Sinds onheuglijke tijden zijn mensen van nature nieuwsgierig. Hij heeft altijd geprobeerd de lengte en omvang van dingen te meten en te kennen om meer over onze planeet te weten te komen. Een van de aspecten die de mens altijd onbekend is geweest, is de straal van de aarde. Omdat we de aardkorst niet kunnen doorboren en naar de kern kunnen reizen, moeten we leren de straal van de planeet te schatten en te berekenen. Dankzij enkele wetenschappers die een model hebben gemaakt om deze lengte te kunnen meten, is het mogelijk om steeds nauwkeuriger in te schatten.
In dit artikel gaan we je vertellen wat de straal van de aarde is en hoe deze is gemeten.
Problemen met het meten van de straal van de aarde
Zoals we weten, kent onze planeet, ondanks het feit dat de technologie enorm is vooruitgegaan, nog steeds veel onbekenden. Er zijn veel gebieden op de planeet die niet toegankelijk zijn voor mensen. Een voorbeeld hiervan is de zeebodem. Er is nog steeds geen technologie die de druk van het water en de weinige hoeveelheid zonlicht die in mariene loopgraven wordt aangetroffen, kan overwinnen. Hetzelfde geldt voor het centrum van de aarde. Er zijn talloze romans beschreven over een reis naar het middelpunt van de aarde, maar het is iets dat voor ons nog steeds onbereikbaar is. Het meeste dat ik weet heeft in de diepte kunnen graven ongeveer 12 kilometer. Dit is gewoon het tillen van de dunne schil van een appel.
Omdat je niet kunt graven voordat je de kern van de aarde hebt gevonden, moesten er verschillende methoden worden gevonden om de straal van de aarde te schatten. Een van de belangrijkste nadelen waarom het niet mogelijk is om tot in de kern van de aarde te graven, is de hoge laag dikke en resistente rotsen. Hightech kan niet al die kilometers diepe rots boren. Een ander nadeel is de temperatuur waarbij de aardkern zich bevindt. En is dat de innerlijke kern is een temperatuur van ongeveer 5000 graden Celsius. Geconfronteerd met een dergelijke temperatuur, is er geen mens of machine die deze omstandigheden kan weerstaan. Ten slotte is er op deze diepten ook geen zuurstof die kan worden ingeademd.
Ondanks dat er al deze problemen zijn om de straal van de aarde direct te kunnen meten, is de mens gestopt. Er zijn verschillende modellen ontdekt om de waarde ervan te kunnen schatten. Seismische golven kunnen bijvoorbeeld worden gebruikt om de samenstelling van de binnenste lagen van de aarde te bestuderen. Deze methoden kunnen de diepte waarop een aardbeving indirect plaatsvindt, te weten komen. We kunnen verschillende aspecten van de planeet kennen zonder alles met onze eigen ogen te hoeven zien.
Platentektoniek theorie en Eratosthenes
De theorie van de platentektoniek heeft veel geholpen om te begrijpen hoe de planeet werkt. Er wordt gezegd dat de continentale korst is verdeeld in verschillende tektonische platen die continu bewegen. De oorzaak van verplaatsing is te wijten aan convectiestromen van de aardmantel. Deze plaatbeweging is bekend door de naam van continentale drift.
De convectiestromen van de aardmantel worden gegeven door de verschillen in dichtheden die bestaan tussen de materialen van het interieur. Dit alles kunnen we weten dankzij verschillende soorten indirecte meetmethoden. We zijn altijd op zoek geweest naar verschillende methoden om voor alles metingen te vinden. De eerste wetenschapper die de straal van de aarde kon meten, was Eratosthenes. Deze maatregel heeft sinds de oudheid altijd mensen in spanning gebracht.
Op dat moment was er niet veel technologie beschikbaar om de straal van de aarde te kunnen meten. Daarom bestond deze eerste methode uit enkele zeer rudimentaire elementen. Houd in gedachten dat tegen die tijd deze rudimentaire methoden als een revolutionaire technologie werden beschouwd. Een van de belangrijkste elementen die werd gebruikt om de straal van de aarde te meten, was het belang van de Zomerzonnewende.
Eratosthenes nam een papyrus uit een bibliotheek en toen hij opmerkte dat een paal erop geen enkele vorm van schaduw reflecteerde, was dit te wijten aan het feit dat de zonnestralen het aardoppervlak op een volledig loodrechte manier raakten. Dit is de reden waarom Eratosthenes hij was benieuwd wat de straal van de aarde was. De manier om de straal van de aarde te meten was later toen hij naar Alexandrië reisde. Hier zou ik het experiment herhalen en zien dat de schaduw van de zon 7 graden was. Na deze meting realiseerde hij zich dat het verschil dat er was met de andere schaduw die in Siena leefde, reden was om te weten dat de aarde rond was en niet plat zoals men toen dacht.
Formule van Eratosthenes om de straal van de aarde te meten
Nadat hij verschillende experimenten had voltooid, deed hij verschillende ervaringen op met deze metingen. Van daaruit begon hij een paar theorieën te formuleren die hielpen bij het meten van de straal van de aarde. Het grootste deel van het proces was gebaseerd op schattingen en inhoudingen. Zijn belangrijkste conclusie was gebaseerd op het feit dat als de aarde een omtrek van 360 graden had, een vijftigste van die omtrek zou 7 graden zijn. Dit deel van de totale omtrek werd gemeten in de schaduw in Alexandrië.
Wetende dat de afstand tussen de twee steden Siena en Alexandrië 800 kilometer was, kon hij dat afleiden de straal van de aarde was 6.371 km Houd er rekening mee dat het op het moment dat ik Eratosthenes aan het berekenen was, vrij complex was om de metingen goed te krijgen. Hij gaf echter cijfers die vrij dicht bij wat vandaag bekend is.
Tegenwoordig zijn er andere manieren om het binnenste van de aarde te meten dankzij seismische golven. Afhankelijk van het materiaal waaruit het is samengesteld uit het interieur en de afstand die vanaf het middelpunt van de aardbeving ligt, kan de diepte bekend zijn.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over wat de straal van de aarde is en hoe deze voor het eerst werd gemeten.