La Sirius ster Het staat bekend als de helderste in de hele nachtelijke hemel. Het is ook bekend als de namen van Sirius of Alpha Canis Majoris. Het is een prachtige witte ster van magnitude -1,46, op ongeveer 8,6 lichtjaar afstand. Het is 1,5 keer groter en 22 keer helderder dan de zon.Het heeft een kleine metgezel, een witte dwerg, die er elke 50 jaar omheen draait, maar is onzichtbaar voor het blote oog omdat het een helderheid heeft van +8,4.
In dit artikel gaan we je alles vertellen wat je moet weten over de ster Sirius, zijn kenmerken, wat geschiedenis en nog veel meer.
hoofdkenmerken
Deze ster is bekend bij veel oude culturen en is de belangrijkste ster in het sterrenbeeld Canis Major. Het is een dubbelster die bestaat uit twee sterren, Sirius A en Sirius B.. Sirius A is de grootste en helderste ster in het systeem en is ongeveer 25 keer helderder dan de zon en heeft een massa die ongeveer twee keer zo groot is. Sirius B daarentegen is een veel kleinere en zwakkere witte dwergster dan Sirius A. Naar schatting draaien de twee sterren elke 50 jaar om elkaar heen.
De kleur van Sirius is een van de meest opvallende kenmerken die hij heeft. Met het blote oog lijkt het een helderwitte ster, maar als we beter kijken, we zullen zien dat het een licht van meerdere kleuren uitzendt, van blauw tot rood. Dit fenomeen treedt op omdat de ster straling uitzendt met een breed spectrum aan golflengten, wat resulteert in licht dat wit lijkt maar met een vleugje kleur.
Bovendien is Sirius een zeer jonge ster in astronomische termen, met een geschatte leeftijd van slechts ongeveer 230 miljoen jaar. Ter vergelijking: onze eigen zon is ongeveer 4.6 miljard jaar oud. Dit betekent dat Sirius nog steeds een ster is in zijn groeifase, en het is mogelijk dat hij in de toekomst zal evolueren naar een rode reus en vervolgens naar een witte dwerg.
Het is ook een ster heel dicht bij de aarde, met een afstand van ongeveer 8.6 lichtjaar. Vanwege zijn nabijheid en helderheid is Sirius het onderwerp geweest van vele studies en observaties, waardoor astronomen veel hebben geleerd over zijn structuur en gedrag.
ontdekking van Sirius
De ontdekking van deze ster dateert uit de oudheid, omdat het al eeuwenlang een van de helderste en meest zichtbare sterren aan de nachtelijke hemel is. De oude Egyptenaren beschouwden het als een van de belangrijkste sterren, en zijn verschijning aan de hemel markeerde het moment waarop de rivier de Nijl begon te overstromen.
In 1718, de Duitse astronoom Johann Baptist Cysat merkte voor het eerst op dat Sirius een metgezel in zijn baan had. Het was echter de astronoom William Herschel die in 1804 ontdekte dat Sirius eigenlijk een dubbelster was.
Sindsdien zijn er talloze studies en observaties van Sirius uitgevoerd. In 1862 was de Amerikaanse astronoom Alvan Graham Clark de eerste die de metgezel Sirius met een telescoop observeerde en fotografeerde.
In de loop der jaren is gebleken dat zowel de hoofdster als zijn metgezel zeer verschillende kenmerken hebben. De hoofdster, Sirius A, is een ster van spectraaltype A1V met een massa die 2,4 keer groter is dan die van de zon en een oppervlaktetemperatuur van ongeveer 9.940 graden Kelvin. Aan de andere kant is zijn metgezel, Sirius B, een witte dwergster, de meest massieve ster in zijn soort die we kennen.
Een beetje geschiedenis
Door de geschiedenis heen heeft Sirius een belangrijke rol gespeeld in de fundamentele kennis van de mensheid. De oude bewoners van de Nijlvallei ontdekten een verband tussen de tijdige overstroming van de Nijl en de eerste verschijning van Sirius aan de horizon kort voor zonsopgang. In feite voegden de Egyptenaren bij het maken van hun kalenders een andere maand in, genaamd Thoth, toen de ster Sirius, die ze Sotis noemden, opkwam in de twaalfde maand van hun gemeenschappelijke kalender. De Grieken gebruikten ook waarnemingen van de verschijning van Sirius om hun kalenders te ontwikkelen., waarschijnlijk geïnspireerd door observaties van die originele commentaren.
Sirius is ook de eerste hoofdrolspeler die de afstand tot de sterren heeft bepaald, hoewel het enigszins onnauwkeurig is, aangezien het de eerste vorm van meten is. Het lijkt erop dat de Schotse astronoom James Gregory (1638-1675) een manier heeft bedacht om de helderheid van de zon te vergelijken met die van de sterren, gebruikmakend van de eigenschap dat het licht afneemt in de orde van grootte van het kwadraat van de onderlinge afstand. In plaats van zonlicht te gebruiken, Gregory gebruikte het licht van de ster die door Saturnus wordt gereflecteerd. Later kwam Isaac Newton (1642-1727) tot de conclusie dat Sirius een miljoen keer de afstand tussen de aarde en de zon is.Deze waarde is onjuist, maar het is zeker een uitstekende basis om de toen bekende kosmische afstanden te valideren.
Observatie van de ster Sirius aan de nachtelijke hemel
De helderheid is -1,46 magnitude, alleen overtroffen door sommige planeten, zoals de maan en de zon. Het is een witte ster die 25 keer helderder is dan de zon met een oppervlaktetemperatuur van 9.940 K. Het is de vijfde ster die het dichtst bij de aarde staat. De afstand tot de aarde is 8,6 lichtjaar.
Het behoort tot het sterrenbeeld Can Mayor en is zichtbaar vanaf de middelste breedtegraden aan de zuidelijke horizon., niet te hoog boven de horizon. In Spanje is Sirius meestal gedurende het grootste deel van de winter en de lente zichtbaar, waarbij de periode tussen eind januari en half maart het meest prominente tijdsinterval is voor zijn waarnemingen.
Het is zichtbaar vanaf bijna de hele planeet behalve vanuit de regio's boven 73º noorderbreedte, dus uit de gebieden beneden 73º zuiderbreedte, Sirius is een circumpolaire ster (altijd zichtbaar). Het dient als referentie om andere hemellichamen te lokaliseren, zoals de open clusters M41, M46, M47 en M50.
Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over de ster Sirius en zijn kenmerken.