hoe de oceanen werden gevormd

Door de geschiedenis heen hebben ze zich afgevraagd: hoe de oceanen werden gevormd. Aan het begin van de XNUMXe eeuw werd aangenomen dat de aarde en andere planeten waren gemaakt van materiaal dat van de zon was geplukt. Het beeld van de aarde gloeit tot heet en koelt dan geleidelijk af. Toen het eenmaal voldoende was afgekoeld om het water te laten condenseren, veranderde de waterdamp in de hete atmosfeer van de aarde in vloeistof en begon het zwaar te regenen. Na jaren van deze ongelooflijke regen van kokend water, stuiterend en brullend terwijl het de hete grond raakt, zijn bassins in het ruwe aardoppervlak eindelijk voldoende afgekoeld om water vast te houden, te vullen en zo oceanen te vormen.

Was dit echt hoe de oceanen werden gevormd? In dit artikel leggen we het uitgebreid uit.

hoe de oceanen werden gevormd

Tegenwoordig zijn wetenschappers ervan overtuigd dat de aarde en andere planeten niet uit de zon zijn ontstaan, maar uit deeltjes die samenkwamen rond dezelfde tijd dat de zon zich ontwikkelde. De aarde heeft nooit de temperatuur van de zon bereikt, maar het werd behoorlijk heet door de botsingsenergie van alle deeltjes waaruit het bestond. Zozeer zelfs dat de relatief kleine massa aanvankelijk niet in staat was de atmosfeer of waterdamp te bevatten.

Of evenzo, de vaste stoffen van deze nieuw gevormde aarde hebben noch een atmosfeer, noch een oceaan. Waar komen ze vandaan?

Natuurlijk is het water (en gas) losjes gebonden aan het rotsachtige materiaal dat het vaste deel van de planeet vormt. Het interieur wordt heter en heter naarmate het vaste deel onder de zwaartekracht strakker wordt. Het gas en de waterdamp worden verdreven uit hun eerdere associatie met het gesteente en laten de vaste stof achter.

De bellen die zich vormden en zich ophoopten, richtten een ravage aan op de jonge aarde, terwijl de vrijgekomen hitte gewelddadige vulkaanuitbarstingen veroorzaakte. Er is al jaren geen druppel vloeibaar water meer uit de lucht gevallen. Het lijkt meer op waterdamp, dat uit de korst sist en dan condenseert. Oceanen ontstaan ​​van bovenaf, niet van onderaf.

Waar geologen het vandaag de dag niet over eens zijn, is de snelheid waarmee oceanen worden gevormd. Is alle waterdamp in ongeveer een miljard jaar verdwenen om de oceanen zo groot te maken als ze nu zijn sinds het begin van het leven? Of is het een langzaam proces waarin de oceaan is gegroeid en blijft groeien gedurende de geologische tijd?

regent in de zee

Degenen die denken dat de oceanen vroeg in het spel zijn gevormd en sindsdien constant in grootte zijn gebleven, wijzen erop dat de continenten een permanent kenmerk van de aarde lijken te zijn. In het verleden, toen men dacht dat de oceanen veel kleiner waren, ze leken niet veel groter te zijn.

Aan de andere kant wijzen degenen die geloven dat de oceaan gestaag stijgt, erop dat vulkaanuitbarstingen nog steeds grote hoeveelheden waterdamp in de lucht spuwen: de waterdamp komt van diepe rotsen, niet van de oceaan. Bovendien zijn er onderzeese bergen in de Stille Oceaan waarvan de platte toppen misschien op zeeniveau lagen, maar nu honderden meters onder zeeniveau liggen.

Wellicht kan er een compromis worden bereikt. Er is gesuggereerd dat terwijl de oceanen stijgen, het gewicht van stilstaand water ervoor zorgt dat de zeebodem instort. Dat wil zeggen, volgens deze hypothese is de oceaan dieper geworden, maar niet breder. Dit zou het bestaan ​​van deze verzonken oceanische plateaus kunnen verklaren, evenals het bestaan ​​van continenten.

Tektonische platen

De vorming van oceanen op aarde is een indirect gevolg van convectieve processen in de mantel die de korst breken. Het begint allemaal met de druk die het magma op het oppervlak uitoefent. Deze druk veroorzaakt eerst de verzwakking van de aardkorst en vervolgens de breuk. Hoewel de druk die door het magma wordt uitgeoefend een ongeveer verticale oriëntatie heeft, vanaf de as van maximale druk van het magma er wordt een horizontale kracht gegenereerd die de korst breekt. Hierdoor ontstaan ​​uitgebreide scheuren die in de loop van de tijd uitzetten.

Terwijl de aardkorstmassa's langzaam uit elkaar trekken, zakt het oppervlak geleidelijk weg en vormen zich grote depressies (als gevolg van uit elkaar trekkende spanningen). Vulkanische activiteit vindt plaats in deze depressies (waar magma al het potentieel heeft om te ontsnappen), en na verloop van tijd, naarmate de depressies groter worden, vullen ze zich met water, uiteindelijk vormen ze grote watermassa's zoals we die kennen. Zoals de zee en de oceaan. Wanneer een vulkaan bedekt is, wordt het de bodem van de oceaan, en de vulkanische ruggen langs de kloven worden mid-oceanische ruggen genoemd. Een spleet is een groot gebied van opening, scheiding, barsten en scheuren in de aardkorst.

Enkele mysteries over hoe de oceanen werden gevormd

De hypothese dat verre meteorieten en kometen vol water zijn, vereist complexe processen van gravitatie-invloed tussen de reuzenplaneten en deze hemellichamen om ze vanuit hun verre banen hierheen te brengen. Laurette Piani en een team van het Nationaal Centrum voor Wetenschappelijk Onderzoek (CNRS, Frans acroniem) en de Universiteit van Lotharingen (Frankrijk) ze probeerden een andere voorgestelde mogelijkheid aan te tonen om uit te leggen waarom het de blauwe planeet is.

De aarde is gemaakt van een mengsel van materiaal uit de nevel waaruit het zonnestelsel is ontstaan. "Vandaag weten we dat de terrestrische planeten, inclusief de aarde, niet plotseling zijn gevormd, maar zijn samengesteld uit honderden hemellichamen", legt Josep Maria Terri, hoofdonderzoeker van de Small Objects and Meteorites Group van het Go Space Sciences Institute, uit. CSIC).-IEEC), in Barcelona. "Aardevormende objecten zullen zich veel dichter bij de zon vormen, en 80 tot 90 procent zullen enstatiet-chondrieten zijn [waarvan de meest voorkomende mineralen] of gewoon zijn," voegde hij eraan toe.

Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over hoe de oceanen zijn gevormd.