Om de toestand van het gat in de ozonlaag te volgen, wordt de ozonconcentratie in de stratosfeer gedurende drie decennia via een satelliet gemeten. Na deze meting eindelijk er zijn tekenen van een wereldwijd herstel van de ozonlaag gevonden, dankzij de inspanningen die over de hele wereld zijn geleverd om het gebruik van stoffen die het vernietigen in te dammen.
Hoe positief zijn de resultaten die u heeft gevonden over de dikte van de ozonlaag?
Rol van de ozonlaag
De ozonlaag is niets meer dan een deel van de stratosfeer waar de concentratie van dit gas hoger is. Dit gas fungeert als een schild tegen de schadelijke ultraviolette straling van de zon. Dankzij dat, We verbranden onze huid niet alleen door onszelf bloot te stellen aan de zon, planten kunnen leven en fotosynthetiseren, enz.
Om deze reden is het fundamenteel dat de ozonlaag in goede staat verkeert, zodat het leven zoals we dat op aarde kennen zich kan ontwikkelen. Bij technologische ontwikkeling komen grote emissies van gassen vrij die de ozonlaag vernietigen, zoals chloorfluorkoolwaterstoffen. Deze gassen reageren met ozondeeltjes in de stratosfeer en vernietigen ze. Hierdoor is het bekende gat in de ozonlaag ontstaan.
Het gat in de ozonlaag is geen gat op zich, want als dat zo is, het zou te gevaarlijk zijn voor de planeet, aangezien het zich op Antarctica bevindt en het snel smelten van het ijs van dit continent mogelijk zou maken. Dit "gat" is slechts een afname van de concentratie van deze laag rond Antarctica.
Wanneer de schadelijke ozon schadelijke ultraviolette stralen van de zon binnenlaat, neemt de blootstelling aan deze stralen toe, waardoor huidkanker, cataracten en aandoeningen van het immuunsysteem ontstaan. Ze hebben ook invloed op dieren, planten en zelfs microscopisch klein fytoplankton.
Ozonherstel
Ozon, gelegen in de stratosfeer, bevindt zich ongeveer 11-50 km boven het aardoppervlak en begon in de jaren 70 van de vorige eeuw af te nemen. De belangrijkste reductie sindsdien de ozonlaag ligt tussen de 4 en 8% per decennium.
Dankzij internationale afspraken zoals het Montreal Protocol, dat het gebruik en de reductie van stoffen die de ozonlaag vernietigen voorkomen, is de trend om te verminderen doorbroken.
Satellieten die continu de ozonconcentratie in alle delen van de aarde volgen en volgen, zijn erin geslaagd de eerste tekenen van herstel te detecteren. Satellieten bieden redelijk adequate metingen, hoewel hun tijdelijke beperking hen ervan weerhoudt meer panorama's van ozonconcentraties te maken. Klimaatwetenschappers schatten dat ozonmetingen van satellieten 30 jaar of langer zullen duren en ze zijn nodig om trends in ozonconcentraties nauwkeuriger te kunnen analyseren.
Afhankelijk van het seizoen van het jaar waarin we ons bevinden en de zonneactiviteit is de ozonconcentratie niet altijd het hele jaar stabiel. Daarom is het belangrijk om de trend in concentratie over de jaren te analyseren en niet de specifieke concentratie. Om deze reden zijn er decennialang maatregelen nodig om te bevestigen of mensen ervoor zorgen dat het gat in de ozonlaag begint te herstellen.
Om dit probleem te beantwoorden, wetenschappers van de ESA Climate Change Initiative Ze harmoniseren metingen van verschillende satellieten om een langetermijnbeeld te krijgen van de variabiliteit in ozon.
“Door gegevens van het Climate Change Initiative te combineren met gegevens van NASA, zien we duidelijk negatieve trends in ozon in de bovenste atmosfeer vóór 1997 en positieve trends na die datum. Trends in de bovenste stratosfeer buiten de tropen zijn statistisch significant en voorspellen enig ozonherstel ”, zegt hij. Viktoria Sofiafie, Senior Research Scientist bij het Finnish Meteorological Institute.
Dankzij dit kunnen we vandaag de trend van de ozonlaag kennen.