ವಾತಾವರಣವು ಭೂಮಿಯಂತಹ ಆಕಾಶಕಾಯವನ್ನು ಸುತ್ತುವರೆದಿರುವ ಅನಿಲದ ಪದರವಾಗಿದೆ, ಇದು ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯಿಂದ ಆಕರ್ಷಿತವಾಗಿದೆ. ಸೌರ ನೇರಳಾತೀತ ವಿಕಿರಣದಿಂದ ರಕ್ಷಿಸುತ್ತದೆ, ತಾಪಮಾನವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಉಲ್ಕೆಗಳ ಪ್ರವೇಶವನ್ನು ತಡೆಯುತ್ತದೆ. ವಾತಾವರಣವು ಪ್ರಸ್ತುತ ಹೊಂದಿರುವ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಭೂಮಿಯು ಜೀವನವನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಅನೇಕ ಜನರು ಏನು ಎಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡುತ್ತಾರೆ ವಾತಾವರಣದ ರಚನೆ.
ಈ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ, ವಾತಾವರಣದ ರಚನೆ, ಅದನ್ನು ಯಾವಾಗ ರಚಿಸಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅದು ಹೇಗೆ ರೂಪುಗೊಂಡಿತು ಎಂಬುದರ ಕುರಿತು ಹೇಳಲು ನಾವು ಈ ಲೇಖನವನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಲಿದ್ದೇವೆ.
ವಾತಾವರಣದ ರಚನೆ
ವಾತಾವರಣವು ನಮ್ಮ ಗ್ರಹವನ್ನು ಸುತ್ತುವರೆದಿರುವ ಅನಿಲ ಪದರವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಅಸ್ತಿತ್ವವು ಭೂಮಿಯ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯಿಂದ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಸುಮಾರು 4.600 ಶತಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಭೂಮಿಯ ಮೂಲದೊಂದಿಗೆ ರೂಪುಗೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು. ಮೊದಲ 500 ಮಿಲಿಯನ್ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ, ವಾತಾವರಣವು ವಿಕಸನಗೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು; ನಮ್ಮ ಯುವ ಗ್ರಹದ ಒಳಭಾಗವು ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿದಾಗ, ಅದು ಹೊರಹಾಕಲ್ಪಟ್ಟ ಆವಿಗಳು ಮತ್ತು ಅನಿಲಗಳೊಂದಿಗೆ ಅಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ದಟ್ಟವಾಯಿತು. ಇದನ್ನು ರಚಿಸುವ ಅನಿಲಗಳು ಹೈಡ್ರೋಜನ್ (H2), ನೀರಿನ ಆವಿ, ಮೀಥೇನ್ (CH4), ಹೀಲಿಯಂ (He) ಮತ್ತು ಕಾರ್ಬನ್ ಆಕ್ಸೈಡ್ಗಳಾಗಿರಬಹುದು. ಇದು ಒಂದು ಆದಿಸ್ವರೂಪದ ವಾತಾವರಣವಾಗಿದೆ ಏಕೆಂದರೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಾತಾವರಣವು 200 ದಶಲಕ್ಷ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಭೂಮಿಯು ತುಂಬಾ ಬಿಸಿಯಾಗಿತ್ತು, ಇದು ಬೆಳಕಿನ ಅನಿಲಗಳ ಬಿಡುಗಡೆಯನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಿತು.
ಭೂಮಿಯ ಗುರುತ್ವಾಕರ್ಷಣೆಯು ಇಂದಿನದಕ್ಕಿಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ, ಇದು ಭೂಮಿಯು ತನ್ನ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಅಣುಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ತಡೆಯುತ್ತದೆ; ಮ್ಯಾಗ್ನೆಟೋಸ್ಪಿಯರ್ ಇನ್ನೂ ಅದು ರೂಪುಗೊಂಡಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಸೌರ ಮಾರುತವು ನೇರವಾಗಿ ಮೇಲ್ಮೈ ಮೇಲೆ ಬೀಸುತ್ತದೆ. ಇದೆಲ್ಲವೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಾಚೀನ ವಾತಾವರಣವು ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶಕ್ಕೆ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗಲು ಕಾರಣವಾಯಿತು.
ನಮ್ಮ ಗ್ರಹವು ಅದರ ತಾಪಮಾನ, ಗಾತ್ರ ಮತ್ತು ಸರಾಸರಿ ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಯ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ, ಹೈಡ್ರೋಜನ್ ಮತ್ತು ಹೀಲಿಯಂನಂತಹ ಹಗುರವಾದ ಅನಿಲಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಅದು ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶಕ್ಕೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸೌರ ಮಾರುತದಿಂದ ಎಳೆಯಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ಭೂಮಿಯ ಪ್ರಸ್ತುತ ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಯೊಂದಿಗೆ ಸಹ, ಹೀಲಿಯಂ ಮತ್ತು ಹೈಡ್ರೋಜನ್‌ನಂತಹ ಅನಿಲಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವುದು ಅಸಾಧ್ಯ, ಗುರು ಮತ್ತು ಶನಿಯಂತಹ ದೊಡ್ಡ ಗ್ರಹಗಳಿಗಿಂತ ಭಿನ್ನವಾಗಿ ಅನಿಲ-ಸಮೃದ್ಧ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ನಮ್ಮ ಗ್ರಹವನ್ನು ರೂಪಿಸಿದ ಬಂಡೆಗಳು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಹೊಸ ಅನಿಲಗಳು ಮತ್ತು ನೀರಿನ ಆವಿಯನ್ನು ಸಾಕಷ್ಟು ಸಮಯದವರೆಗೆ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ, ಸುಮಾರು 4.000 ಶತಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, ವಾತಾವರಣವು ಇಂಗಾಲದ ಅಣುಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದೆ. ಕಾರ್ಬನ್ ಡೈಆಕ್ಸೈಡ್ (CO2), ಕಾರ್ಬನ್ ಮಾನಾಕ್ಸೈಡ್ (CO), ನೀರು (H2O), ನೈಟ್ರೋಜನ್ (N2), ಮತ್ತು ಹೈಡ್ರೋಜನ್ (H).
ಓರಿಜೆನ್
ಈ ಸಂಯುಕ್ತಗಳ ಉಪಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ಭೂಮಿಯ ತಾಪಮಾನವು 100 ° C ಗಿಂತ ಕಡಿಮೆಯಿರುವುದು ಜಲಗೋಳದ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು ಇದು ಸುಮಾರು 4 ಶತಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ರೂಪುಗೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು.
ವರ್ಷಗಳ ನೀರಿನ ಆವಿ ಘನೀಕರಣದ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದ ನೀರಿನ ರಚನೆಯು ನಿಕ್ಷೇಪ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗೆ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು. ನೀರಿನ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯು ಸಲ್ಫರ್ ಡೈಆಕ್ಸೈಡ್, ಹೈಡ್ರೋಕ್ಲೋರಿಕ್ ಆಮ್ಲ ಅಥವಾ ಕಾರ್ಬನ್ ಡೈಆಕ್ಸೈಡ್, ಆಮ್ಲಗಳ ರಚನೆ ಮತ್ತು ಲಿಥೋಸ್ಫಿಯರ್ನೊಂದಿಗಿನ ಅವುಗಳ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯಂತಹ ಅನಿಲಗಳ ಕರಗುವಿಕೆಗೆ ಅನುಕೂಲಕರವಾಗಿದೆ, ಇದು ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಮೀಥೇನ್ ಮತ್ತು ಅಮೋನಿಯದಂತಹ ಅನಿಲಗಳು. 1950 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ, ಅಮೇರಿಕನ್ ಸಂಶೋಧಕ ಸ್ಟಾನ್ಲಿ ಮಿಲ್ಲರ್ ಕೆಲವು ಬಾಹ್ಯ ಶಕ್ತಿಯ ಕ್ರಿಯೆಯ ಮೂಲಕ ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಲು ಒಂದು ಶ್ರೇಷ್ಠ ಪ್ರಯೋಗವನ್ನು ವಿನ್ಯಾಸಗೊಳಿಸಿದರು. ಆ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಅಮೈನೋ ಆಮ್ಲಗಳ ಮಿಶ್ರಣವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ವಿದ್ಯುತ್ ಹೊರಸೂಸುವಿಕೆಯನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಹಾಗೆ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ, ಅವರು ಜೀವನದ ಮೂಲವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಬಹುದಾದ ಪ್ರಾಚೀನ ವಾತಾವರಣದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನು ಮರುಸೃಷ್ಟಿಸಲು ಉದ್ದೇಶಿಸಿದ್ದಾರೆ. ನಾವು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡಂತೆ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಮೂರು ಕನಿಷ್ಠ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳಿವೆ ಎಂದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ: ಆಮ್ಲಜನಕ ಮತ್ತು ಹೈಡ್ರೋಜನ್, ಬಾಹ್ಯ ಶಕ್ತಿಯ ಶಾಶ್ವತ ಮೂಲ ಮತ್ತು ದ್ರವ ನೀರಿನಂತಹ ಘಟಕಗಳಿಂದ ಸಮೃದ್ಧವಾಗಿರುವ ಸ್ಥಿರ ವಾತಾವರಣ. ನಾವು ನೋಡಿದಂತೆ, ಜೀವನದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳು ಬಹುತೇಕ ಸ್ಥಾಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ. ಅದೇನೇ ಇದ್ದರೂ, ಉಚಿತ ಆಮ್ಲಜನಕವಿಲ್ಲದೆ, ಜೀವನವು ಲಕ್ಷಾಂತರ ವರ್ಷಗಳ ದೂರವಿರಬಹುದು. ಯುರೇನಿಯಂ ಮತ್ತು ಕಬ್ಬಿಣದಂತಹ ಅಂಶಗಳ ಜಾಡಿನ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ರಾಕ್ ರಚನೆಗಳು ಆಮ್ಲಜನಕರಹಿತ ವಾತಾವರಣಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಈ ಅಂಶಗಳು ಮಧ್ಯದ ಪ್ರಿಕಾಂಬ್ರಿಯನ್ ಅಥವಾ ಕನಿಷ್ಠ 3 ಶತಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಬಂಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವುದಿಲ್ಲ.
ಆಮ್ಲಜನಕದ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ
ನಮ್ಮಂತಹ ಜೀವಿಗಳಿಗೆ, ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಮುಖವಾದ ವಾತಾವರಣದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಆಮ್ಲಜನಕದ ರಚನೆಯಾಗಿದೆ. ನೇರ ರಾಸಾಯನಿಕ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳು ಅಥವಾ ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿ ಚಟುವಟಿಕೆಯಂತಹ ಭೂವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳು ಆಮ್ಲಜನಕವನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಇದು ರಚನೆ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ ಜಲಗೋಳ, ಸ್ಥಿರ ವಾತಾವರಣ ಮತ್ತು ಸೂರ್ಯನ ಶಕ್ತಿಯು ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳು ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಪ್ರೋಟೀನ್‌ಗಳ ರಚನೆ ಮತ್ತು ಅಮೈನೋ ಆಮ್ಲದ ಘನೀಕರಣ ಮತ್ತು ಸಂಶ್ಲೇಷಣೆಯ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಾಗಿ. ಆನುವಂಶಿಕ ಸಂಕೇತವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ನ್ಯೂಕ್ಲಿಯಿಕ್ ಆಮ್ಲಗಳು, 1.500 ಮಿಲಿಯನ್ ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ, ಏಕಕೋಶೀಯ ಆಮ್ಲಜನಕರಹಿತ ಜೀವಿಗಳು ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಕೇವಲ ಒಂದು ಶತಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, ಸೈನೋಬ್ಯಾಕ್ಟೀರಿಯಾ ಎಂಬ ಜಲಚರಗಳು ಅಣುಗಳನ್ನು ಒಡೆಯಲು ಸೂರ್ಯನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಬಳಸಲಾರಂಭಿಸಿದವು.
ನೀರು (H2O) ಮತ್ತು ಕಾರ್ಬನ್ ಡೈಆಕ್ಸೈಡ್ (CO2) ಅನ್ನು ಸಾವಯವ ಸಂಯುಕ್ತಗಳು ಮತ್ತು ಮುಕ್ತ ಆಮ್ಲಜನಕ (O2) ಆಗಿ ಮರುಸಂಯೋಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಅಂದರೆ, ಹೈಡ್ರೋಜನ್ ಮತ್ತು ಆಮ್ಲಜನಕದ ನಡುವಿನ ರಾಸಾಯನಿಕ ಬಂಧವು ಮುರಿದುಹೋದಾಗ, ಎರಡನೆಯದು ಆಮ್ಲಜನಕದಿಂದ ಪರಿಸರಕ್ಕೆ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ದ್ಯುತಿಸಂಶ್ಲೇಷಣೆಯು ಸಾವಯವ ಇಂಗಾಲದೊಂದಿಗೆ CO2 ಅಣುಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಲು ಸಂಯೋಜಿಸುತ್ತದೆ. ಆಣ್ವಿಕ ವಿಘಟನೆಯ ಮೂಲಕ ಸೌರ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಮುಕ್ತ ಆಮ್ಲಜನಕವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ದ್ಯುತಿಸಂಶ್ಲೇಷಣೆ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಇದು ಸಸ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಸಂಭವಿಸುತ್ತದೆ, ಆದರೂ ಇದು ನಾವು ಇಂದು ಹೊಂದಿರುವ ಭೂಮಿಯ ವಾತಾವರಣದ ಕಡೆಗೆ ಒಂದು ದೈತ್ಯ ಹೆಜ್ಜೆಯಾಗಿದೆ. ಆಮ್ಲಜನಕರಹಿತ ಜೀವಿಗಳಿಗೆ ಇದು ದೊಡ್ಡ ವಿಪತ್ತು, ಏಕೆಂದರೆ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಆಮ್ಲಜನಕ ಹೆಚ್ಚಾದರೆ, CO2 ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ.
ವಾತಾವರಣ ಮತ್ತು ಅನಿಲಗಳ ರಚನೆ
ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿನ ಕೆಲವು ಆಮ್ಲಜನಕ ಅಣುಗಳು ಸೂರ್ಯನಿಂದ ಹೊರಸೂಸುವ ನೇರಳಾತೀತ ಕಿರಣಗಳಿಂದ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಆಮ್ಲಜನಕ ಪರಮಾಣುಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತವೆ. ಈ ಪರಮಾಣುಗಳು ಓಝೋನ್ ಅಣುಗಳನ್ನು (O3) ರೂಪಿಸಲು ಉಳಿದ ಆಮ್ಲಜನಕದೊಂದಿಗೆ ಸಂಯೋಜಿಸುತ್ತವೆ, ಇದು ಸೂರ್ಯನಿಂದ ನೇರಳಾತೀತ ಬೆಳಕನ್ನು ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. 4 ಶತಕೋಟಿ ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ, ನೇರಳಾತೀತ ಬೆಳಕಿನ ಪ್ರವೇಶವನ್ನು ನಿರ್ಬಂಧಿಸಲು ಓಝೋನ್ ಪ್ರಮಾಣವು ಸಾಕಾಗಲಿಲ್ಲ, ಇದು ಸಾಗರಗಳ ಹೊರಗೆ ಜೀವವನ್ನು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರಿಸಲು ಅನುಮತಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಸುಮಾರು 600 ದಶಲಕ್ಷ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ, ಸಮುದ್ರ ಜೀವಿಗಳ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ, ಭೂಮಿಯ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ತಲುಪಿತು ಹಾನಿಕಾರಕ ನೇರಳಾತೀತ ಬೆಳಕನ್ನು ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ಓಝೋನ್ ಮಟ್ಟಗಳು, ಇದು ಖಂಡಗಳಲ್ಲಿ ಜೀವನದ ಹೊರಹೊಮ್ಮುವಿಕೆಗೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು. ಈ ಹಂತದಲ್ಲಿ, ಆಮ್ಲಜನಕದ ಮಟ್ಟವು ಪ್ರಸ್ತುತ ಮೌಲ್ಯದ ಸುಮಾರು 10% ಆಗಿದೆ. ಅದಕ್ಕೇ ಈ ಮೊದಲು ಬದುಕು ಸಾಗರಕ್ಕೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿತ್ತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಓಝೋನ್ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯು ಸಮುದ್ರ ಜೀವಿಗಳು ಭೂಮಿಗೆ ವಲಸೆ ಹೋಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
ಪ್ರಸ್ತುತ 99 ಪ್ರತಿಶತ ಹೈಡ್ರೋಜನ್, ಆಮ್ಲಜನಕ ಮತ್ತು ಆರ್ಗಾನ್ ಸಂಯೋಜನೆಯನ್ನು ತಲುಪುವವರೆಗೆ ವಿವಿಧ ಭೂಮಂಡಲದ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳೊಂದಿಗೆ ನಿರಂತರ ಪರಸ್ಪರ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಸಂಭವಿಸುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ, ವಾತಾವರಣವು ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶದಲ್ಲಿ ಸಂಭವಿಸುವ ವಿವಿಧ ಭೌತಿಕ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ವಿಕಾಸದಲ್ಲಿ ಅಂತರ್ಗತವಾಗಿರುವ ಉಷ್ಣಬಲ, ರಾಸಾಯನಿಕ ಮತ್ತು ಜೈವಿಕ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳ ಅಸಾಧಾರಣ ನಿಯಂತ್ರಕವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಭೂಮಿಯ ಘಟನೆಗಳು, ಅದು ಇಲ್ಲದೆ ಜೀವನವು ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿರುವಂತೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಸಾಗರ ತಾಪಮಾನಗಳ ನಿರಂತರ ಪರಸ್ಪರ ಕ್ರಿಯೆ, ಸೂರ್ಯನ ಹಾನಿಕಾರಕ ಕಿರಣಗಳಿಂದ ಓಝೋನ್ ರಕ್ಷಣೆ ಮತ್ತು ತುಲನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಶಾಂತ ವಾತಾವರಣವು ಜೀವವು ವಿಕಾಸಗೊಳ್ಳಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು.
ಈ ಮಾಹಿತಿಯೊಂದಿಗೆ ನೀವು ವಾತಾವರಣದ ರಚನೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಹೇಗೆ ನಡೆಸಲಾಯಿತು ಎಂಬುದರ ಕುರಿತು ಇನ್ನಷ್ಟು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ.