ஏன் வானம் நீலமானது மற்றும் மற்றொரு நிறம் அல்ல?

இந்த கேள்வியை யார் கேட்கவில்லை அல்லது இதுவரை கேட்கவில்லை? அதைப் பற்றி அவர்கள் எங்களிடம் சொல்லியிருக்கலாம் ... "இது பெருங்கடல்களின் பிரதிபலிப்பு!" இது வேடிக்கையானது, நாம் கேள்வியை பின்னோக்கி கேட்டால், பெருங்கடல்கள் ஏன் நீலமாக இருக்கின்றன என்பதற்கான பிரபலமான பதில் பொதுவாக வானம் நீலமாக இருப்பதால் தான். சரியாக பொருந்தாத ஒன்று இருக்கிறதா? நிச்சயமாக, யார் "ஓவியம்" யார் என்பதை நீங்கள் தேட வேண்டியதில்லை, மாறாக அந்த நிறம் எங்கிருந்து வருகிறது. சூரியனில் இருந்து வரும் வெள்ளை சூரிய கதிர்கள் வளிமண்டலத்துடன் தொடர்பு கொள்கின்றன.

ஒளி கதிர்கள் வெளிப்படையான அல்லது ஒளிஊடுருவக்கூடிய உடல்கள் வழியாக செல்லும்போது, ​​ஒவ்வொன்றும் வெள்ளை ஒளியை தனித்தனியாகவும் சறுக்கலாகவும் உருவாக்கும் வண்ணங்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட கோணத்தில். எப்போதும் அவர்கள் கடந்து செல்லும் ஊடகத்தைப் பொறுத்து, திசையும் வடிவமும் மாறும். சூரியனால் வெளிப்படும் வெள்ளை ஒளி மின்காந்த நிறமாலையை உருவாக்கும் அனைத்து அலைகளின் ஒரு பகுதியையும் ஒத்துள்ளது. வண்ண வரம்பு வானவில் போன்றது. வண்ணங்களின் இந்த சிதைவைக் காண, ஒரு ப்ரிஸம் வழியாக ஒளியின் கதிரைக் கடந்து செல்ல போதுமானது.

ஒளியின் வண்ணங்களை சிதைப்பது

வண்ணங்கள் சிதைவடைவதால், வயலட் மற்றும் நீல அலைநீளங்கள் குறைவாக இருக்கும் மஞ்சள் நிறங்களை விட (அதிக இடைநிலை) அல்லது அதன் தீவிரமான சிவப்பு, நீண்ட நீளங்களைக் கொண்டது. இதுதான் இந்த வகையான வண்ணங்களின் விசிறியை ஏற்படுத்துகிறது. சூரியனின் கதிர்கள் வளிமண்டலத்தை கடந்து செல்லும்போது, ​​அவை நீராவி, தூசி, சாம்பல் போன்றவற்றின் வழியாகச் செய்கின்றன. இந்த கட்டத்தில், வயலட் மற்றும் நீல ஒளி கதிர்கள் அதிக அளவில் திசை திருப்பப்படுகின்றன மஞ்சள் மற்றும் சிவப்பு நிறங்களை விட.

இந்த கதிர்கள், ஈரப்பதம், தூசி மற்றும் சாம்பல் ஆகியவற்றால் நிரம்பிய காற்று துகள்களுடன் தொடர்ந்து மோதுகின்றன, இது பாதையில் நிலையான மாற்றத்தை ஏற்படுத்துகிறது. இந்த செயல்முறை "பரவுதல்" என்று அழைக்கப்படுகிறது. இதுதான் அந்த நீல நிறத்தை ஏற்படுத்துகிறது. குறுகிய அலைநீளம் காரணமாக சிவப்பு வண்ணங்களை விட நான்கு மடங்கு வேகமாக பரவுவதன் மூலம், அந்த பொதுவான நீல உணர்வை நாம் ஏற்படுத்துகிறது, மேலும் அது ஒரு புள்ளியில் கவனம் செலுத்தவில்லை.

ஆம், பகலில் வானம் நீலமாகத் தெரிகிறது. ஆனால் எப்போதும் இல்லை! நடிகர்களா?

மஞ்சள் மற்றும் சிவப்பு நிறமாலைக்கு சொந்தமான கதிர்கள் இதற்கு நேர்மாறானவை. அவற்றின் நீண்ட அலைநீளங்கள் அவை குறைவாக சிதற வைக்கின்றன. ஒரு நேர் கோட்டில் மேலும் பயணிப்பதன் மூலம், இந்த வண்ணங்கள் கலக்க காரணமாகிறது, இது ஒரு ஆரஞ்சு நிறத்தை அளிக்கிறது. நாம் இருக்கும் நாளின் நேரத்தைப் பொறுத்து, வானத்தின் நிறம், அது மாறுபடும் என்பது உண்மைதான். சூரிய உதயம் அல்லது சூரிய அஸ்தமனம் போது நாம் காணக்கூடிய ஒன்று, கடல் மட்டம் அல்லது அடிவானத்திற்கு அருகில் சூரியனைக் காண்கிறோம்.

இங்குள்ள ஒளியின் கதிர்கள் வளிமண்டலத்தில் அதிக அளவு தடிமன் வழியாக செல்ல வேண்டும். நீர் நீராவி துகள்கள், சொட்டுகள், தூசி போன்றவற்றின் மிகப் பெரிய அளவிலான கட்டாய தொடர்பு பின்வருவனவற்றை கட்டாயப்படுத்துகிறது. நீலம் மற்றும் வயலட் போன்ற ஒளியின் கதிர்கள் தொடர்ந்து பக்கவாட்டில் சிதறடிக்கப்படுகின்றன. சிவப்பு நிறமாலைக்கு நெருக்கமான கதிர்கள், கடினமான பாதைகளுடன், தொடர்கின்றன, மேலும் ஆரஞ்சு மற்றும் சிவப்பு நிறத்தை நமக்குத் தருகின்றன.

இது எப்போதும் காற்றில் இடைநீக்கம் செய்யப்பட்ட சாம்பல் மற்றும் தூசியின் அளவைப் பொறுத்தது

சூரிய உதயம் அல்லது சூரிய அஸ்தமனத்தில் வானத்தில் உணரப்படும் சிவப்பு நிறத்தின் தீவிரம் எப்போதும் நீராவி தவிர, காற்றில் நிறுத்தப்படும் சாம்பல் மற்றும் தூசியின் அளவைப் பொறுத்தது. உதாரணமாக வெடிப்புகள் அல்லது நெருப்புகள் இருக்கும்போது, ​​தூசி மற்றும் சாம்பலின் அளவு அதிகரிக்கிறது, மேலும் அந்த வண்ணங்கள் இன்னும் தெளிவாகக் காணப்படுவதற்கு இதுவும் முக்கிய காரணம்.

இந்த நிகழ்வின் ஒரு நல்ல மாதிரி செவ்வாய் கிரகத்தில் காணப்படுகிறது. கூடுதலாக, இப்போது அவர் அதை வெல்லப் போகிறார், கிரகம் ஏன் எப்போதும் சிவப்பு நிறமாக இருக்கிறது என்பதை விளக்குவதற்கு இது மிகவும் பொருத்தமான ஒன்றை எடுக்கிறது. இது துல்லியமாக "வளிமண்டலத்தின் அளவு" காரணமாக உள்ளது, அது மிகவும் நன்றாக இருக்கிறது. கூடுதலாக, பூமியில், முக்கியமாக ஆக்ஸிஜனைப் போலல்லாமல், அது பெரும்பாலும் கார்பன் டை ஆக்சைடால் ஆனது. அதிக அளவு இரும்பு ஆக்சைடு மற்றும் தூசியை வளர்க்கும் காற்றின் வாயுக்கள் ஆகியவற்றுடன் சேர்ந்து அவை செவ்வாய் கிரகத்தை பூமியைப் போலல்லாமல், நமது நீல கிரகமாக ஆக்குகின்றன.