We weten dat door de opwarming van de aarde elk jaar op onze planeet de gemiddelde temperaturen stijgen. Om deze reden hebben wetenschappers door de geschiedenis heen door middel van verschillende onderzoeken de hete en koude periodes die onze planeet heeft doorgemaakt, vastgelegd. Er is middeleeuwse warme periode dat helpt ons een beetje meer te begrijpen hoe de atmosfeer zich vandaag gedraagt.
In dit artikel gaan we het hebben over de middeleeuwse warme periode en wat de kenmerken ervan zijn.
middeleeuwse warme periode
De Middeleeuwse Warme Periode lijkt daarbij te passen. Het doet denken aan als natuurlijke opwarming van de aarde en al zijn effecten in het verleden hebben plaatsgevonden en mensen het niet hebben veroorzaakt, dan zijn wij er misschien niet verantwoordelijk voor. Het maakt niet uit, want als we in het verleden overleven, we kunnen nu zeker overleven. Maar zo eenvoudig is het niet.
Deze middeleeuwse opwarmingsperiode, ook bekend als de middeleeuwse klimaatafwijking, ging gepaard met een ongewoon hoge temperatuurstijging tussen ongeveer 750 en 1350 na Christus (Europese middeleeuwen). Het beschikbare bewijs suggereert dat soms temperaturen in sommige regio's waren warmer dan die tussen 1960 en 1990.
Hoewel het voornamelijk werd geregistreerd in Europa, het zuidwesten van Noord-Amerika en sommige tropische regio's, trof de middeleeuwse warme periode zowel het noordelijk als het zuidelijk halfrond. Maar de temperatuurstijging is niet universeel, het varieert tussen verschillende delen van de wereld en vindt niet overal tegelijkertijd plaats.
Terwijl het noordelijk halfrond, Zuid-Amerika, China en Australazië, en zelfs Nieuw-Zeeland, gemeten temperaturen tussen 0,3 en 1,0 °C warmer dan in 1960-1990 in de vroege XNUMXe en late XNUMXe eeuw, en veel hoger in andere regio's, zoals de oostelijke tropische Stille Oceaan.
Mechanismen van de middeleeuwse warme periode
Middeleeuwse warme periodes waren vroeger een regionaal gebeuren. Hun aanwezigheid of afwezigheid weerspiegelt een herverdeling van warmte over de planeet, wat wijst op andere factoren dan de toename van wereldwijde atmosferische broeikasgassen zoals koolstofdioxide. De meest waarschijnlijke oorzaken van regionale temperatuurveranderingen zijn gerelateerd aan veranderingen in de El Niño-Zuidelijke Oscillatie.
Dit terugkerende weerpatroon van tegenwind in de oostelijke tropische Stille Oceaan en de temperatuur van het zeeoppervlak beïnvloeden het klimaat en het weer in een groot deel van de tropen en subtropen. Het brengt meestal wolken en regen naar de westelijke tropische Stille Oceaan, waardoor de oostelijke tropische Stille Oceaan relatief droog en koel is.
Tijdens de warmere tijden van de Middeleeuwen zorgden verhoogde zonnestraling en verminderde vulkaanuitbarstingen voor La Niña-achtige gebeurtenissen die het gebruikelijke patroon veranderden. Sterkere passaatwinden duwden warmere wateren richting Azië, resulterend in een natter Australazië, droogte in het zuiden van de Verenigde Staten en Zuid- en Midden-Amerika, en zware regenval en overstromingen in het noordwesten van de Stille Oceaan en Canada.
Verhoogde zonnestraling heeft ook het atmosferische druksysteem in de Noord-Atlantische Oceaan (de Noord-Atlantische Oscillatie) veranderd, waardoor warmere winters en nattere omstandigheden zijn ontstaan in een groot deel van Noord-Europa en het noordoostelijke deel van het Noord-Amerikaanse continent. Deze omstandigheden hadden ook invloed op het winterweer in Groenland, Noord-Afrika en Noord-Azië.
Ongelijke gevolgen voor mens en milieu
Al bijna 300 jaar hebben deze nieuwe klimatologische omstandigheden ecosystemen getransformeerd en de menselijke samenlevingen fundamenteel veranderd. Toen Noord-Europa opwarmde, verspreidde de landbouw zich en ontstond er een voedseloverschot. Op dat moment, Engeland was warm genoeg om wijngaarden te huisvestenNaarmate de centrale regeringen van Europa sterker werden, hadden mensen geen vestingwerken meer nodig om hun eens zo beperkte landbouwgrond te beschermen, en velen gingen op zoek naar nieuw land.
Soortgelijke landbouwuitbreidingen hebben plaatsgevonden in delen van Noord-Amerika, maar Centraal-Aziatische boeren hebben zich ook verspreid naar Noord-Rusland, Mantsjoerije, de Amoer-vallei en Noord-Japan. Het begin van de XNUMXe eeuw markeerde het begin van de verovering van Genghis Khan en zijn Mongoolse stammen.
Naarmate de temperatuur steeg, kromp het Arctische land en het zee-ijs, werd nieuw land toegankelijk en trokken de Vikingen verder naar het noorden dan voorheen. Ze kwamen terecht in "groen" Groenland en IJsland waar ze zich (tijdelijk) vestigden.
De laatste schriftelijke vermelding van Noorse Groenlanders komt van een IJslandse bruiloft in 1408, die later werd opgenomen in de Hvalsey-kerk in IJsland, de best bewaarde site in Noorwegen.
populaties
Deze lange reizen vinden ook plaats op het zuidelijk halfrond. De middeleeuwse warme periode viel samen met de vestiging van Nieuw-Zeeland en de ontwikkeling van nieuwe handelsroutes in de Pacific Rim.
De warme omstandigheden van deze periode brachten veel voordelen voor het planten- en dierenleven op aarde, maar in andere delen van de wereld werden de levens van mensen verergerd door ernstige droogte. Delen van West-Amerika en de grote Maya-steden van Midden-Amerika werden getroffen door enorme droogtes, en de Andes-beschaving verdorde door het leeglopen van het Titicacameer en zoetwaterafvoer naar kustvalleien.
Kleine verspreide gemeenschappen in het Pacifische bekken werden gedwongen samen te smelten tot grotere en complexere samenlevingen geconcentreerd langs de kust. Ze verzamelen schelpdieren en vullen deze aan met nieuwe landbouwproducten (aanleg van kanalen en verzonken tuinen, landbouwterrassen in steile gebieden en irrigatie van laaglandgewassen).
La Niña daarentegen brengt sterke moessonlucht naar droge gebieden in Noord-, Midden- en West-Australië, waardoor overstromingen en stormvloeden toenemen, wat mogelijk de nederzettingspatronen van jager-verzamelaars in deze regio's verstoort.
Het feit dat sommige delen van de wereld tijdens de de middeleeuwse warme periode levert argumenten voor de standpunten van sceptici over de opwarming van de aarde. Maar er zijn twee fundamentele verschillen die de middeleeuwse warme periode anders maken dan wat we nu ervaren.
De basislijn die vandaag wordt gebruikt voor vergelijk temperaturen met de middeleeuwse warme periode is 1960-1990. Hoewel sommige regio's deze basislijn hebben gehaald of overschreden, is het wereldwijd nog steeds kouder dan nu.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over de middeleeuwse warme periode en zijn kenmerken.