RH

Een van de meest gebruikte termen in meteorologie en meteorologische rapporten is die van relatieve vochtigheid. Hoewel we het dagelijks op televisie en radio horen, weten weinigen van ons wat dit betekent.

De term relatieve vochtigheid Het betekent niets meer dan het vermogen van de lucht om meer vocht op te nemen.

Stel dat je in een weerbericht relatieve vochtigheid hoort: 40%. Dit betekent dat vanaf de vocht mogelijk dat de lucht de omstandigheden heeft die op dat moment heersen (druk en temperatuur), het heeft slechts 40%.

Zoals je misschien hebt gemerkt, kan de lucht geen onbeperkte hoeveelheid vochtigheid ontvangen, dus als er een op een dag is dikke mist, waar de relatieve vochtigheid 100% is, als een persoon transpireert, is het erg moeilijk om de transpiratie te verdampen, wat betekent dat de afvoer van lichaamswarmte niet zo snel is, wat opvliegers en algemeen ongemak veroorzaakt.

Wanneer de relatieve vochtigheid 100% bereikt, bereikt deze wat bekend staat als verzadigingspunt.

Zoals alle materialen heeft ook lucht een limiet om vocht op te nemen. Stel je voor dat je een glas water op tafel hebt gemorst en dat je dit wilt afdrogen met een doek. Afhankelijk van van welk materiaal het doek is gemaakt, kan het meer vocht opnemen dan een ander gemaakt van een ander materiaal, maar er komt een moment dat het geen water meer kan opvangen en je het moet uitwringen.

Hetzelfde gebeurt met de lucht, en wanneer dit punt is bereikt, heeft het niet langer de capaciteit om vocht te blijven ontvangen, en de water stoom het condenseert en veroorzaakt gewoonlijk verschijnselen als dauw, mist, mist of vorst.

Het verschil tussen relatieve vochtigheid en absolute vochtigheid is dat de eerste een procentuele maatstaf is, dat wil zeggen dat zoveel procent van het water dat de lucht kan bevatten, het heeft; In plaats daarvan is absolute vochtigheid een maat voor de hoeveelheid water per gewicht die de lucht bevat, en wordt het gebruikt om gram of kilogram weer te geven.

Foto: Wikimedia Commons