நாம் ஏன் எப்போதும் சந்திரனின் ஒரே பக்கத்தைப் பார்க்கிறோம்?

சந்திரன் எப்பொழுதும் நமக்கு ஒரே முகத்தைக் காட்டுகிறது, அதாவது பூமியிலிருந்து சந்திரனின் மறைவான முகத்தை நாம் பார்க்க முடியாது என்பதை நாம் அனைவரும் அறிவோம். துரதிர்ஷ்டவசமாக, இந்த உண்மை நிலவு சுழலவில்லை என்று பலர் நம்புவதற்கு வழிவகுத்தது. பலருக்கு தெரியாது நாம் ஏன் எப்போதும் சந்திரனின் ஒரே பக்கத்தைப் பார்க்கிறோம்.

இந்த காரணத்திற்காக, சந்திரனின் ஒரே பக்கத்தை நாம் ஏன் பார்க்கிறோம் என்பதை படிப்படியாக உங்களுக்கு விளக்க இந்த கட்டுரையை அர்ப்பணிக்கப் போகிறோம்.

சந்திரன் தன்னைத்தானே திருப்புகிறது

முதலில், சந்திரன் பூமியைச் சுற்றி எப்படி நகர்கிறது என்பதை நீங்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும் (மொழிபெயர்ப்பு), சந்திரன் ஏன் சுழல்கிறது என்பதை நீங்கள் புரிந்து கொள்ளலாம். இந்த சந்திர மொழிபெயர்ப்பு காலம் 27,3 நாட்கள், அதாவது இன்று இரவு முழு நிலவு இருந்தால், 27,3 நாட்களுக்கு சந்திரன் இன்று இருக்கும் அதே கட்டத்தில் இருக்கும். சந்திரன் பூமியைச் சுற்றி வரும்போது அதுவும் சுற்றுகிறது.

இரண்டு நகர்வுகளிலும் நீங்கள் எவ்வளவு நேரம் செலவிடுகிறீர்கள் என்பது இங்கே முக்கிய புள்ளி. உண்மையில், சந்திரன் பூமியைச் சுற்றி ஒரு சுழற்சியை முடிக்க எடுக்கும் அதே 27,3 நாட்களை அதன் அச்சில் சுற்றி முடிக்க எடுக்கும். இந்த ஒத்திசைவான இயக்கம், இந்த இயக்கத்தின் தற்செயல் நிகழ்வு, நமது இயற்கை செயற்கைக்கோளின் அதே முகத்தை நாம் எப்போதும் பார்க்கிறோம்.

இந்த அற்புதமான தற்செயல் நிகழ்வின் பின்னணியில் உள்ள அடிப்படை அம்சம் ஈர்ப்பு விசையாகும். சந்திரனின் புவியீர்ப்பு பூமியை சிறிது சிதைத்து, அலை இயக்கத்தை மிகவும் எளிதாக்குகிறது. அதே வழியில், பூமியின் ஈர்ப்பு விசை நிலவில் "இழுக்கிறது", சந்திரனில் ஒரு பிரேக் போன்ற பம்ப் உருவாக்குகிறது. இந்த பிரேக் சந்திரனின் தற்போதைய சுழற்சி வேகத்தில் அதன் சுழற்சியை குறைக்கிறது.

அது நடந்தபோது, சுமார் 4.500 பில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, சந்திரன் அலை சக்திகள் என்று அழைக்கப்படுபவற்றால் "தடுக்கப்பட்டது", அது அன்றிலிருந்து நமக்கு அதே முகத்தைக் காட்டுகிறது. சூரியக் கதிர்வீச்சைப் பெறாததால் நாம் பார்க்காத பக்கம் நாம் பார்க்கும் பக்கத்தை விட குளிர்ச்சியானது என்று நினைக்கும் போக்கும் உள்ளது. இருப்பினும், இதுவும் தவறானது. சந்திரனின் இருபுறமும், அல்லது முழு சந்திர மேற்பரப்பும், பூமியைச் சுற்றி அதன் இயக்கத்தின் போது அதே அளவு கதிர்வீச்சைப் பெறுகிறது.

நாம் ஏன் எப்போதும் சந்திரனின் ஒரே பக்கத்தைப் பார்க்கிறோம்?

சூரிய குடும்பத்தில் உள்ள பெரும்பாலான கோள்களில் நிலவுகள் உள்ளன. உதாரணத்திற்கு, செவ்வாய் கிரகத்தில் வியாழன் 79 மற்றும் நெப்டியூன் 14 என இரண்டு நிலவுகள் உள்ளன. சில பனிக்கட்டிகள், சில பாறைகள், சில புவியியல் ரீதியாக சுறுசுறுப்பானவை, ஆனால் மற்றவை சிறிய அல்லது செயல்பாடு இல்லை. ஆனால் சந்திரனைப் பற்றி என்ன? அதற்கும் அதற்கும் என்ன சம்பந்தம்?

இந்த கேள்விக்கு ஒரு எளிய பதில் உள்ளது: சந்திரன் ஒரு சிறந்த நடனக் கூட்டாளியைப் போன்றது, தொடர்ந்து அதன் கூட்டாளரைப் பார்க்கிறது: அது எப்போதும் ஒரே முகத்துடன் பூமியைப் பார்க்கிறது. முகம் "தனித்துவம் வாய்ந்தது" ஏனெனில் சந்திரன் பூமியைச் சுற்றி வருவதற்குச் சமமான நேரத்தை எடுத்துக்கொள்கிறது.

இது 27 நாட்களுக்குச் சமமானதாகும், எனவே நாம் எப்போதும் ஒரே சந்திர அரைக்கோளத்தைப் பார்க்கிறோம். இது ஈர்ப்பு இணைப்பு எனப்படும் நிகழ்வு. அல்லது அதே விஷயம்: அதன் சுழற்சி மற்றும் மொழிபெயர்ப்பு இயக்கங்கள் ஒத்திசைக்கப்படுகின்றன, எனவே நாம் எப்போதும் ஒரே முகத்தைப் பார்க்கிறோம்.

விண்வெளிக்குப் பயணிக்காமல், அதிலிருந்து விலகிச் செல்லாமல் நாமே பயிற்சி செய்யலாம்: ஒரு குச்சியையும் இரண்டு வண்ணங்களின் இரண்டு காகிதங்களையும் எடுத்து, அது தானாகவே சுழலும் போது அதைச் சுற்றி சுழற்றுங்கள். எனவே முதலில் மஞ்சள் காகிதத்தைப் பார்க்க முடிந்தால், மீதமுள்ள நேரத்தில் மஞ்சள் காகிதத்தை மட்டுமே பார்ப்பீர்கள். சூரிய குடும்பத்தில் ஐந்தாவது பெரிய நிலவுக்கு இதுதான் நடந்தது.

சந்திரனின் இருண்ட பக்கத்தைப் பற்றி என்ன?

ஆனால் இன்னும் இருக்கிறது, நாம் பார்க்க முடியாத அந்த முகத்தைப் பற்றி என்ன? 1959 முதல், சோவியத் விண்வெளி ஆய்வுகள் மூலம் மக்கள் படங்களை பார்க்க முடியும். இன்று தொலைவில் உள்ள அனைத்து திசைகளிலிருந்தும் உயர் தெளிவுத்திறன் கொண்ட படங்கள் கிடைத்துள்ளன, மேலும் அது அதிக பள்ளம் இருப்பதைக் காணலாம்: அது விண்வெளியில் அதிகமாக வெளிப்படுவதால் தான்.

இவ்வாறு, காணக்கூடிய பக்கமானது 40% கடலால் ஆனது, மேலும் ஒரு பெரிய நிலப்பரப்பு எரிமலை ஓட்டத்திலிருந்து வருகிறது. இருப்பினும், மறைக்கப்பட்ட பக்கத்தில் 8% மட்டுமே. இது இன்று ஒரு மர்மமாக உள்ளது, மேலும் இரு தரப்புகளின் மேலோடு ஏன் மிகவும் வித்தியாசமாக இருக்கிறது என்பதை துல்லியமாக புரிந்து கொள்ள முயற்சிக்கிறது.

மாற்றம் 2019 ஆய்வின் 4 சீன ஆய்வின்படி, இந்த இணைப்பு ஒரு விளைவை ஏற்படுத்தக்கூடும்: “பூமியும் சந்திரனும் உருவானபோது, ​​​​அவை உண்மையில் ஒளிரும் விளக்குகளாக இருந்தன. செயற்கைக்கோள்கள் சிறியதாகி விரைவாக குளிர்ச்சியடைந்தன, ஆனால் நமது கிரகம் தொடர்ந்து வெப்பத்தை வெளியிடுகிறது. அந்த நேரத்தில், சுற்றுப்பாதைகள் இணைக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும், மேலும் வெப்பம் தெரியும் பக்கத்தில் ஒரு தடிமனான மேலோடு உருவாவதைத் தடுத்தது" என்று அவர் விளக்கினார்.

சந்திரனின் இயக்கங்கள்

சந்திரனுக்கும் பூமிக்கும் இடையில் ஈர்ப்பு விசை இருப்பதால், இந்த செயற்கைக்கோளின் இயற்கையான இயக்கங்களும் உள்ளன. நமது கிரகத்தைப் போலவே, அதன் சொந்த அச்சில் சுழற்சி மற்றும் பூமியைச் சுற்றி ஒரு சுற்றுப்பாதையில் மொழிபெயர்ப்பு என அறியப்படும் இரண்டு தனித்துவமான இயக்கங்களைக் கொண்டுள்ளது. இந்த இயக்கங்கள் சந்திரனை வகைப்படுத்துகின்றன மற்றும் அலைகள் மற்றும் சந்திரனின் கட்டங்களுடன் தொடர்புடையவை.

அவர் கொண்டிருக்கும் வெவ்வேறு இயக்கங்களின் போது, ​​அவர் அவற்றை முடிக்க ஒரு குறிப்பிட்ட நேரத்தை செலவிடுகிறார். எடுத்துக்காட்டாக, முழுமையான மொழிபெயர்ப்பு மடியில் சராசரியாக 27,32 நாட்கள் ஆகும். சுவாரஸ்யமாக, சந்திரன் எப்போதும் ஒரே முகத்தை நமக்குக் காட்டுகிறார், அது முற்றிலும் நிலையானதாகத் தெரிகிறது. இது பல வடிவியல் காரணங்களாலும், சந்திர விடுதலை எனப்படும் மற்றொரு வகை இயக்கத்தாலும் ஆகும், அதை நாம் பின்னர் பார்க்கலாம்.

பூமி சூரியனைச் சுற்றி வரும்போது, சந்திரனும் அதைச் செய்கிறது ஆனால் பூமியில், கிழக்கு திசையில். அதன் இயக்கங்கள் முழுவதும் பூமியிலிருந்து சந்திரனின் தூரம் பெரிதும் மாறுபடும். கிரகத்திற்கும் செயற்கைக்கோளுக்கும் இடையே உள்ள தூரம் 384 கி.மீ. இந்த தூரம் அதன் சுற்றுப்பாதையில் இருக்கும் தருணத்தைப் பொறுத்து முற்றிலும் மாறுபடும். சுற்றுப்பாதை மிகவும் குழப்பமடைந்து சில தருணங்களில் தொலைவில் இருப்பதால், சூரியன் அதன் ஈர்ப்பு விசையால் பெரிதும் பாதிக்கிறது.

சந்திரனின் முனைகள் சரி செய்யப்படவில்லை மற்றும் 18,6 ஒளி ஆண்டுகள் தொலைவில் நகரும். இது சந்திர நீள்வட்டம் சரி செய்யப்படாமல் இருப்பதற்கும், 8,85 ஆண்டுகளின் ஒவ்வொரு திருப்பத்திற்கும் சந்திரனின் பெரிஜி ஏற்படுகிறது. சந்திரன் அதன் முழு கட்டத்தில் இருக்கும்போது, ​​அதன் சுற்றுப்பாதையில் மிக நெருக்கமாக இருக்கும்போது இந்த பெரிஜீ ஆகும். மறுபுறம், அபோஜீ என்பது சுற்றுப்பாதையில் இருந்து வெகு தொலைவில் இருக்கும்போது.

இந்த தகவலின் மூலம் நாம் ஏன் எப்போதும் சந்திரனின் ஒரே பக்கத்தைப் பார்க்கிறோம் என்பதைப் பற்றி மேலும் அறியலாம் என்று நம்புகிறேன்.