Okres syluru

W epoce paleozoicznej odnajdujemy okres charakteryzujący się intensywną aktywnością geologiczną, który znajduje się między ordowikiem a dewoński. Chodzi o okres Syluru. W tym okresie, w którym występuje wysoka aktywność geologiczna, możemy znaleźć naukowe dowody na powstawanie dużych pasm górskich, a także nowego superkontynentu znanego jako Euramérica.

W tym artykule przedstawimy wszystkie cechy charakterystyczne, geologię, klimat, florę i faunę okresu syluru.

Główne cechy

Okres syluru trwał około 25 milionów lat, począwszy od około 444 milionów lat temu do około 419 milionów lat temu. W tym okresie jest to normalne, że występuje w płytkich zbiornikach wodnych na powierzchni kontynentów, ponieważ poziom morza był dość wysoki. Dla naukowców okres syluru jest dość interesujący, ponieważ zmieniał się zarówno na poziomie geologicznym, jak i na poziomie bioróżnorodności.

Roślinom udało się podbić środowisko lądowe i pojawiły się nowe gatunki stawonogów, koralowców i ryb. Na poziomie geologicznym można było również zobaczyć powstawanie różnych systemów górskich, które znamy dzisiaj, takich jak Appalachy.

Geologia okresu syluru

W tym okresie super kontynent zwany Gondwana znajdował się na południowym biegunie planety. Reszta superkontynentu znanego jako Laurentia, Bałtyk i Syberia znajdowała się dalej na północ. Poziom morza znacznie się podniósł w wyniku topnienia lodu z późnych zlodowacenia poprzedniego okresu. Ten wzrost poziomu morza To spowodowało, że na powierzchni superkontynentów powstały tak zwane morza epikontynentalne. Były to małe, płytkie zbiorniki wodne, które rozciągały się po całej powierzchni tych kontynentów.

Efekt Dryf kontynentalny nadal przesuwało dryfujące kontynenty. W ten sposób zderzyły się superkontynenty zwane Laurentia, Baltica i Avalonia aby stworzyć znacznie większy superkontynent o nazwie Euramérica.

Okres ten charakteryzował się pojawieniem się dużych powierzchni ziemi. Obecne oceany to Panthalassa, Paleo Tethys, Rheico, Lapetus i Ural.

Klimat okresu syluru

W tym okresie klimat planety ustabilizował się. Nie było już tylu nagłych zmian klimatu na poziomie globalnym. Głównie sylurski wyróżniał się okresem o ciepłym klimacie. Lodowce, które utworzyły się w czasie ordowiku, znajdowały się w kierunku południowego bieguna planety i ich topnienie spowodowało podniesienie się poziomu morza.

Chociaż był to ogólnie dość ciepły okres, istnieją skamieniałości wskazujące, że był to okres z kilkoma burzami. Następnie wydaje się, że globalna temperatura otoczenia zaczęła spadać, nieco ochładzając środowisko. Ten spadek temperatury nie spowodował epoki lodowcowej. Pod koniec syluru i już w dewonie klimat był nieco bardziej wilgotny i ciepły ze znaczną liczbą opadów.

Flora

Mimo że pod koniec ordowiku doszło do masowego wymierania, w okresie syluru życie rozwijało się pomyślnie, głównie w ekosystemach morskich. Wszystkie gatunki, którym udało się przeżyć koniec ordowiku, potrafiły się zróżnicować, a nawet ewoluować w różne rodzaje.

Najpierw przeanalizujmy florę. W ekosystemach morskich występowała duża ilość glonów, głównie zielonych, co pomogło stworzyć równowagę w środowisku. Dzieje się tak, ponieważ są one częścią rozwijających się łańcuchów troficznych. W tym okresie cZaczęły się rozwijać rośliny naczyniowe, które mają naczynia przewodzące, którymi są ksylem i łyko.

Na początku tego okresu krajobraz lądowy bardzo różnił się od morskiego. W środowisku morskim życie rozwijało się i było coraz bardziej zróżnicowane. Wręcz przeciwnie, we wszystkich siedliskach lądowych aspekt był bardziej opuszczony i jałowy. Było tylko kilka fragmentów terenu skalistego i pustynnego oraz sporadyczne próchnicę. Rośliny, które rozwinęły się w środowisku lądowym, koniecznie musiały pozostać blisko zbiorników wodnych. W ten sposób udało im się uzyskać dostęp do tych pierwiastków i składników odżywczych. Tak powstały pierwsze rośliny, które znamy dzisiaj jako mszaki.

Fauna

Jeśli chodzi o faunę, pod koniec ordowiku nastąpił proces masowego wymierania, który również bardzo dotknął zwierzęta. Jednak w tym okresie rozwijały się grupy zwierząt, takie jak stawonogi. Z tego okresu wyzdrowiały około 425 skamieniałości reprezentujących osobniki należące do tej gromady. W poprzednim okresie rozkosz malała i nadal istniała w ekosystemach morskich. Jednak na tym obszarze wymarły.

również, podczas syluru pojawiły się po raz pierwszy oraz myriapody i cheliceraty. Te grupy zwierząt zaczęły zasiedlać siedliska lądowe. Grupę mięczaków reprezentowały w tym okresie gatunki małży i ślimaków. Żyli głównie na dnie morskim.

Liliowce, które są uznawane za najstarsze szkarłupnie na naszej planecie, ponieważ również istniały w tym okresie. miały one szypułkę, która pomogła im zainstalować na podłożu. Wymarli pod koniec syluru.

W dziedzinie ryb mamy duże zróżnicowanie. W poprzednim okresie pojawiły się już małżoraczki. Są to ryby bez szczęki i uważane są za najstarsze kręgowce w zapisie kopalnym. Zaczęły pojawiać się inne gatunki ryb, wśród których wyróżniały się te ze szczękami zwanymi placodermami. Jedną z reprezentatywnych cech tego gatunku jest to Mają kirys z przodu ciała. Niektórzy specjaliści twierdzą, że pod koniec tego okresu pojawiły się ryby chrzęstne.

Rafy koralowe również miały duże znaczenie, ponieważ pojawiły się w tym okresie. To tutaj powstały naprawdę wielkie rafy koralowe. Jest to spowodowane istniejące gatunki koralowców można by eksperymentalnie zróżnicować dzięki promieniowaniu adaptacyjnemu.

Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom można dowiedzieć się więcej o okresie syluru.