Lake Karachai

Helaas, de Karachai-meer Het is geen geweldige plek om te ontspannen of te zonnebaden. Als iemand in de jaren negentig een uur op de grond bleef, kon hij worden blootgesteld aan 1990 röntgenstraling, wat veilig was. Gelegen in de regio Chelyabinsk in de zuidelijke Oeral, is het meer bekend sinds de 600e eeuw. Het droogt vaak op en verdwijnt soms zelfs van de kaart. Sinds 1951 heeft de Mayak Production Association, een van de grootste nucleaire installaties in de Sovjet-Unie, radioactief afval gedumpt in Karachay, dat werd omgedoopt tot V-9 Reservoir.

In dit artikel gaan we je alles vertellen wat je moet weten over Lake Karachay, wat de kenmerken ervan zijn en waarom het het meest vervuilde meer ter wereld is.

Het meest vervuilde meer ter wereld

Ongeveer 1,5 vierkante kilometer, Het Karachay-meer ontvangt elk jaar radioactieve lozingen. Er wordt aangenomen dat de bodem van het meer radioactief afval bevat in diepere sedimentlagen, 3,4 meter diep.

In 1967 blies een sterke wind door het gebied, waarbij cesium-137 en strontium-90 (beide gevaarlijke elementen die tijdens de droogte van de jaren zestig door de zon werden blootgesteld) werden verspreid. Door het weer verspreidden de elementen zich over ongeveer 1960 vierkante kilometer, waardoor de gezondheid van duizenden mensen in gevaar kwam. Delen van het meer droogden op tijdens de droogte van de jaren zestig, waardoor gevaarlijke elementen aan de zon werden blootgesteld.

Verschillende cementblokken en rotsen werden gebruikt om Karatsjay af te sluiten, nadat de autoriteiten moesten optreden. Het project duurde meer dan 40 jaar en werd voltooid op 26 november 2015. Het meer heeft in de loop der jaren zoveel gevaarlijke stoffen verzameld dat het water meer dan 120 miljoen curies heeft uitgestoten, meer dan het dubbele van wat er in de lucht werd uitgestoten door de kernramp in Tsjernobyl.

Over honderden of zelfs duizenden jaren zal het meer nog steeds radioactief afval zijn. Volgens de onderzoekers is het veiliger om het meer met rust te laten in plaats van te proberen het puin ergens anders heen te brengen.

Bewaking van het Karatsjaimeer

Yuri Mokrov, assistent van de algemeen directeur van de Mayar Production Company, zegt dat geen enkel land de ervaring heeft om een ​​gevaarlijke stof als V-9 in reserve te houden. Daarom, Karachay zal zijn werk nog lang laten controleren.

Er zijn veel traditionele methoden om de waterkwaliteit te controleren, waaronder het meten van gammastraling, de hoeveelheid lucht in de buurt van het water en eventuele radionucliden in de buurt van de watervoorziening. Verschillende seizoenen oefenen verschillende druk uit op de grond, en geodetische kwesties worden zorgvuldig overwogen tijdens het ontwerpproces.

toekomstplannen voor het meer omvat het toevoegen van lagen grond en puin over het gebied, en vervolgens het groeien van gras en struiken in het gebied. Bomen zijn niet toegestaan ​​omdat hun wortels de cementblokken kunnen beschadigen die zijn gebruikt om het meer te maken. De nucleaire voorraad op de site kan zelfs niet worden aangetast door een tornado, volgens experts die de site al jaren in de gaten houden.

palliatieve maatregelen

Volgens sommige bronnen zijn de eerste stappen om de stralingsverontreiniging van het meer op te ruimen vrij laat genomen. Tussen 1978 en 1986 werden 10.000 betonblokken aan het meer toegevoegd om te voorkomen dat verontreinigd sediment zich zou verspreiden. Deze inspanningen eindigden in 2016, maar de site wordt nog steeds als zeer verontreinigd beschouwd. Sommige gebouwen in het gebied zijn verlaten vanwege de hoge stralingsniveaus in het grondwater. National Geographic meldt dat sommige van de besmette gebieden niet kunnen worden bewoond.

In de jaren negentig kon een uur aan de oever van het meer een stralingsdosis van 1990 röntgenstraling genereren, meldde de Daily Mail. Dit is 200.000 keer hoger dan normale stralingsniveaus.

Andere vervuilde rivieren

Naast de Mayak krachtcentrale is er een groter meer genaamd Lake Kyzyltash. Het water is zeer snel vervuild omdat het wordt gebruikt om de reactoren van de fabriek te koelen. Fytoplankton in het meer heeft hun ontwikkelingssnelheid veranderd en is sneller gegroeid dan normaal als gevolg van nucleaire verontreiniging van het water.

De Techa-rivier ontspringt in de buurt van de stad Ozyorsk en stroomt door het Karaganda-meer en verschillende andere meren die radioactief materiaal bevatten. De wateren van de Techa-rivier komen samen met de Iset-rivier, die vervolgens uitmondt in de Tobol-rivier in Siberië, waardoor het een van de grootste rivieren in Siberië is. Meren bestaan ​​niet als afgesloten watermassa's. Ze kunnen worden aangesloten op watervoerende lagen en rivieren, waaronder de 240 kilometer lange Techa-rivier.

In 1949 was de Kyzyltash-rivier (de rivier die in dit meer uitmondt) de belangrijkste waterbron in het gebied, omdat de nabijgelegen kerncentrale vervuild water in de rivier dumpte. Slechts twee jaar later, in 1951, vonden er grote overstromingen plaats in de regio, waardoor de bodem nabij de rivier radioactief besmet raakte. Hoewel wordt aangenomen dat radioactiviteit afneemt met de afstand, er is geen bewijs dat vervuiling het hele ecosysteem aantast.

De Techa-rivier is al ongeveer 50 jaar besmet met radioactiviteit. Het National Cancer Institute onderzocht 30.000 mensen die in het gebied woonden om te zien hoeveel kankergevallen er waren in de bevolking als gevolg van waterverontreiniging. Het bleek dat 65% van de mensen in de regio gezondheidsproblemen had veroorzaakt door radioactiviteit in het water. In die regio was er een toename van 21% in kankergevallen, een toename van 25% in geboorteafwijkingen, een toename van 41% in gevallen van leukemie en een toename van onvruchtbare mensen.

Ongevallen bij Lake Karachay

In 1967, tijdens een lange zomer, droogde het meer van Karachay zo sterk op dat kernafval van de bodem van het meer door de wind over een oppervlakte van 1.800 vierkante kilometer werd weggeblazen, ongeveer 400.000 mensen aan straling worden blootgesteld. Slechts 180.000 van deze mensen werden geëvacueerd.

Alle ongevallen met betrekking tot de Mayak-kerncentrale werden geheim gehouden (of op zijn minst gebagatelliseerd, zo niet geheim) door topambtenaren om hun kernwapenprogramma's niet te onthullen. Een merkwaardig feit is dat de CIA op de hoogte was van de ongelukken en de Mayak-kerncentrale, maar deze ook privé hield uit angst dat het hun eigen nucleaire programma in gevaar zou brengen.

In 1987, De productie van plutonium stopte uiteindelijk toen twee van Mayaks vijf kernreactoren stopten met werken. In totaal werden meer dan 500.000 mensen blootgesteld aan straling na jaren van werking in de fabriek, niveaus die de niveaus van besmetting benaderden die werden veroorzaakt door het ongeval in Tsjernobyl.

De vervuiling in het Karachay-meer duurt tot op de dag van vandaag voort en een uur aan het meer doorbrengen kan dodelijke blootstelling aan straling betekenen.

Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over het meer van Karachay en zijn kenmerken.