Mgła to rodzaj zjawiska meteorologicznego, które powstaje w miejscach o dość wysokim nasyceniu wilgotnością. Jedyną różnicą między chmurami, które widzimy na niebie, a mgłą, jest to, że występuje ona na poziomie gruntu. Są różne rodzaje mgły zgodnie z ich formacją i charakterystyką.
W tym artykule opowiemy o różnych rodzajach mgły, jakie istnieją, jakie są ich cechy i powstawanie.
obecność mgły
Pojawienie się mgły w określonym miejscu i czasie wskazuje, że para wodna obecna w powietrzu osiągnęła stan nasycenia. Jedyna różnica między chmurami a mgła, którą widzimy na pewnej wysokości na niebie, polega na tym, że ta ostatnia znajduje się na poziomie powierzchni ziemi (szczególny przypadek chmur z rodzaju Stratus). W obu przypadkach mamy hydrometeor, który składa się z zawiesiny maleńkich, zwykle małych kropelek wody. Technicznie rzecz biorąc, gdy widoczność pozioma jest mniejsza niż kilometr, mówimy o mgle.
Istnieje wiele sytuacji, w których może powstać mgła, ale wszystkie sprowadzają się do dwóch głównych mechanizmów formowania: chłodzenia i parowania. W pierwszym przypadku, gdy temperatura spada do punktu rosy, następuje przemiana fazowa z gazowej w ciekłą i zaczynają tworzyć się kropelki mgły, kosztem kondensacji pary wodnej w otoczeniu. Mgła radiacyjna lub mgła napromieniowująca i mgła adwekcyjna są mgłami chłodzącymi, chociaż wszystkie mają swoje własne osobliwości i tworzą się w różnych środowiskach.
Rodzaje mgły
Typowa mgła, która tworzy się w dolinach i płaskowyżach we wnętrzu półwyspu, najlepiej w miesiącach zimowych, to promienna mgła. Nocne chłodzenie przy ziemi, gdzie powietrze jest spokojne w stabilnej atmosferze, powoduje, że mgły te tworzą szerokie brzegi, a w szczególnie sprzyjających warunkach (wcześniej pełnych wilgoci i niskich lub bardzo niskich temperaturach, od 0 do 5 ºC) szczególnie trwałe. Te chmury są statyczne, w przeciwieństwie do mgły adwekcyjnej, która powstaje, gdy duże ilości ciepłego, wilgotnego powietrza przesuwają się po zimnym oceanie lub ziemi. W tym przypadku są to typowe mgły przybrzeżne, które nie mają cyklu dnia i nocy i mogą wybuchać o każdej porze roku i o każdej porze roku.
Mechanizmy parowania również tworzą mgłę morską, jak większość mgły adwekcyjnej, ale w tym przypadku mgła powstaje, gdy para wodna ze stosunkowo ciepłej powierzchni morza wchodzi w kontakt z chłodniejszym powietrzem nad nią. Ta mgła jest powszechna w morzach polarnych i jest znana jako „dym arktyczny”. również parowanie jest to kluczowy proces w tworzeniu niektórych mgieł czołowych. Na ciepłych frontach czasami mżawka i, w uproszczeniu, często identyfikuje się oba zjawiska bez rozróżniania między mżawką, bardzo małymi kroplami deszczu i mgłą.
W rzeczywistości nie ma dużej różnicy między tymi dwoma rodzajami meteorów (mżawka i mgła), ponieważ nasze krople deszczu są nieco większe niż normalnie w tym drugim. Pod nazwami płaczących mgieł, meon lub chorreras znane są te mgły, które są wilgotne i podlegają lekkim opadom.
Imiona nadane w różnych miejscach
W Hiszpanii są dziesiątki, a może nawet sto, odwołujących się do regionalizmu mgły lub mgły. Z jednej strony istnieją warianty tej pary terminów, takie jak nebra, niebria, nebría, niubrina lub pochmurno. Słowa takie jak borrina, borrín lub burriana zostały użyte na określenie ziemi Asturii. Ostatnie słowo znajdujemy również w formie gurriana i odmianie kantabryjskiej (guarrina), gdzie rozpoznawana jest mżawka zmieszana z mgłą.
Wśród najdziwniejszych nazw mgły z jednej strony mamy taró (lub tarol). Pochodzący z Fenicji, na Costa del Sol i Campo de Gibraltar, wzór ten nazywają bardzo uporczywą mgłą morską, która tworzy się głównie latem i wczesną jesienią wokół Cieśniny Gibraltarskiej, czasami rozprzestrzeniając się przez Morze Alberańskie. z Afryki. Suche wiatry z południa, które zdołały odparować dużo wody z morza. Statki przepływające przez cieśninę muszą mieć sygnały dźwiękowe, aby uniknąć ewentualnych kolizji.
Innym osobliwym terminem jest dorondon. Używają go w Aragonii, aby odnieść się do bardzo gęsta i zimna mgła, w wielu przypadkach zamarzająca. Ta ostatnia występuje w temperaturach poniżej 0 ºC. (temperatura zamarzania wody), gdzie kropelki tworzące mgłę przechładzają się (w fazie przemiany fazowej zwanej subfusion), więc kiedy uderzają w cokolwiek, takie jak słupy, płoty, drzewa lub krzaki, natychmiast zamarzają, tworząc warstwę lodu i nazwany szronem. Rezultatem jest biały krajobraz przypominający opady śniegu lub krajobraz powodujący intensywny mróz.
Kończymy nasz krótki przegląd nomenklatury mgły kilkoma innymi terminami, takimi jak macazon, używany wewnętrznie w Kantabrii w odniesieniu do niskiej, zamkniętej mgły, ale która zajmuje tylko niewielką część (biblioteka mgły), boira, wzmocniony boiron ( region Serrablo, w Górnej Aragonii) i jego mała boirina, w Katalonii, używają go do identyfikacji mgły, i wreszcie bufo lub bufa, które swoją nazwę wzięło od niskich gór mgły, które wznoszą się z doliny, napędzane dziennym wiatrem.
Inne rodzaje mgły
Mgła adwekcyjna
Mgła, która tworzy się, gdy wilgotna masa powietrza przechodzi przez chłodniejszą powierzchnię, jest mgłą adwekcyjną. Niskie temperatury powierzchni prowadzą do niższych temperatur w wilgotnych masach powietrza. Zwiększa to jego wilgotność względną i powoduje kondensację pary wodnej w powietrzu.
mgła parująca
Mgła parowania lub zimna mgła adwekcji powstaje w wyniku ruchu chłodnego, stabilnego powietrza nad znacznie cieplejszym zbiornikiem wodnym. Gdy część gorącej wody wyparuje, zimne powietrze powyżej nasyca się, a para wodna skrapla się w zimne powietrze. To tworzy to, co jest znane jako mgła parowa, morze smogu czy arktyczny smog morski.
górska mgła
Innym rodzajem mgły jest mgła górska, ponieważ podstawa chmury jest niżej niż szczyt góry.
przednia mgła
Mgła czołowa tworzy się, gdy deszcz pochodzi z ciepłego powietrza i pada na zimne, stabilne powietrze. Jeśli wiatr jest słaby, parowanie kropli deszczu może nasycić powietrze przy ziemi, tworząc mgłę.
Mam nadzieję, że dzięki tym informacjom możesz dowiedzieć się więcej o różnych rodzajach mgły i ich charakterystyce.