Hoe ontstaan ​​sterren?

Overal in het heelal zien we alle sterren die het hemelgewelf vormen. Maar niet veel mensen weten het goed Hoe ontstaan ​​sterren?. Je moet weten dat deze sterren een oorsprong en een einde hebben. Elk type ster heeft een andere formatie en heeft kenmerken volgens die formatie.

In dit artikel gaan we je vertellen hoe sterren worden gevormd, wat hun kenmerken zijn en hoe belangrijk ze zijn voor het heelal.

Wat zijn de sterren

Een ster is een astronomisch object dat bestaat uit gas (voornamelijk waterstof en helium) en wordt gevonden in evenwicht als gevolg van de zwaartekracht die het samendrukt en de gasdruk het uitzet. Daarbij produceert een ster veel energie uit zijn kern, die een fusiereactor herbergt die helium en andere elementen uit waterstof kan synthetiseren.

Bij deze fusiereacties blijft massa niet volledig behouden, maar wordt een klein deel omgezet in energie. Omdat de massa van een ster enorm is, zelfs de kleinste, is dat ook zo met de hoeveelheid energie die hij elke seconde afgeeft.

hoofdkenmerken

De belangrijkste kenmerken van de sterren zijn:

• Masa: Zeer variabel, van een fractie van de massa van de zon tot superzware sterren met massa's die meerdere malen zo groot zijn als de massa van de zon.
• Temperatuur: is ook een variabele. In de fotosfeer, het lichtgevende oppervlak van een ster, ligt de temperatuur in het bereik van 50.000-3.000 K. En in het midden bereikt de temperatuur miljoenen Kelvin.
• Kleur: hangt nauw samen met temperatuur en kwaliteit. Hoe heter een ster, hoe blauwer de kleur, en omgekeerd, hoe koeler hij is, hoe roder hij is.
• Helderheid: het hangt af van de kracht van de stellaire straling, normaal gesproken niet-uniform. De heetste en grootste sterren zijn het helderst.
• Amplitude: zijn schijnbare helderheid gezien vanaf de aarde.
• movimiento: sterren hebben relatieve beweging ten opzichte van hun veld, evenals rotatiebeweging.
• Leeftijd: Een ster kan de leeftijd van het heelal hebben (ongeveer 13 miljard jaar) of zo jong als een miljard jaar.

Hoe ontstaan ​​sterren?

Sterren worden gevormd door de zwaartekracht ineenstorting van gigantische wolken van gas en kosmisch stof, waarvan de dichtheden constant fluctueren. De belangrijkste materialen in deze wolken zijn moleculaire waterstof en helium, en kleine hoeveelheden van alle elementen die op aarde bekend zijn.

De beweging van de deeltjes die de massa vormen die in de ruimte is verspreid, is willekeurig. Maar soms neemt de dichtheid op een bepaald punt iets toe, waardoor compressie ontstaat.

De druk van het gas heeft de neiging om deze compressie op te heffen, maar de zwaartekracht die de moleculen aan elkaar bindt is sterker omdat de deeltjes dichter bij elkaar staan, wat het effect tegengaat. Ook zal de zwaartekracht de massa verder vergroten. Wanneer dit gebeurt, stijgt de temperatuur geleidelijk.

Stel je nu dit enorme condensatieproces voor met alle beschikbare tijd. De zwaartekracht is radiaal, dus de resulterende wolk van materie zal bolsymmetrisch zijn. Het wordt een protoster genoemd. Ook, deze wolk van materie is niet stationair, maar roteert eerder snel als de materie samentrekt.

Na verloop van tijd zal zich bij extreem hoge temperaturen en enorme drukken een kern vormen die de fusiereactor van de ster zal worden. Dit vereist een kritische massa, maar als dat het geval is, bereikt de ster een evenwicht en begint als het ware zijn volwassen leven.

Stellaire massa en daaropvolgende evolutie

De soorten reacties die in de kern kunnen plaatsvinden, zijn afhankelijk van de aanvankelijke massa en de daaropvolgende evolutie van de ster. Voor massa's kleiner dan 0,08 keer de massa van de zon (ongeveer 2 x 10 30 kg), zullen er geen sterren worden gevormd omdat de kern niet zal ontbranden. Het aldus gevormde object zou geleidelijk afkoelen en de condensatie stopt, waardoor een bruine dwerg ontstaat.

Aan de andere kant, als de protoster te zwaar is, zal hij ook niet in staat zijn om het evenwicht te bereiken dat nodig is om een ​​ster te worden, dus zal hij met geweld instorten.

De theorie van de ineenstorting van de zwaartekracht om sterren te vormen wordt toegeschreven aan de Britse astronoom en kosmoloog James Jeans (1877-1946), die ook de steady-state-theorie van het universum ontwikkelde. Tegenwoordig is deze theorie dat materie voortdurend wordt gecreëerd, verlaten ten gunste van de oerknaltheorie.

ster levenscyclus

Sterren worden gevormd dankzij het condensatieproces van nevels die bestaan ​​uit gas en kosmisch stof. Dit proces kost tijd. Er wordt geschat dat het tussen de 10 en 15 miljoen jaar plaatsvond voordat de ster zijn definitieve stabiliteit bereikte. Zodra de druk van het uitzettende gas en de samendrukkende zwaartekracht in evenwicht zijn, komt de ster in wat bekend staat als de hoofdreeks.

Afhankelijk van zijn massa staat de ster op een van de lijnen van het Hertzplan-Russell-diagram, of kortweg HR-diagram. Hier is een diagram dat verschillende lijnen van stellaire evolutie laat zien, die allemaal worden bepaald door de massa van de ster.

Stellaire evolutielijn

De hoofdreeks is een ruwweg diagonaal gevormd gebied dat door het midden van de kaart loopt. Daar komen op een gegeven moment pas gevormde sterren binnen volgens hun massa. De heetste, helderste en zwaarste sterren bevinden zich linksboven, terwijl de koelste en kleinste zich rechtsonder bevinden.

Massa is de parameter die de evolutie van sterren regelt, zoals al vaak is gezegd. In werkelijkheid, zeer massieve sterren raken snel zonder brandstof, terwijl kleine, koele sterren, zoals rode dwergen, ga er voorzichtiger mee om.

Voor mensen zijn rode dwergen bijna eeuwig en zijn er geen bekende rode dwergen gestorven. Grenzend aan hoofdreekssterren bevinden zich sterren die als gevolg van hun evolutie naar andere sterrenstelsels zijn verhuisd. Op deze manier zijn gigantische en superreuzen aan de bovenkant en witte dwergen aan de onderkant.

Ik hoop dat je met deze informatie meer te weten kunt komen over hoe sterren worden gevormd, wat hun kenmerken zijn en nog veel meer.