Okres triasu

W erze Mezozoik mamy kilka okresów, w których jest to podzielone czas geologiczny. Dzisiaj będziemy rozmawiać Triasowy. Jest to podział geologicznej skali czasu tych trzech okresów, na które podzielony jest mezozoik. Zaczęło się około 251 milionów lat temu i zakończyło około 199 milionów lat temu. Te daty rozpoczęcia i zakończenia nie są dokładne, ale wyznaczają je ważne wydarzenia z geologicznego i biologicznego punktu widzenia. W tym przypadku znajdujemy masowe wymieranie permski-triassic i triassic-jurassic.

W tym artykule skupimy się na wyjaśnieniu wszystkich cech, biologii i klimatu triasu.

Główne cechy

Okres ten charakteryzuje się głównie pojawieniem się pierwszych dinozaurów. Zwierzęta te były reprezentowane przez formy dwunożne, w pełni mięsożerne i niewielkie rozmiary. Jednak, pod koniec triasu uzyskali już dywersyfikację na dużą skalę i tak, stali się dominującymi kręgowcami na całej planecie. Rozwój dinozaurów doprowadził do wyginięcia innych grup wcześniejszych zwierząt, takich jak najbardziej prymitywne archozaury i wiele gadów ssaków, które rozprzestrzeniły się w tym czasie.

Geologia triasu

W tym okresie prawie wszystkie ziemie naszej planety były skoncentrowane na jednym kontynencie zwanym Pangea. Ten kontynent miał kształt litery C i na wschodzie był Ocean Tethys, a otaczający go Ocean Panthalassa. Ten ocean jest uważany za ocean uniwersalny, ponieważ pokrył całą planetę.

W tym czasie w głębokim oceanie znajdowało się wiele osadów, które osadzały się w tym okresie i zniknęły w wyniku subdukcji płyt oceanicznych w wyniku ruchu wywołanego przez prądy konwekcyjne płaszcza Ziemi. To jest powód, dla którego niewiele wiadomo o otwartym oceanie lub w okresie triasu.

Kontynent Pangea zaczął się przemieszczać w tym okresie, zwłaszcza w późnym triasie. I to jest ten okres Dzieli się na trzy epoki znane jako trias dolny, trias środkowy i trias górny. W ten sposób super kontynent został podzielony przez Laurazję i Gondwanę. Pierwsza część obejmuje cały kontynent azjatycki, Amerykę Północną i Europę. Druga część superkontynentu obejmowała Afrykę, Arabię, Indie, Australię, Antarktydę i Amerykę Południową.

W okresie triasu superkontynent poruszał się bardzo powoli na północ. W tym miejscu superkontynent zaczął wykazywać pierwsze oznaki fragmentacji w dwóch głównych częściach. Pierwsze osady, które można było znaleźć poza morzem, powstały w szczelinie, która była przyczyną pierwszego oddzielenia superkontynentu. To właśnie ta szczelina spowodowała początkowy upadek Pangei i była w stanie oddzielić to, co dziś znamy jako New Jersey od Maroka.

W tym okresie poziom morza nieznacznie się podniósł, chociaż objętość wynurzonych obszarów była nadal dość wysoka. A to dlatego, że ocean Tetydy utworzył szeroką zatokę, która stawała się trasą inwazji morskiej.

Klimat triasowy

Klimat tego okresu był ogólnie gorący i suchy. Te wysokie temperatury były przyczyną powstania i rozszerzenia pustyń i ewaporatów. Ponieważ Pangaea była tak duża, łagodzący wpływ oceanu był znacznie ograniczony. I to właśnie ocean działa jako moderator globalnych temperatur. Z tego powodu na obszarach śródlądowych możemy doświadczyć większych nagłych zmian temperatury, ponieważ nie ma bliskości morza, które mogłoby regulować temperaturę dzięki działaniu prądów oceanicznych.

Klimat kontynentalny był w tym okresie bardzo sezonowy, z dość gorącymi latami i bardzo mroźnymi zimami. Ponieważ morze nie mogło pełnić funkcji regulatora temperatury, w obu porach roku występowały nadmiernie ekstremalne zakresy temperatur. Prawdopodobnie na obszarze Ekwadoru występowały silne monsuny, chociaż nie ma śladów zlodowacenia w pobliżu lub na którymkolwiek z biegunów. W rzeczywistości w tym okresie regiony polarne były pozornie wilgotne i miały klimat umiarkowany. Ten klimat był idealny do rozwoju wszystkich podobnych do gadów stworzeń, których krew jest zimna.

Flora i fauna

Jak wspomnieliśmy wcześniej, poziom morza nieznacznie podniósł się w okresie dolnego triasu. Pod koniec tego okresu doszło do masowego wymierania, podczas którego wyginęły konodonty i gady placodont. W tym wymarciu 20% zwierząt morskich zniknęło, chociaż wszystkie te grupy udało się odzyskać w okresie jurajskim. Większość ofiar wyginięcia z powodu rozprzestrzeniania się dinozaurów stanowiły rodzaje ssaków gadów i dużych płazów.

Jak można się spodziewać w naturze, istnieją zwierzęta i rośliny, które są głównymi beneficjentami wyginięcia innych gatunków, ponieważ wszystko to może być naturalnymi drapieżnikami. Jeśli nie mają naturalnych drapieżników, ich populacje mogą rosnąć w szybszym tempie. Tymi beneficjentami wyginięcia na Ziemi były szybko rozwijające się dinozaury, głównie w okresie jurajskim i zdominowały siedliska lądowe przez całą erę mezozoiczną.

Jedynymi gadami, które mogły przetrwać ekspansję dinozaurów, były ichtiozaury i plezjozaury. Dowody naukowe sugerują, że w triasie miały miejsce różne cykle wymierania. Jeden był na początku okresu, a drugi na końcu. Czas wymierania tych gatunków w morzach nie jest całkowicie jasny dla nauki, ale istnieją przyczyny wymierania triasu, które pozostają nieznane.

Jedno z głównych badań przeprowadzonych w północno-zachodniej Arizonie w 2002 roku nie wykazało nagłych zmian środowiska ani temperatur, tzw całkowicie wykluczona jest możliwość, że przyczyną wyginięcia był klimat. W tamtych czasach to drzewa iglaste i inne grupy nagonasiennych zastępowały florę roślin nasiennych, które w tych okresach rozprzestrzeniły się i dominowały na siedliskach nizinnych.

Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom można dowiedzieć się więcej o okresie triasu.