Vandaag gaan we het hebben over een soort leerstelling die de centrale positie van de mens in het universum bevestigt. Het gaat over antropocentrisme. In deze stroming ontdekken we dat de mens verantwoordelijk is en in het centrum van alle dingen staat. Als we het belang analyseren vanuit het oogpunt van antropocentrisme, zien we dat alleen alle menselijke belangen morele aandacht moeten krijgen. Het is een ander soort alternatief voor het theocentrisme dat in de middeleeuwen domineerde.
In dit artikel gaan we je alles vertellen wat je moet weten over antropocentrisme en zijn kenmerken.
hoofdkenmerken
Theocentrisme was een vroegere doctrine waarin God werd beschouwd als het centrum van het universum en alles leidde, inclusief menselijke activiteit. Aangezien deze goddelijke zwakheden in de geschiedenis aan belang in de geschiedenis verloren, werd alle verantwoordelijkheid aan de mens gegeven. Op deze manier krijgen alleen de menselijke belangen morele aandacht en zijn bovenal zaken van belang. De overgang van theocentrisme naar antropocentrisme betekende dat alle verantwoordelijkheden die de goden hadden en hun belang, de mens zullen worden. Dit veroorzaakte grote transformaties, zowel op intellectueel als artistiek gebied.
We weten dat het is ontstaan aan het begin van de moderne tijd, precies in de overdracht tussen de late middeleeuwen en de moderne tijd. Dan bijna alle beschavingen waren al geëvolueerd, zowel op ethisch, moreel, juridisch als filosofisch gebied. Hierdoor hebben ze bepaalde zorgen om te weten wie verantwoordelijk is voor het hele universum. Als we nog steeds de kennis van sommige filosofieën in oude beschavingen geven, vinden we enkele wetenschappelijke onderzoeken die proberen te achterhalen wat de oorsprong is van de mens. Deze onderzoeken brachten de samenleving van die tijd ertoe het theocentrisme in twijfel te trekken. Met andere woorden, bij het zoeken naar de oorsprong van de mens ging de interesse verloren en werd het feit dat de goden het centrum van het universum waren in twijfel getrokken.
Antropocentrisme en mentaliteitsverandering
Het resultaat van de verandering in leerstellingen was een nieuwe algemene mentaliteit. Hier is een mentaal schema opgenomen met als hoofdrolspeler de mens als opperwezen en in het centrum van het universum. Dit soort leerstellingen is van mening dat de rede de enige leidraad moet zijn voor mensen om vooruit te komen en zich te ontwikkelen. Ze gaan van het hebben van geloof als motor van de leer naar redeneren. Men moet in gedachten houden dat al deze mentaliteitsverandering destijds een revolutie van alle overtuigingen veroorzaakte.
De leer van het antropocentrisme was gebaseerd op de mens is een wezen dat onafhankelijk is van alle religieuze en bijbelse mythen en verhalen. Al deze verhalen hadden tot op dat moment betrekking op de mens en dwongen de samenleving om bepaalde handelingen te verrichten of bepaalde gedragingen te handhaven.
We gaan samenvatten welke de belangrijkste bewegingen waren die aan de basis lagen van de mentaliteitsverandering dankzij de introductie van antropocentrisme.
Renaissance
Het is een artistieke beweging die ontstond in de XNUMXe eeuw en opkwam in Noord-Italië. Deze artistieke beweging kan worden weergegeven en uitgedrukt door middel van schilderkunst, beeldhouwkunst en architectuur. De renaissancennaam komt van het feit dat in deze stijl enkele kenmerken van de klassieke en Romeinse traditie werden gebruikt. Aangezien antropocentrisme dit hele tijdperk wist te domineren, maakten veel kunstenaars van de gelegenheid gebruik om hun voorstellingen in werken te vertalen. Bijvoorbeeld, er waren talloze afbeeldingen van het menselijk lichaam die werden gemaakt door klassieke Grieks-Romeinse kunst. Er waren ook enkele artistieke stromingen die dienden om andere technieken van harmonie en proporties te herstellen die met het verstrijken van de tijd verloren gingen.
Antropocentrisme zorgde ervoor dat de renaissance zich over Europa verspreidde en van kracht bleef tot de XNUMXe eeuw.
Humanisme
Het is een van de andere intellectuele bewegingen waarin antropocentrisme werd samengevat. Het kan zijn oorsprong vinden in Italië in de veertiende eeuw en werd uitgedrukt in verschillende disciplines, zoals waren filosofie, literatuur en theologie. De filosofie die hij aan het antropocentrisme had opgelegd, begon de klassieke Griekse en Romeinse traditie te herstellen. Deze klassieke tradities plaatsten de mens ook als object en centrum van studie en verantwoordelijk voor het zijn van het centrum van het universum.
Gedurende deze periode waarin het humanisme de overhand had, werden verschillende vertalingen en verspreiding van enkele Grieks-Romeinse werken gemaakt. Deze werken zouden verborgen blijven vanwege het bestaan van theocentrisme tijdens de middeleeuwen. Opgemerkt moet worden dat, hoewel de mens werd beschouwd als het centrum van het universum en verantwoordelijk voor alle dingen, op geen enkel moment werd religie volledig verlaten. Het humanisme verspreidde zich over heel Europa en bereikte zijn hoogtepunt tussen de XNUMXe en XNUMXe eeuw.
Fundamentele aspecten van antropocentrisme
We gaan analyseren welke de belangrijkste fundamentele aspecten zijn van antropocentrisme als doctrine. Houd er rekening mee dat het belangrijkste kenmerk dat is de mens en niet God bevindt zich in het centrum van het denken. Als gevolg hiervan worden ze geboren uit de rest van de gedachten en stromingen die zich in de samenleving van die tijd verspreidden.
Dankzij de kenmerken van deze leer vinden we volledig vertrouwen in de mens. Er werd volledig op vertrouwd in alles wat een schepping van de mens was en in het vermogen hiervan om de omgeving te kunnen domineren. De glorie en persoonlijk prestige het jaar het doel van ieder mens. Er werden hoge waarden gegeven aan prestige, glorie, macht of roem. Ze bereikten een punt waarop ze werden beschouwd als ambities die waardevol waren voor de mens. Dat wil zeggen, mensen die geen prestige of macht hadden, hadden geen waarde.
Dit alles leidde tot verder optimisme. Hoewel er meer aandacht was voor het aardse leven, het idee dat de mens leefde om van het hier en nu te genieten, heerste. Dit staat bekend als carpe diem. En het betekende dat de wereld niet langer een plaats van doorvoer was, maar een plaats werd die diende om in zijn geheel van te genieten.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over antropocentrisme en zijn kenmerken.