Zlodowacenie i epoka lodowcowa

Przez wszystkie miliony lat, które minęły od powstania Ziemi, były czasy epoki lodowcowej. Nazywa się je epoka lodowcowa. Są to okresy, w których zachodzą zmiany klimatyczne, które obniżają globalne temperatury. Robią to w taki sposób, że większość powierzchni ziemi zamarza. Ważne jest, aby wiedzieć, że kiedy mówisz o zmianach klimatu, musisz mieć odniesienie, aby spojrzeć na naszą planetę z perspektywy.

Chcesz poznać procesy zlodowacenia i epoki lodowcowej naszej planety? Tutaj ujawniamy wszystko.

Charakterystyka epoki lodowcowej

Epoka lodowcowa jest definiowana jako okres charakteryzujący się stałą obecnością rozległej pokrywy lodowej. Ten lód rozciąga się na co najmniej jeden z biegunów. Wiadomo, że Ziemia minęła 90% swojego czasu w ciągu ostatniego miliona lat w 1% najniższych temperatur. Te temperatury są najniższe od ostatnich 500 milionów lat. Innymi słowy, Ziemia jest uwięziona w wyjątkowo zimnym stanie. Ten okres jest znany jako czwartorzędowa epoka lodowcowa.

Ostatnie cztery epoki lodowcowe miały miejsce Co 150 milionów lat. Dlatego naukowcy uważają, że są one spowodowane zmianami orbity Ziemi lub zmianami aktywności Słońca. Inni naukowcy wolą ziemskie wyjaśnienie. Na przykład pojawienie się epoki lodowcowej nawiązuje do rozmieszczenia kontynentów lub stężenia gazów cieplarnianych.

Zgodnie z definicją zlodowacenia jest to okres charakteryzujący się występowaniem czap lodowych na biegunach. Zgodnie z tą praktyczną zasadą w tej chwili jesteśmy zanurzeni w epoce lodowcowej, ponieważ czapy polarne zajmują prawie 10% powierzchni całej Ziemi.

Przez zlodowacenie rozumie się okres epok lodowcowych, w których temperatura na całym świecie jest bardzo niska. W konsekwencji czapy lodowe rozciągają się w kierunku niższych szerokości geograficznych i dominują na kontynentach. Czapy lodowe zostały znalezione na szerokościach równika. Ostatnia epoka lodowcowa miała miejsce około 11 tysięcy lat temu.

Znane epoki lodowcowe

Istnieje dziedzina nauki odpowiedzialna za badanie lodowców. Chodzi o glacjologię. To on jest odpowiedzialny za badanie wszystkich naturalnych przejawów wody w stanie stałym. Z wodą w stanie stałym odnoszą się do lodowców, śniegu, gradu, deszczu ze śniegiem, lodu i innych formacji.

Każdy okres zlodowacenia dzieli się na dwa momenty: lodowcowy i międzylodowcowy. Te pierwsze to te, w których warunki środowiskowe są ekstremalne, a mrozy występują prawie na całej planecie. Z drugiej strony, międzylodowce są bardziej umiarkowane, jak obecnie.

Do tej pory znanych jest i zweryfikowanych pięć okresów epoki lodowcowej: Czwartorzędu, Karoo, andyjsko-saharyjskiej, kriogenicznej i hurońskiej. Wszystko to miało miejsce od czasu powstania Ziemi.

Epoki lodowcowe charakteryzują się nie tylko gwałtownymi spadkami temperatury, ale także gwałtownymi wzrostami.

Okres czwartorzędu rozpoczął się 2,58 miliona lat temu i trwa do dnia dzisiejszego. Karoo, znany również jako okres permo-karboński, był jednym z najdłuższych, trwającym około 100 milionów lat, między 360 a 260 milionami lat temu.

Z drugiej strony zlodowacenie andyjsko-saharyjskie trwało zaledwie 30 milionów lat i miało miejsce między 450 a 430 lat temu. Najbardziej ekstremalny okres, jaki miał miejsce na naszej planecie, to niewątpliwie okres kriogeniczny. To najpoważniejsza epoka lodowcowa w całej historii geologicznej planety. Na tym etapie szacuje się, że pokrywa lodowa pokrywająca kontynenty osiągnęła geograficzny równik.

Zlodowacenie hurońskie rozpoczęło się 2400 miliarda lat temu i zakończyło około 2100 lat temu.

Ostatnia epoka lodowcowa

Obecnie znajdujemy się w okresie międzylodowcowym w obrębie zlodowacenia czwartorzędowego. Obszar zajmowany przez czapy polarne sięga 10% powierzchni całej Ziemi. Dowody wskazują, że w tym czwartorzędowym okresie było kilka epok lodowcowych.

Kiedy populacja odnosi się do „epoki lodowcowej”, odnosi się to do ostatniej epoki lodowcowej czwartorzędu. Rozpoczął się czwartorzęd 21000 11500 lat temu i zakończyło się około XNUMX XNUMX lat temu. Wystąpiło jednocześnie w obu półkulach. Największe rozszerzenia lodu osiągnięto na półkuli północnej. W Europie lód postępował, obejmując całą Wielką Brytanię, Niemcy i Polskę. Cała Ameryka Północna została zakopana pod lodem.

Po zamarznięciu poziom morza obniżył się o 120 metrów. Dzisiejsze duże połacie morza znajdowały się w tamtej epoce na lądzie. Dane te są dość istotne przy badaniu ewolucji genetycznej wielu populacji zwierząt i roślin. Podczas przemieszczania się po powierzchniach lądu w epoce lodowcowej byli w stanie wymieniać geny i migrować na inne kontynenty.

Dzięki niskiemu poziomowi morza można było dojść pieszo z Syberii na Alaskę. Wielkie masy lodu osiągnęły grubość od 3.500 do 4.000 metrów, obejmując jedną trzecią wyłonionych ziem.

Dzisiaj obliczono, że jeśli pozostałe lodowce stopią się, poziom morza podniesie się między 60 a 70 metrów.

Przyczyny zlodowacenia

Postęp i cofanie się lodu są związane z ochładzaniem się Ziemi. Wynika to ze zmian w skład atmosfery i zmiany orbity Ziemi wokół Słońca. Może to być również spowodowane zmianami orbity Słońca w naszej galaktyce, Drodze Mlecznej.

Ci, którzy sądzą, że zlodowacenia są spowodowane wewnętrznymi przyczynami Ziemi, uważają, że są one spowodowane dynamiką płyt tektonicznych i ich wpływem na względną sytuację oraz ilość skorupy oceanicznej i lądowej na powierzchni Ziemi. Niektórzy uważają, że są one spowodowane zmianami aktywności Słońca lub dynamiki orbity Ziemia-Księżyc.

Wreszcie istnieją teorie, które łączą wpływ meteorytów lub dużych erupcji wulkanów ze zlodowaceniem.

Przyczyny zawsze budziły kontrowersje, a naukowcy twierdzą, że jesteśmy blisko zakończenia tego okresu międzylodowcowego. Czy myślisz, że wkrótce nadejdzie nowa epoka lodowcowa?