Wanneer er na een langere periode regen valt op door droogte aangetaste grond, komt er een kenmerkende geur vrij. Deze geur staat in het dagelijks taalgebruik algemeen bekend als ‘natte aardegeur’ of ‘regengeur’. Petrichor is de term die is bedacht om dit aroma te beschrijven. Veel mensen weten het niet hoe de geur van natte aarde ontstaat.
Daarom gaan we dit artikel wijden aan het vertellen hoe de geur van natte aarde wordt geproduceerd, enkele kenmerken ervan en de geschiedenis ervan.
Oorsprong van de term petrichor
Australische geologen bedachten de term "petrichor" in 1964. De term "preticor" of "pretichor" werd in 1964 bedacht door twee Australische geologen, Isabel Joy Bear en RG Thomas. Deze term werd geïntroduceerd in een artikel gepubliceerd in Nature (993/2 ) waar ze het definieerden als "de geur geproduceerd door een olie die door bepaalde planten wordt afgescheiden tijdens droogte." Deze olie Het wordt geabsorbeerd door het oppervlak van rotsen, met name sedimentair gesteente zoals klei, en komt vrij in de lucht wanneer het in contact komt met regen.. Het gaat meestal gepaard met een andere verbinding genaamd geosmin. De combinatie van deze verbindingen resulteert in het kenmerkende aroma dat we waarnemen, en in de aanwezigheid van een storm kan ook ozon aanwezig zijn.
Hoe de geur van natte aarde ontstaat
Na verder onderzoek hebben Bear en Thomas (1965) aangetoond dat aromatische oliën het vermogen hebben om zowel zaadvorming als plantengroei te belemmeren. Dit suggereert dat planten deze oliën afscheiden als een verdedigingsmechanisme om kieming tijdens droogtes te voorkomen. De geur van deze oliën is bijzonder sterk en alomtegenwoordig in woestijngebieden, vooral tijdens regenseizoenen die volgen op langdurige perioden van droogte. Bovendien moet worden opgemerkt dat petrichor, dat uit meer dan vijftig verschillende stoffen bestaat, vanwege de complexe samenstelling nog niet kunstmatig is geproduceerd.
Geosmin, een Griekse term die 'aroma van de aarde' betekent, is een chemische stof die wordt gegenereerd door de bacterie Streptomyces coelicolor en sommige cyanobacteriën. Deze niet-pathogene grampositieve bacteriën zijn wijdverspreid en gunstig voor het milieu zijn deelname aan talrijke processen die helpen het evenwicht van ecosystemen te behouden. Geosmin wordt aangemaakt door de werking van deze bacteriën. Sommige wetenschappers suggereren dat onze voorliefde voor de geur van petrichor, of de ‘geur van natte aarde’, een erfenis is van onze voorouders, die regen associeerden met leven en overleven.
Antropologen geloven dat onze voorouders een positief verband legden met dit aroma, omdat het het einde betekende van een gevaarlijke periode van droogte en de komst van de broodnodige regen. Verschillende onderzoeken hebben dat ook aangetoond de geur van geosmin heeft bepaalde dieren geleid, zoals kamelen, om water te lokaliseren en heeft sommige planten geholpen een grotere bestuiving te bereiken, zoals in de Amazone.
Gebruik de geur van natte aarde als parfum
In 2008 produceerde de maker van Hermès-parfum, Jean-Claude Ellena, een boeiende en verfrissende geur die doet denken aan een landschap vol water. De parfumeur zelf beschrijft het als "de serene uitdrukking van een natuur die herboren wordt na de regen." De technische prestatie om de geur van natte aarde in een fles vast te leggen is niet nieuw. Millennia geleden maakten genezers, asceten, doktoren en monniken in India, Oman en bepaalde delen van Azië en het Midden-Oosten al mitti attar, of ‘het parfum van de aarde’. is een destillatie van sandelhoutolie en gedroogde modder die de essentie van het moment samenvat waarop de moessonregens op het droge vallen. Dit aroma onthult de essentie van de vochtige aarde wanneer het water ernaar terugkeert en vervangt wat de zon heeft weggenomen.
Door de geschiedenis heen heeft dit geurige aroma verschillende doeleinden gediend, waaronder het gebruik ervan als therapeutisch middel, als offerande bij religieuze ceremonies en als Essentiële reinheid voor de eliteklassen in hun huizen en paleizen. Dit weelderige aroma had zo'n sterke en bedwelmende rijkdom dat het bijna narcotisch kon zijn. Het was alsof de geur de hitte van het droge, dorre land uitademde, om vervolgens plotseling getroost te worden door de verfrissende regenbui.
Geschiedenis van Petrichor
In het Midden-Oosten waren de priesters en artsen van weleer nog niet op de hoogte van het fenomeen dat Jean-Claude Ellena al had ontdekt. De charmante geur van natte aarde na regen is te danken aan een complexe interactie tussen water, bodem en de verschillende micro-organismen die daar verblijven. Dit aroma heeft de aandacht getrokken van wetenschappers en parfumeurs, tot het punt dat er sinds 1964 de naam petrichor aan wordt toegekend. De term – die afkomstig is van de Griekse woorden petros (wat steen betekent) en ichor (wat betekent dat vloeistof door de aderen van de goden stroomt volgens de Griekse mythologie) – werd bedacht door Isabel Joy Bear en Richard Thomas in een artikel gepubliceerd in het tijdschrift Nature.
«De petrichor Het is een verfrissend en aangenaam aroma dat de regen begeleidt. Het is een combinatie van verschillende elementen, waaronder atmosferische gassen, moleculen geproduceerd door bacteriën in vochtige omgevingen en aromatische organische verbindingen die worden afgezet op het oppervlak van rotsen, klei en planten.
Voordat het regent, doordringt een kenmerkende geur de atmosfeer. Dit aromatische fenomeen is het resultaat van de ontmoeting tussen aarde en lucht. Naarmate de lucht verzadigd raakt met vocht, komt deze in contact met verschillende droge oppervlakken, zoals asfalt, rotsen en vuil. Kleine hoeveelheden beginnend water infiltreren deze oppervlakken, waarbij aromatische moleculen vrijkomen. De geur wordt duidelijker als de regen komt, proces dat vooral merkbaar is tijdens de zomermaanden en tijden van droogte. Hoe droger de grond, hoe meer oliën vrijkomen tijdens regenbuien.
De intensiteit van de geur hangt af van de hoeveelheid vluchtige stoffen die aanwezig zijn op het oppervlak waarop de regen valt. Deze verbindingen hopen zich op tijdens droge periodes, wat verklaart waarom de aromanuances meer verzadigd zijn tijdens zomerregens. De deskundige Barcenilla legt dit proces gedetailleerd uit. De geur van petrichor is een belichaming van het landschap, maar heeft water nodig om zich te manifesteren. Om oliën en aromatische moleculen op te hopen heeft petrichor droge perioden nodig. Vandaar Tijdens het regenseizoen of in omgevingen met een hoge luchtvochtigheid is het aroma minder krachtig.
De geur van petrichor is aards en vochtig, maar afhankelijk van de omgeving (de aanwezigheid van mineralen, rotsen, microben, fauna en flora op het tijdstip en de plaats van de regen) kan het een groot aantal subtiliteiten bevatten. Deze subtiliteiten kunnen groen, kruidig, zout, houtachtig zijn, met tonen van schimmel, mineralen, ozon, frisse lucht of zelfs industriële of asfaltgeur.
Ik hoop dat je met deze informatie meer kunt leren over hoe de geur van natte aarde wordt gevormd en de kenmerken ervan.