Kiedy wiatr wieje silnie nad suchymi glebami pozbawionymi roślinności, na pustyniach i półpustyniach często występują burze piaskowe i pyłowe. Burze te zazwyczaj wytwarzają duże ilości cząstek unoszących się w powietrzu. Poważne zdarzenia atmosferyczne często wiążą się z wznoszeniem się cząstek na duże wysokości w atmosferze i ich późniejszym transportem na duże odległości, czasami przez oceany.
W tym artykule powiemy Ci, jakie są skutki burz piaskowych i piaskowych na oceanach.
Wpływ burz piaskowych i piaskowych na oceany
Wśród rządów i społeczności międzynarodowej rosną obawy dotyczące społeczeństwa i jego wpływu na osiągnięcie Celów Zrównoważonego Rozwoju (SDG). Częstotliwość i intensywność tego problemu mogą się różnić w zależności od regionu.
Okresy burz piaskowych występują kilka razy w ciągu roku i charakteryzują się silnym powiązaniem ze zmianą pór roku. Zmienność jego właściwości może ulegać znaczącym zmianom w skali roku. Ponadto wykazują wrażliwość na warunki suszy i inne czynniki środowiskowe.
Czynniki przyczyniające się do tego zjawiska obejmują oscylację południową El Niño i oscylację północnoatlantycką. Suche regiony świata są pod ogromnym wpływem tych wzorców pogodowych.
Stale aktywne burze piaskowe i pyłowe powstają w kilku regionach półkuli północnej, w tym w Afryce Północnej, na Bliskim Wschodzie oraz w południowo-zachodniej, środkowej i północno-wschodniej Azji. Obszary te są głównymi źródłami większych burz piaskowych i piaskowych, a istnieje wiele lokalizacji, które przyczyniają się do tego zjawiska.
Istnieją mniejsze i mniej dynamiczne źródła, które są zlokalizowane w różnych regionach, takich jak Ameryka Południowa, północna i południowa Afryka, Australia i Islandia. Znaczenie tych źródeł w stosunku do siebie pozostaje niepewne.
pustynia Sahara
Sahara jest głównym źródłem pyłu do regionów pustynnych, zarówno w wyniku naturalnych procesów erozji wietrznej, jak i tych, na które w znacznym stopniu wpływa działalność człowieka, szczególnie z powodu nieodpowiednich praktyk rolniczych i nadmiernego zużycia wody. Ta rozległa pustynia generuje znaczną ilość pyłu w porównaniu do innych pustyń na świecie.
Wpływ emisji pyłów w skali globalnej jest znaczący i stanowi 55% wszystkich emisji. Konsekwencje tych emisji są szczególnie widoczne w regionach takich jak północny Atlantyk, Morze Karaibskie, Morze Śródziemne i Morze Czerwone. Co roku burze piaskowe i pyłowe przenoszą przez te obszary duże ilości cząstek.
Pył pustynny składa się z około 500 milionów ton minerałów, składników odżywczych oraz materii organicznej i nieorganicznej. Obecność pyłu ma znaczący wpływ na różnorodność biologiczną ekosystemów morskich, będąc kluczowym czynnikiem zewnętrznym. Jest to połączenie niezbędnych składników odżywczych i pierwiastków śladowych.
Na proces metaboliczny fitoplanktonu – organizmów jednokomórkowych niezbędnych dla wszystkich form życia – wpływa atmosferyczne dostarczanie tych niezbędnych pierwiastków.
Na obieg węgla, azotu, siarki, fosforu i krzemu w oceanach wpływają głównie napędy podstawowe. Ponadto uważa się, że zapładniające działanie pyłu odgrywa ważną rolę w tych cyklach biogeochemicznych.
Obecność pyłu pustynnego ma znaczący wpływ na wygląd glonów, które są ważnym źródłem pożywienia dla organizmów morskich. Jednakże niektóre rodzaje zakwitów glonów, zwane „szkodliwymi zakwitami glonów”, mogą mieć szkodliwy wpływ na zdrowie ludzkie i działalność gospodarczą. Oprócz, osadzanie się cząstek pyłu może również wpływać na ten proces.
Przyczyna niezwykle rozległych formacji sargassum obserwowanych od 2011 roku na Morzu Karaibskim, a także wzdłuż wybrzeży Afryki Zachodniej i Brazylii na Oceanie Atlantyckim jest nadal nieznana.
Rola pyłu pustynnego w promowaniu wzrostu sargazu jest tematem ciągłej debaty. Istnieje możliwość, że składniki odżywcze przenoszone przez pył pustynny przyczyniają się do rozprzestrzeniania się sargassum. Badania wykazały powiązania między składem pyłu a wzrostem tych glonów.
Systemy pustynne i rafy koralowe
Na dobrostan raf koralowych wpływa wiele wzajemnie powiązanych czynników, a wśród nich choroby stały się główną przyczyną niedawnego pogarszania się stanu raf koralowych na całym świecie. Wiele z tych chorób ma związek z mikroorganizmami przenoszonymi przez osadzanie się pyłu pustynnego.
Obecność pyłu może potencjalnie przyczynić się do podatności raf koralowych, czyniąc je bardziej podatnymi na różne czynniki, które mogą negatywnie wpłynąć na ich zdrowie. Pył odgrywa ważną rolę w ogólnym dobrostanie raf koralowych.
Uwalnianie siarczku dimetylu (DMS) przez fitoplankton zapładniany przez bogaty w żelazo pył pustynny może pośrednio mieć konsekwencje. Proces ten tworzy dodatkowe jądra kondensacji chmur, powodując pętle sprzężenia zwrotnego, które wpływają na lokalne warunki pogodowe. Pył również odgrywa rolę w tym procesie.
Na globalny obieg węgla duży wpływ ma rola, jaką odgrywa pył pustynny, który z kolei ma pośredni wpływ na system klimatyczny. Rola ta wynika z interakcji pomiędzy pyłem pustynnym a mikroorganizmami odpowiedzialnymi za produkcję pierwotną. Jest jak bomba wywołująca reakcję łańcuchową procesów ekologicznych.
Proces znany jako „węgiel biologiczny” prowadzi do absorpcji węgla z atmosfery do oceanów, co z kolei wywiera sprzężenie zwrotne na klimat.
Wpływ na Oceanie Południowym
Na Oceanie Południowym, gdzie produktywność jest wysoka, dwutlenek węgla i składniki odżywcze przekształcają się w węgiel organiczny. Węgiel ten następnie opada do głębin oceanu, rozkłada się i ostatecznie zostaje pogrzebany w osadach.
Chociaż niedobór żelaza może nakładać ograniczenia na produktywność pierwotną, Jego znaczenie staje się szczególnie widoczne w funkcjonowaniu biologicznej pompy węglowej. W tej kwestii nadal pozostaje wiele niejasności.
Istnieją badania, które podkreślają znaczenie ciągłego monitorowania i badań w kluczowych obszarach, które mogą dostarczyć cennych informacji dla opracowania skutecznych polityk. Wiedza zdobyta w wyniku badań może służyć jako podstawa do formułowania odpowiednich strategii.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom dowiecie się więcej na temat skutków burz piaskowych w oceanie.