Historische cartografie

Als we het hebben over verschillende historische bronnen en gebeurtenissen die hebben plaatsgevonden, vergeten we soms het belang van kaarten. De historische cartografie is verantwoordelijk voor het belang bestuderen van de ontwikkeling van kaarten door de geschiedenis heen. Kaarten werden gebruikt als aanvulling op analyse en kennis van historische processen. Vandaar niets over het belang van historische cartografie om de geschiedenis te bestuderen en te onderzoeken.

In dit artikel gaan we u laten zien wat de kenmerken zijn van historische cartografie en het belang ervan.

Manifestaties van historische cartografie

Er zijn door de geschiedenis heen talloze interpretaties van de geografische realiteit van de bekende wereld. Van de agent van de oudheid en middeleeuwen zijn er talloze kaarten die een universeel model vormen van uitdrukking en conceptie van de wereld door middel van een kaart. Er is een drievoudige realiteit die op een kaart wordt uitgedrukt: ideologie, grafisch en geografisch. In dit geval heeft het geografische zowel een fysiek als een menselijk aspect. Dit betekent dat bijna alle samenlevingen kaarten hebben gebruikt als geschikte instrumenten om de bekende wereld en ook de ingebeelde wereld weer te geven. Op deze manier is het mogelijk om een ​​geïnstitutionaliseerde, ordelijke visie op de menselijke omgeving te creëren.

Door de geschiedenis heen hebben kaarten gezien dat sommige hun eigen kenmerken hadden, andere echte kenmerken hadden en dat andere soms vreemde en eenvoudige aannames waren van wat ze zich hadden voorgesteld. Uit de meest verre oudheid de mens heeft de behoefte gevoeld om schetsen en kaarten uit te werken om een ​​geldig medium te hebben dat dient om informatie over de fysieke realiteit van de wereld te reflecteren of door te geven. De plaatsen die zich het meest op cartografische wijze hebben ontwikkeld, waren 3: Mesopotamië, Griekenland en Rome.

Rond 3000 voor Christus begonnen enkele superieure kenmerken van de beschaving te verschijnen in de vruchtbare sikkelvormige gebieden en dit is waar ze zich voordeden. de eerste astronomische studies en met cartografische manifestaties. Het zijn de oudste cartografische manifestaties die we kennen. Het waren Sumeriërs en Akkadiërs die een lokale schets maakten. Ze ontwierpen ook enkele oudere kaarten van steden, buurten, grachten of gebouwen. De oudste kaart die de historische cartografie heeft bestudeerd, is gevonden tussen het jaar 2700 en 2200 voor Christus, komt overeen met de zogenaamde Nuzzi-tablet en had een administratieve benadering.

Dan, de Mesopotamiërs waren van mening dat de lucht en de aarde twee platte schijven vormden en in het water werden ondersteund.

De zee op cartografische kaarten

Houd er rekening mee dat de historische cartografie, De zee was een zeer belangrijk element in de ontwikkeling van de geografie van de cartografie. De reizen, waarvan de overgrote meerderheid van commerciële aard waren, leverden onder meer waardevolle geografische informatie op over de kusten, het bestaan ​​van ankerplaatsen, de richting van de wind en de mondingen van de rivieren.

Hiervoor is veel informatie verzameld om commercieel vervoer tussen steden te kunnen uitvoeren. De eerste menselijke groep die zich ervan bewust was hun economische activiteiten in een bepaalde omgeving te kunnen uitoefenen, waren de Grieken in het archaïsche stadium. De delegaties en zij bereikten een hoge activiteit sinds er talrijke kolonies werden gesticht aan de noordkust van de Egeïsche Zee, de westelijke en zuidelijke kusten van de Zwarte Zee, het zuiden van het Italiaanse schiereiland en Sicilië.

Hoewel er enige geografische kennis was, waren de benaderingen die die Grieken van cartografie maakten erg slecht. Historische cartografie heeft zich geconcentreerd op het bestuderen van hoe de eerste kaarten werden gemaakt. Voor hen had het land de vorm van een platte schijf en was het omgeven door de snelle stromingen van de Ocean River. De grenzen van de toen bekende wereld waren de oostkust van de Middellandse Zee.

Jaren later, de hellenistische periode werd gekenmerkt door een opmerkelijke vooruitgang in de exacte wetenschappen. Bij deze ontwikkeling van de wetenschap had het een grote toepassing van het geografische veld. Geografische foci bestonden in Alexandrië, Klein-Azië en Griekenland. Tijdens de XNUMXe en XNUMXe eeuw was er een grotere boost in geografische activiteit, vooral in Alexandrië. Het is hier dat de slimste studenten van de exacte wetenschappen en intellectuele bezigheden de astronomische methode begonnen te gebruiken voor het bepalen van breedtegraden. Dit vormde een onmisbare basis voor het meten van het land en de ontwikkeling van historische cartografie aan het einde van de derde eeuw.

Belang van historische cartografie

Eratosthenes van Cyrene was degene die de maat van de meridiaan van de aarde berekende. Het is hier en hoe het mogelijk was om een ​​precisie te bereiken die een opmerkelijke boost gaf aan de geografie. Dankzij deze berekening kon een wiskundige en gastronomische studie worden gestart, waarbij alle werken van de voorgangers werden verzameld. Hier werd benadrukt dat de aarde een wereldbol was met twee polen en een evenaar. Het ontwerp van het land en zijn configuratie waren ontworpen op de lijnen van lengte- en breedtegraad, waarbij ze werden verdeeld in vijf zones: twee koude zones, twee andere gematigde zones en een warme zone.

Ik combineer dit ontwerp met een basismeridiaan gebaseerd op een experimenteel model aangezien beide lijnen elkaar kruisten op Rhodos. Rhodos was het eiland dat het cartografisch centrum en het referentiepunt zou zijn voor de hele bewoonde wereld. Vandaag loopt de nulmeridiaan door Londen. Eratosthenes was in staat om de kaart te voltooien door verschillende parallellen te tekenen die de plaatsen van zijn gidsmeridiaan doorkruisten. Het hield ook rekening met de meridianen die overeenkwamen met samen of beruchte steden. Hij wilde de eendimensionale visie van de reizen kunnen veranderen met een andere, modernere tweedimensionale configuratie.

Historische cartografie weerspiegelde Eratosthenes als de verdediger van de bewoonbaarheid van de gehele gematigde zone en Hieruit werd afgeleid dat het mogelijk was om van Hispania naar India te varen dat aan Afrika grenst. Dit is een van de meest interessante wapenfeiten waardoor de historische cartografie begon te beïnvloeden. Later in de middeleeuwen, met de geboorte van religie en christendom, veranderde de overtuiging dat de aarde plat was alle cartografie.

Vandaag, vandaag hebben we dankzij satellieten een volledig zicht op onze planeet, dus we hebben de meest nauwkeurige cartografie die er bestaat.

Ik hoop dat u met deze informatie meer te weten kunt komen over historische cartografie en het belang ervan.