben daardoor verschillende morfologische kenmerken. Dit type textuur is toepasbaar op alle soorten gesteenten, hoewel het meer typerend is voor plutonische en vulkanische stollingsgesteenten en sommige sedimentaire gesteenten.
• Glasachtige textuur: Het is een textuur die die rotsen weerspiegelt die geheel of gedeeltelijk van glas zijn gemaakt en die worden gevormd door de snelle stolling van een magmatische smelt. Het is meer typerend voor vulkanische stollingsgesteenten.
• Klastische textuur: is er een die wordt gevormd door fragmenten van gesteenten en mineralen die al dan niet omsloten zijn in een fijner, geprecipiteerd en / of geherkristalliseerd materiaal. Deze textuur is van toepassing op sedimentair gesteente, hoewel sommige vulkanische gesteenten het ook vertonen. De fragmenten van rotsen en mineralen worden klasten genoemd.
• Blast textuur: Het is er een die is opgebouwd uit kristallen die zijn gevormd in een vast medium. Het is gegenereerd door de transformaties van bestaande mineralen. Dit type textuur wordt meestal meer specifiek gevonden in metamorfe gesteenten. De herkristalliseerde minerale korrels worden ontploffingen genoemd.

Petrologie en kristallografie

Bij het definiëren van de reikwijdte van het werk van petrologie en kristallografie, zien we dat er enkele concepten gemeen zijn. En het is dat de ruimtelijke oriëntatie die we eerder hebben genoemd van alle componenten en de kristallografische elementen van de mineralen in een gesteente, in beide takken wordt bestudeerd. Laten we eens kijken waarmee rekening moet worden gehouden bij het bepalen van de kristallografische fabriek en de bestaande typen:

• Isotroop: Het is er een waarin er geen voorkeursoriëntatie van de componenten is.
• Lineair: Het is er een waarin de oriëntatie van de componenten een overheersende richting heeft.
• Vlak: Dit is de oriëntatie waarin de componenten zich in één vlak bevinden.
• Vliegtuig-lineair: Het is de oriëntatie van de componenten in één richting en binnen hetzelfde vlak.

Over het algemeen vinden we dat de rotsen vervormd zijn, dus de oorspronkelijke componenten die al equidimensionaal waren, hebben dat kunnen stoppen. Normaal gesproken zijn ze niet meer het gevolg van plastische vervorming. Deze vervorming wordt veroorzaakt door de druk waardoor de componenten ervan worden blootgesteld. De meeste metamorfe gesteenten hebben verschillende fabrieken. In het geval van sommige knikkers zien we dat ze preferentiële morfologische en kristallografische oriëntaties van de calcietkorrels vertonen. Aan de andere kant hoeft de voorkeursbeperking van andere componenten niet het gevolg te zijn van vervorming in de vaste toestand.

We vinden vaak in verschillende soorten gesteenten een duidelijk bimodale relatie tussen de vaste componenten. Eta bedoelt dat sommige hebben een grovere korrelgrootte dan andere​ De populatie van alle fijnere componenten wordt de matrix genoemd. Dit concept heeft verschillende connotaties, afhankelijk van de steen die wordt toegepast. Aan de andere kant is het concept van cement meer specifiek van toepassing op sedimentaire verbindingsgesteenten die van welke aard dan ook zijn gewijzigd.

Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over petrologie en zijn kenmerken.