سج ڌرتيءَ جو سڀ کان ويجھو تارو آهي، جيڪو ڌرتيءَ کان 149,6 ملين ڪلوميٽرن جي فاصلي تي آهي. شمسي نظام جا سڀئي سيارا ان جي وڏي ڪشش ثقل جي ڪري متوجه ٿين ٿا، ان جي چوڌاري مختلف فاصلن تي گردش ڪري رهيا آهن، جيئن اسان کي ڄاڻون ٿا ته ڪوميٽس ۽ ايسٽروڊس. سج کي عام طور Astro Rey جي نالي سان سڃاتو وڃي ٿو. ڪيترائي ماڻھو چڱيءَ طرح نٿا ڄاڻن سج ڪيئن ٺهيل آهي.
ان ڪري، اسان هي مضمون توهان کي ٻڌائڻ لاءِ وقف ڪرڻ وارا آهيون ته سج ڪيئن ٺهيل آهي، ان جون خاصيتون ۽ زندگيءَ جي اهميت.
خاص خصوصيتون
هي اسان جي ڪهڪشان ۾ هڪ تمام عام تارو آهي: اهو نه ته تمام وڏو آهي ۽ نه ئي ننڍو ان جي لکين ڀينرن جي مقابلي ۾. سائنسي طور تي، سج کي G2-قسم جي پيلو بونا جي طور تي درجه بندي ڪيو ويو آهي.
اهو هن وقت پنهنجي مکيه زندگيء جي تسلسل ۾ آهي. اهو ملڪي واٽ جي ٻاهرين علائقي ۾ واقع آهي ان جي سرپل هٿن مان هڪ، کيراڻي واٽ جي مرڪز کان 26.000 نوري سال. تنهن هوندي به، سج جي ماپ پوري نظام شمسي جي ڪاميٽي جو 99٪ نمائندگي ڪري ٿو، جيڪو شمسي نظام جي سڀني سيٽن جي مجموعي ڪاميٽي جي تقريبا 743 ڀيرا برابر آهي، ۽ اسان جي ڌرتيء جي ڪاميٽي جي اٽڪل 330.000 ڀيرا.
1,4 ملين ڪلوميٽرن جي قطر سان، اهو ڌرتيء جي آسمان ۾ سڀ کان وڏو ۽ روشن اعتراض آهي. ان ڪري انهن جي موجودگي ڏينهن ۽ رات جي وچ ۾ فرق پيدا ڪري ٿي. ٻين لاءِ، سج پلازما جو هڪ وڏو بال آهي، لڳ ڀڳ گول. اهو بنيادي طور تي مشتمل آهي هائيڊروجن (74,9٪) ۽ هيليم (23,8٪)، ٿوري مقدار سان (2٪) ڳري عنصرن جهڙوڪ آڪسيجن، ڪاربان، نيون ۽ لوهه.
هائيڊروجن سج جو مکيه ٻارڻ آهي. تنهن هوندي، جيئن ئي اهو سڙي ٿو، اهو هيليم ۾ بدلجي ٿو، هيليم "اڇ" جي هڪ پرت کي ڇڏي، جيئن ستارو پنهنجي بنيادي زندگي جي چڪر ۾ ترقي ڪري ٿو.
سج ڪيئن ٺهيل آهي؟
سج ھڪڙو گول تارو آھي جنھن جا قطب گھمڻ واري حرڪت سبب ٿورڙا چٽيل آھن. جيتوڻيڪ اهو هڪ تمام وڏو ۽ مسلسل هائيڊروجن فيوزن ايٽم بم آهي، پر ان جي وڏي ڪشش ثقل جو زور اهو ڏئي ٿو ته اهو اندروني ڌماڪي جي زور کي منهن ڏئي ٿو، هڪ توازن تائين پهچي ٿو جيڪو ان کي جاري رکڻ جي اجازت ڏئي ٿو.
سج تہن ۾ ٺهيل آهي، گهٽ ۾ گهٽ هڪ پياز وانگر. اهي پرت آهن:
- ناٽڪ. سج جو اندريون علائقو، سڄي تاري جو پنجون حصو آهي: ان جو ڪل ريڊيس اٽڪل 139.000 ڪلوميٽر آهي. اُتي هائيڊروجن فيوزن جو وڏو ايٽمي ڌماڪو ٿئي ٿو، پر سج جي مرڪز جي ڪشش ثقل جي زور ايترو ته زبردست آهي جو ان طريقي سان پيدا ٿيندڙ توانائي کي مٿاڇري تائين پهچڻ ۾ اٽڪل هڪ لک سال لڳن ٿا.
- تابڪاري واري علائقي. اهو پلازما مان ٺهيل آهي، يعني گيس جهڙوڪ هيليم ۽/يا آئنائيزڊ هائڊروجن، ۽ اهو علائقو آهي جيڪو توانائيءَ کي ٻاهرئين سطحن ڏانهن شعاع ڏيڻ جو تمام گهڻو امڪان آهي، جيڪو هن جڳهه تي رڪارڊ ٿيل گرمي پد کي ڪافي حد تائين گهٽائي ٿو.
- ڪنوڪشن زون. هي هڪ اهڙو علائقو آهي جتي گئس هاڻي آئنائيز ٿيل نه آهي، ان کي توانائي (فوٽن جي صورت ۾) سج کان فرار ٿيڻ ڏکيو بڻائي ٿو. هن جو مطلب آهي ته توانائي صرف حرارتي منتقلي جي ذريعي نڪري سگهي ٿي، جيڪا تمام گهڻي سست آهي. نتيجي طور، شمسي سيال غير برابر طور تي گرم ڪيو ويندو آهي، جنهن جي توسيع، کثافت جي نقصان، ۽ اڀرندڙ يا گرڻ وارو وهڪرو، گهڻو ڪري اندروني لڏپلاڻ وانگر.
- فوٽو اسپير. اهو علائقو جتي سج ظاهري روشني خارج ڪري ٿو، جيتوڻيڪ هڪ شفاف پرت 100 کان 200 ڪلوميٽرن جي اونهائي آهي، هڪ اونداهي سطح تي روشن اناج وانگر ظاهر ٿئي ٿو. اهو مڃيو وڃي ٿو ستاري جي مٿاڇري ۽ جتي سج جا نشان ظاهر ٿين ٿا.
- ڪروموسفيئر: اهو نالو فوٽو اسپيئر جي ٻاهرئين پرت کي ڏنو ويو آهي، جيڪو اڃا به وڌيڪ شفاف ۽ ڏسڻ ۾ مشڪل آهي ڇاڪاڻ ته اها پوئين پرت جي چمڪ جي ڪري مبهم آهي. اهو اٽڪل 10.000 ڪلوميٽر قطر جي ماپ آهي ۽ سج گرهڻ دوران ڳاڙهي ظهور سان ڏسي سگهجي ٿو.
- تاج. اهو نالو سج جي ٻاهرئين ماحول جي ٿلهي پرت کي ڏنو ويو آهي، جتي گرمي پد اندروني سطحن جي نسبت تمام گهڻو وڌيڪ آهي. اهو شمسي نظام جو راز آهي. بهرحال، مادي جي گھٽ کثافت ۽ مضبوط مقناطيسي ميدان، توانائي ۽ مادو تمام تيز رفتار سان گذري ٿو، ۽ ڪيترائي ايڪس ري.
temperatura
جيئن اسان ڏٺو آهي، سج جو گرمي پد ان علائقي جي لحاظ کان مختلف ٿئي ٿو جنهن ۾ تارو رهي ٿو، جيتوڻيڪ سڀئي تارا اسان جي معيار موجب ناقابل اعتبار حد تائين گرم آهن. سج جي مرڪزي حصي ۾، گرمي پد 1,36 x 106 درجا ڪيلوين جي ويجهو رڪارڊ ڪري سگهجي ٿو (جيڪو اٽڪل 15 ملين درجا سينٽي گريڊ آهي)، جڏهن ته مٿاڇري تي گرمي پد ”مشڪل“ 5.778 K (اٽڪل 5.505 °C) تائين گهٽجي وڃي ٿو ۽ وڃي ٿو. 2 ڪيلون جي 105 x ڪرونا تائين واپس.
زندگيءَ لاءِ سج جي اهميت
برقياتي مقناطيسي شعاعن جي مسلسل اخراج ذريعي، جنهن ۾ اسان جي اکين جي روشني شامل آهي، سج اسان جي ڌرتي کي گرم ۽ روشن ڪري ٿو، زندگي کي جيئن اسان ڄاڻون ٿا اهو ممڪن آهي. تنهن ڪري، سج irreplaceable آهي.
ان جي روشني ڦوٽو سنٿيسس کي قابل بڻائي ٿي، جنهن کان سواءِ فضا ۾ ايتري آڪسيجن نه هوندي جيتري اسان جي ضرورت آهي ۽ ٻوٽن جي زندگي مختلف خوراڪ جي زنجيرن کي سهارو نه ڏئي سگهندي. ٻي پاسي، ان جي گرمي آبهوا کي مستحڪم ڪري ٿي، مائع پاڻي جي موجودگي جي اجازت ڏئي ٿي، ۽ مختلف موسمي چڪر لاء توانائي فراهم ڪري ٿي.
آخر ۾، سج جي ڪشش ثقل سيارن کي مدار ۾ رکي ٿي، بشمول ڌرتيءَ. ان کان سواءِ نه ڏينهن هجي ها نه رات، نه موسمون هجن ها ۽ ڌرتي ضرور هڪ سرد، مئل سيارو هجي ها جيئن ڪيترن ئي ٻاهرين سيارن وانگر. اهو انساني ثقافت ۾ ظاهر ٿئي ٿو: لڳ ڀڳ سڀني مشهور افسانن ۾، سج عام طور تي مذهبي تصور ۾ هڪ مرڪزي جڳهه تي قبضو ڪري ٿو جيئن زرخيزي جي پيء جي ديوتا. سڀ وڏا ديوتا، بادشاهن يا مسيحا ڪنهن نه ڪنهن طريقي سان پنهنجي شان سان جڙيل آهن، جڏهن ته موت، ڪا به شيءِ ۽ برائي يا ڳجهي فنون رات ۽ ان جي رات جي سرگرمين سان جڙيل آهن.
مون کي اميد آهي ته هن معلومات سان توهان وڌيڪ ڄاڻو ٿا ته سج ڪيئن ٺهيل آهي ۽ ان جي اهميت بابت.
تبصرو ڪرڻ جو پهريون