Kiedy mówimy o nazwie Krakatoa, mamy na myśli wyspę wulkaniczną, która znajduje się w cieśninie Sunda w prowincji Lampung, między Jawą a Sumatrą w Indonezji. Chociaż nazywa się to Wulkan Krakatoa, tej wyspy miały 3 stożki wulkaniczne. Zasłynęła z poważnej katastrofy, jaką spowodowała w 1833 roku, kiedy erupcja wulkanu zniszczyła całą wyspę i dotknęła najbliższe regiony.
W tym artykule powiemy Ci wszystko, co musisz wiedzieć o pochodzeniu, powstawaniu i cechach wulkanu Krakatoa.
Główne cechy
Indonezja jest krajem silnie wulkanicznym, ponieważ ma około 130 aktywnych wulkanów, więcej niż jakikolwiek inny kraj na świecie. Dlatego nierzadko zdarza się, że mieszkańcy są świadkami stosunkowo częstych erupcji i erupcji o różnym nasileniu. Wulkan Krakatoa to stratowulkan, który składa się z lawy, popiołu, pumeksu i innych materiałów piroklastycznych.
Wyspa ma 9 kilometrów długości, 5 kilometrów szerokości i powierzchnię około 28 kilometrów kwadratowych. Lakata na południu ma 813-820 metrów nad poziomem morza; Pebu Atan na północy znajduje się 120 metrów nad poziomem morza, a Danan w centrum 445-450 metrów nad poziomem morza.
Ponieważ Krakatoa jest stratowulkanem, a ten typ wulkanu często znajduje się powyżej stref subdukcji, znajduje się na płycie euroazjatyckiej i indoaustralijskiej. Strefa subdukcji to punkt, w którym niszczona jest skorupa oceaniczna ponieważ zbiegają się tam prądy konwekcyjne. W rezultacie jedna płyta tektoniczna tonie pod drugą.
Przed erupcją wulkanu w 1883 roku Krakatoa była częścią niewielkiej grupy pobliskich wysp: Lang, Venlaten i wysepki Poolsche Hoed, a także innych mniejszych wysepek. Są to wszystkie pozostałości po wcześniejszych erupcjach wulkanicznych na dużą skalę, które miały miejsce w latach prehistorycznych i utworzyły między nimi siedmiokilometrowy krater lub depresję. Pozostałości pradawnych erupcji wulkanicznych zaczęły się łączyć, a po wielu latach, w wyniku aktywności płyt tektonicznych, stożki połączyły się, tworząc wyspę Krakatoa.
Erupcje wulkanu Krakatoa
Wulkan Krakatoa jest znany jako jeden z najbardziej niszczycielskich wulkanów w historii. W rzeczywistości wulkany warstwowe charakteryzują się wybuchowymi erupcjami, ponieważ ich lawa zawiera dużą ilość magmowego andezytu i dacytu, co czyni je bardzo lepkimi i powoduje wzrost ciśnienia gazu do bardzo wysokich poziomów.
Nie ma wyraźnych zapisów o bardzo starych erupcjach wulkanów. W 416 d. C., zostało to wspomniane w rękopisie „Paraton lub Księga Królów” o historii królów Jawy Wschodniej. C. Jest eksplozja, która nie została jeszcze potwierdzona w historii. Przypuszczalnie w AD 535. DO. Erupcja trwała kilka miesięcy, co miało duży wpływ na klimat półkuli północnej.
Wydaje się, że w 1681 r. miały miejsce dwie erupcje, które były widziane i zapisywane w pamiętnikach holenderskich nawigatorów Johna W. Vogla i Eliasa Hessego. W kolejnych latach aktywność wulkaniczna była nadal intensywna, ale potem opadła i przestała wydawać się niebezpieczna dla mieszkańców. Nawet na początku lat 1880. XIX wieku wulkan Krakatoa uznano za wymarły, ponieważ ostatnia poważna erupcja miała miejsce w 1681 roku. Jednak sytuacja miała się zmienić.
20 maja 1883 r. Perbuatan zaczął emitować pył i popiół. Tego ranka kapitan niemieckiego statku Elizabeth zgłosił, że… widziałem chmury o wysokości około 9-11 kilometrów na niezamieszkanej wyspie Krakatoa. W połowie czerwca krater Perbuatan został prawie zniszczony. Aktywność nie ustała, ale w sierpniu nabrała katastrofalnej skali.
Około godziny 1:26 w niedzielę XNUMX sierpnia Krakatua doświadczyła swojej pierwszej erupcji na dużą skalę, gdy ogłuszająca eksplozja stworzyła chmurę gruzu, któraWzniósł się 25 kilometrów nad wyspę i rozprzestrzenił się na północ, aż osiągnął co najmniej 36 kilometrów wysokości. Najgorsze stało się następnego dnia: z powodu nagromadzonego ciśnienia rano doszło do 4 eksplozji, które prawie wysadziły wyspę. W sierpniu 1883 roku miały miejsce cztery eksplozje, które całkowicie zniszczyły wyspę.
Wytwarzany hałas został uznany za największy dźwięk w historii i złamał bębenki bębenkowe osób znajdujących się najbliżej okolicy. Dźwięk ten był słyszany około 3.110 kilometrów od Perth, Australii Zachodniej i Mauritiusa. Z powodu gwałtownej eksplozji nastąpiło tsunami, fale osiągnęły wysokość około 40 metrów i przesunęły się w kierunku zachodniego wybrzeża Sumatry, Jawy Zachodniej i pobliskich wysp z prędkością około 1.120 kilometrów na godzinę. Liczba ofiar śmiertelnych przekroczyła 36.000 XNUMX.
Pył i gaz uwolniony przez wulkan Krakatoa w 1883 roku pozostawał w atmosferze do 3 lat. Wulkan zniknął i powstał nowy krater, i dopiero w 1927 r. obszar zaczął wykazywać oznaki aktywności wulkanicznej. Nowa wulkaniczna wyspa pojawiła się w 1930 roku i została później nazwana Anak Krakatoa (syn Krakatoa). Wyspa rośnie z biegiem lat.
Klimat, flora i fauna
Na wyspie panuje gorący i wilgotny klimat z temperaturą od 26° do 27°C. Potężna erupcja zniszczyła całe życie w okolicy i pojawiła się ponownie w 1927 roku jako wulkan Anak Krakatoa. Ale ogólnie w Indonezji jest 40.000 XNUMX gatunków roślin, w tym 3.000 drzew i 5.000 storczyków. Na nizinach północnych regionu dominuje roślinność lasów deszczowych, a na nizinach południowych dominują namorzyny i palmy nipa.
Fauna składa się z gatunków z tropikalnych regionów Afryki i Ameryki, ale każda wyspa ma inny gatunek. Orangutany można zobaczyć tylko na Sumatrze i Borneo; tygrysy na Sumatrze i Jawie, żubry i słonie na Jawie i Borneo, tylko tapiry i siamangi na Sumatrze.
Jak widać, istnieją wulkany, które naprawdę naznaczyły historię przed i po. Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o wulkanie Krakatoa i jego charakterystyce.