சூரியன் எப்போது உருவானது?

சூரியனுக்கு நன்றி, நாம் நமது கிரகத்தில் உயிர் வாழ முடியும். பூமி வாழக்கூடிய மண்டலம் என்று அழைக்கப்படும் ஒரு மண்டலத்தில் உள்ளது, அதில் சூரியனிலிருந்து தூரத்திற்கு நன்றி, நாம் உயிர் சேர்க்க முடியும். இருப்பினும், விஞ்ஞானிகள் எப்போதும் கேள்வி எழுப்பியுள்ளனர் சூரியன் எப்போது உருவானது அதிலிருந்து இன்று நம்மிடம் இருக்கும் சூரிய குடும்பம் எப்படி உருவானது.

இந்த கட்டுரையில் சூரியன் எப்போது உருவானது, அதன் தன்மைகள் மற்றும் முக்கியத்துவம் பற்றி சொல்லப் போகிறோம்.

சூரியன் என்றால் என்ன

நமது கிரகத்திற்கு மிக அருகில் உள்ள நட்சத்திரம் (149,6 மில்லியன் கிமீ) சூரியனை அழைக்கிறோம். சூரியக் குடும்பத்தின் அனைத்து கோள்களும் அதன் ஈர்ப்பு விசையால் ஈர்க்கப்பட்டு, அவற்றுடன் வரும் வால் நட்சத்திரங்களும் சிறுகோள்களும் அதைச் சுற்றி வருகின்றன. சூரியன் நமது விண்மீன் மண்டலத்தில் மிகவும் பொதுவான நட்சத்திரம், அதாவது, மற்ற நட்சத்திரங்களை விட இது பெரியதாகவோ அல்லது சிறியதாகவோ இல்லை.

இது G2 மஞ்சள் குள்ளமானது அதன் வாழ்க்கையின் முக்கிய வரிசையை கடந்து செல்கிறது. இது பால்வீதியின் புறநகரில் ஒரு சுழல் கையில் உள்ளது, அதன் மையத்திலிருந்து சுமார் 26.000 ஒளி ஆண்டுகள். இது சூரிய குடும்பத்தின் நிறை 99% அல்லது ஒரே கிரகத்தின் அனைத்து கிரகங்களின் நிறை 743 மடங்கு அதிகமாக உள்ளது (பூமியின் நிறை சுமார் 330.000 மடங்கு).

மறுபுறம் சூரியன், இது 1,4 மில்லியன் கிலோமீட்டர் விட்டம் கொண்டது மற்றும் பூமியின் வானத்தில் மிகப்பெரிய மற்றும் பிரகாசமான பொருளாகும்., அவரது இருப்பு பகலை இரவிலிருந்து வேறுபடுத்துகிறது. மின்காந்த கதிர்வீச்சின் நிலையான உமிழ்வு காரணமாக (உணர்ந்த ஒளி உட்பட), நமது கிரகம் வெப்பத்தையும் ஒளியையும் பெறுகிறது, இது வாழ்க்கையை சாத்தியமாக்குகிறது.

சூரியன் எப்போது உருவானது?

அனைத்து நட்சத்திரங்களைப் போலவே, சூரியனும் வாயு மற்றும் பெரிய மூலக்கூறுகளின் மேகத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்த பிற பொருட்களிலிருந்து உருவானது. மேகம் 4.600 பில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அதன் சொந்த ஈர்ப்பு விசையின் கீழ் சரிந்தது. முழு சூரிய குடும்பமும் ஒரே மேகத்திலிருந்து வருகிறது.

இறுதியில், வாயுப் பொருள் மிகவும் அடர்த்தியாகிறது, அது அணுசக்தி எதிர்வினையைத் தூண்டுகிறது, அது நட்சத்திரத்தின் மையத்தை "பற்றவைக்கிறது". இந்த பொருட்களை உருவாக்கும் மிகவும் பொதுவான செயல்முறை இதுவாகும்.

சூரியனிலிருந்து ஹைட்ரஜன் உட்கொள்ளப்படுவதால், அது ஹீலியமாக மாற்றப்படுகிறது. சூரியன் பிளாஸ்மாவின் ஒரு மாபெரும் பந்து, கிட்டத்தட்ட முற்றிலும் வட்டமானது, முக்கியமாக ஹைட்ரஜன் (74,9%) மற்றும் ஹீலியம் (23,8%) ஆகியவற்றால் ஆனது. கூடுதலாக, இது ஆக்ஸிஜன், கார்பன், நியான் மற்றும் இரும்பு போன்ற சுவடு கூறுகளை (2%) கொண்டுள்ளது.

சூரியனின் எரியக்கூடிய பொருளான ஹைட்ரஜன், நுகரப்படும் போது ஹீலியமாக மாறி, "ஹீலியம் சாம்பல்" ஒரு அடுக்கை விட்டுச் செல்கிறது. நட்சத்திரம் அதன் முக்கிய வாழ்க்கைச் சுழற்சியை முடிக்கும்போது இந்த அடுக்கு அதிகரிக்கும்.

கட்டமைப்பு மற்றும் பண்புகள்

மையமானது சூரியனின் அமைப்பில் ஐந்தில் ஒரு பகுதியை ஆக்கிரமித்துள்ளது. சூரியன் கோளமானது மற்றும் அதன் சுழற்சி இயக்கத்தின் காரணமாக துருவங்களில் சிறிது தட்டையானது. அதன் உடல் சமநிலை (ஹைட்ரோஸ்டேடிக் விசை) அதன் நிறை மற்றும் உள் வெடிப்பின் உந்துதலைக் கொடுக்கும் மகத்தான ஈர்ப்பு விசையின் உள் எதிர் எடை காரணமாகும். இந்த வெடிப்பு ஹைட்ரஜனின் பாரிய இணைவு அணுக்கரு வினையால் உருவாகிறது.

இது வெங்காயம் போன்ற அடுக்குகளில் கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த அடுக்குகள்:

• அணுக்கரு. உள் பகுதி. இது நட்சத்திரத்தின் ஐந்தில் ஒரு பகுதியை ஆக்கிரமித்துள்ளது மற்றும் மொத்த ஆரம் சுமார் 139.000 கிமீ ஆகும். இங்குதான் சூரியனில் மிகப்பெரிய அணு வெடிப்பு ஏற்பட்டது. மையத்தில் உள்ள ஈர்ப்பு விசை மிகவும் வலுவானது, இந்த வழியில் உருவாக்கப்படும் ஆற்றல் மேற்பரப்புக்கு உயர ஒரு மில்லியன் ஆண்டுகள் ஆகும்.
• கதிர்வீச்சு மண்டலம். இது பிளாஸ்மா (ஹீலியம் மற்றும் அயனியாக்கம் செய்யப்பட்ட ஹைட்ரஜன்) ஆகியவற்றால் ஆனது. இந்தப் பகுதியானது சூரியனிலிருந்து உள் ஆற்றலை எளிதில் வெளிநோக்கிப் பரவச் செய்து, இந்தப் பகுதியில் வெப்பநிலையை வெகுவாகக் குறைக்கிறது.
• வெப்பச்சலன மண்டலம். இந்த பகுதியில், வாயு இனி அயனியாக்கம் செய்யப்படுவதில்லை, எனவே ஆற்றல் (ஃபோட்டான்கள்) வெளியில் இருந்து வெளியேறுவது மிகவும் கடினம் மற்றும் வெப்ப வெப்பச்சலனத்தால் செய்யப்பட வேண்டும். இதன் பொருள், திரவம் சீரற்ற முறையில் வெப்பமடைகிறது, இது விரிவடைதல், அடர்த்தி இழப்பு மற்றும் அலைகளைப் போலவே உயரும் மற்றும் விழும் நீரோட்டங்களை ஏற்படுத்துகிறது.
• ஃபோட்டோஸ்பியர். இது சூரியனிலிருந்து தெரியும் ஒளியை வெளியிடும் பகுதி. சூரியனின் மேற்பரப்பு என்று நம்பப்படும் 100 முதல் 200 கிலோமீட்டர் ஆழத்தில் ஒளி படலமாக இருந்தாலும், அவை இருண்ட மேற்பரப்பில் பிரகாசமான தானியங்கள் என்று நம்பப்படுகிறது.
• குரோமோஸ்பியர். ஃபோட்டோஸ்பியரின் வெளிப்புற அடுக்கு மிகவும் ஒளிஊடுருவக்கூடியது மற்றும் பார்ப்பதற்கு கடினமாக உள்ளது, ஏனெனில் இது முந்தைய அடுக்கின் பிரகாசத்தால் மறைக்கப்பட்டுள்ளது. இது சுமார் 10.000 கிலோமீட்டர் விட்டம் கொண்டது, மேலும் சூரிய கிரகணத்தின் போது வெளியில் சிவப்பு நிறத்துடன் காணப்படும்.
• சூரிய கிரீடம். இவை வெளிப்புற சூரிய வளிமண்டலத்தின் மிக மெல்லிய அடுக்குகள் மற்றும் உட்புற அடுக்குகளுடன் ஒப்பிடும்போது கணிசமாக வெப்பமானவை. சூரியனின் இயல்பு பற்றிய தீர்க்கப்படாத மர்மங்களில் இதுவும் ஒன்று. பொருளின் குறைந்த அடர்த்தி மற்றும் ஒரு தீவிர காந்தப்புலம் உள்ளது, இதன் மூலம் ஆற்றலும் பொருளும் மிக அதிக வேகத்தில் பயணிக்கின்றன. கூடுதலாக, இது பல எக்ஸ்-கதிர்களின் மூலமாகும்.

சூரிய வெப்பநிலை

சூரியனின் வெப்பநிலை ஒவ்வொரு பகுதியிலும் மாறுபடும் மற்றும் எல்லாப் பகுதிகளிலும் மிக அதிகமாக இருக்கும். அதன் மைய வெப்பநிலையில் 1,36 x 106 கெல்வின் (சுமார் 15 மில்லியன் டிகிரி செல்சியஸ்) பதிவு செய்ய முடியும், அதே சமயம் மேற்பரப்பில் அது சுமார் 5778 K (சுமார் 5505 °C) மற்றும் பின்னர் மீண்டும் 1 அல்லது 2 உயர்வு x 105 டிகிரி கெல்வின் மேல்.

சூரியன் நிறைய மின்காந்த கதிர்வீச்சை வெளியிடுகிறது, அவற்றில் சில சூரிய ஒளியைக் காணலாம். இந்த ஒளியின் ஆற்றல் வரம்பு 1368 W/m2 மற்றும் ஒரு வானியல் அலகு (AU) தூரத்தைக் கொண்டுள்ளது, இது பூமியிலிருந்து சூரியனுக்கான தூரமாகும்.

இந்த ஆற்றல் கிரகத்தின் வளிமண்டலத்தால் தணிக்கப்படுகிறது, பிரகாசமான நண்பகலில் சுமார் 1000 W/m2 கடந்து செல்ல அனுமதிக்கிறது. சூரிய ஒளி 50% அகச்சிவப்பு ஒளி, 40% புலப்படும் ஒளி மற்றும் 10% புற ஊதா ஒளி ஆகியவற்றால் ஆனது.

நீங்கள் பார்க்க முடியும் என, இந்த நடுத்தர நட்சத்திரத்திற்கு நன்றி, நமது கிரகத்தில் நாம் உயிர் வாழ முடியும். இந்த தகவலின் மூலம் சூரியன் எப்போது உருவானது மற்றும் அதன் குணாதிசயங்கள் பற்றி மேலும் அறியலாம் என்று நம்புகிறேன்.