Als we het hebben over de oceaanbodem en de algemene structuur van de oceanen, hebben we het over de abyssale vlakte. Mensen verwarren deze term vaak met Continentaal platform, maar het heeft meerdere verschillen. De afgrond is wat we het deel van een continent noemen dat in de oceaan zinkt en een oppervlak vormt met een vlakke trend. Het heeft normaal gesproken een diepte tussen 2.000 en 6.000 meter onder zeeniveau.
In dit artikel gaan we je vertellen over alle kenmerken, het belang, de flora en fauna van de abyssale vlakte.
hoofdkenmerken
Het is een deel van het continentale oppervlak dat heel gemakkelijk te identificeren is omdat het profiel bijna volledig horizontaal is. Er zijn grote morfologische verschillen met het watergebied eromheen. Er zijn meestal steile hellingen zoals continentale hellingen voordat ze de afgrond bereiken. Als we deze morfologie eenmaal gepasseerd zijn, vinden we ook nieuwe abrupte valpartijen. Deze watervallen zijn de oceaansleuven en de afgronden.
Er zijn wetenschappers die schatten dat al deze glooiende hellingen van de oceanen ze kunnen 40% van de oceaanbodem vormen. Dankzij deze zo vlakke en diepe terreinen kan men de grootste sedimentafzettingen op de hele planeet vinden. Het belangrijkste kenmerk kan worden gezegd dat het terrein bijna volledig vlak is. Ze hebben een kleine neiging, maar het is praktisch onmerkbaar vanwege de enorme uitbreidingen waarin het zich ontwikkelt.
Overal in de afgrond worden verschillende hoeveelheden sedimenten afgezet die worden veroorzaakt door natuurlijke processen buiten het continent. Deze processen worden voornamelijk veroorzaakt door geologische agentia alleen externe factoren die ervoor zorgen dat sedimenten in zee worden afgezet. De sedimenten reizen door de stromingen en bezinken op verschillende diepten, waardoor de gaten worden bedekt. Hierdoor worden er vlaktes gevormd ze registreren tot 800 meter bezonken materie.
Zonlicht bereikt deze diepten meestal niet, dus de temperatuur is extreem laag. Er zijn gebieden waar de temperatuur bijna het vriespunt bereikt. Met deze extreme omgevingscondities ontwikkelt zich een specifieke flora en fauna. Het is een vergissing te denken dat het leven zich in deze regio niet ontwikkelt. Alle levende wezens passen zich uiteindelijk aan de bestaande omgevingsomstandigheden aan.
Locatie en elementen van de afgrond
De meeste van deze vlaktes zijn geconcentreerd in de Atlantische Oceaan. Er zijn enkele vlaktes in de Indische Oceaan, maar die beslaan minder oppervlakte. De belangrijkste elementen die de abyssale vlaktes hebben, zijn de volgende:
- Vulkanische heuvels: dit zijn elementen die zijn ontstaan door ophoping van materiaal. Dit materiaal is afkomstig van vulkaanuitbarstingen onder de zee. Het materiaal hoopt zich op na de gebeurtenissen van verschillende uitbarstingen en creëert een kleine richel met goed gedefinieerde randen en zijwanden.
- Vulkanische eilanden: Het is een andere vorm van reliëf dat deze vlaktes bestaan en het zijn vulkanische heuvels die, vanwege hun constante en overvloedige activiteit, naar de oppervlakte zijn gekomen. Soms stijgen ze zelfs enkele honderden meters boven zeeniveau uit.
- Warmwaterkraters: Dit zijn gebieden met vreemde formaties waar erg heet water uit komt. Hoewel de directe omgeving van deze ventilatieopeningen rond de 2 graden is, kan het water met temperaturen tussen 60 en 500 graden uit deze ventilatieopeningen komen, dicht bij het vriespunt. Er moet rekening mee worden gehouden dat op deze diepten waar de abyssale vlaktes worden gevonden, er een grote druk is en het water ondanks zijn hoge temperatuur zijn vloeibare toestand kan behouden. Dit staat bekend als een superkritische vloeistof. Door de combinatie van druk en zoutgehalte kan water zijn fysische eigenschappen veranderen en bevindt het zich continu in het bereik tussen vloeistof en gas.
- Koude filtratieHoewel het geen fysiek element als zodanig is, is het een fenomeen dat alleen op deze vlakte voorkomt. Het is een soort lagune waar een grote hoeveelheid koolwaterstoffen, waterstofsulfide en methaan geconcentreerd zijn. Deze gassen drijven in de diepte. Je zou kunnen zeggen dat het is alsof het een druppel olie in een glas water is, het is een grote schaal. Na verloop van tijd worden deze concentraties gedecanteerd en afgebroken totdat ze verdwijnen.
- kerel: het is een andere formatie waarvan de oorsprong vulkanisch is. Het is een rotsachtige structuur met een buisvorm en soms lukt het om naar de oppervlakte te komen. De bovenkant is echter bijna afgeplat, wat erop duidt dat het kan zijn geërodeerd door de werking van de wind.
Flora en fauna van de afgrond
Toen deze vlaktes werden ontdekt, werd aangenomen dat ze uitgestrekte levenloos land waren. Net als bij woestijnen op de continenten, gold hetzelfde voor deze vlaktes in de diepe oceaan. Toen men een grote complicatie had bij het bezoeken van deze vlaktes, dacht men dat er niet zowel flora als fauna bestond. Talrijke studies hebben echter een grote biodiversiteit van soorten ontdekt die zowel op deze plaatsen als in de omliggende structuren op elkaar inwerken.
Omdat in deze diepten zonlicht bereikt niet, er is geen enkele plantensoort die in staat is tot fotosynthese. Waar het leven kan worden geconcentreerd, zijn de hydrothermale ventilatieopeningen, waar een warmteomzettingsproces plaatsvindt. Ook hier vindt chemosynthese plaats, een proces dat door plantensoorten wordt gebruikt deel uitmaken van de voedselketen van de zeebodem.
Wat betreft de fauna, als deze rijker en diverser is. Er zijn ongeveer 17000-20000 soorten, hoewel er mogelijk meer zijn. Er zijn ongewervelde dieren zoals kreeftachtigen, verdachten, slakken, bacteriën, protozoa en vissen met ietwat spookachtige en vreemde verschijningen. Deze soorten zijn slecht bestudeerd vanwege de moeilijkheid om de oceaanbodem te bereiken.
Zoals je kunt zien, zijn dit plaatsen die nog steeds onbekend zijn voor mensen, maar vol geheimen en curiositeiten. Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over de abyssale vlaktes.